نذر: تفاوت میان نسخه‌ها

|شرایط نذر  

'''نذر''' عمل ثوابی که شخص مکلف، بر عهده ی خود [[واجب]] می سازد و این امر برای خداست. از دیرباز در میان اقوام و ملل گذشته این عمل رواج داشته و بصور مختلف انجام می گرفته. در [[ایران باستان]] و در میان اعراب جاهلی، نذر و قربانی برای بتها و آتشکده ها وجود داشته و ریشه های خرافی فراوانی داشته است. بیشترین مردم آن روز، برای رسیدن به آمال و آرزوهای خود، برای بتها و خدایان تقدیمی داشته اند که گاهی همراه با نذر بوده است.  

# ناذر (نذر کننده)،

# صیغه نذر،

# متعلق نذر (ملتزم به)<ref>حلّى، علامه، حسن بن یوسف بن مطهر اسدى‌، إرشاد الأذهان إلى أحکام الإیمان، محقق و مصحح: فارس حسون‌، ج 2، ص 90،‌ دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ اول، 1410 ق.</ref>.

# بلوغ  

# عقل  

# اختیار  

# قصد  

# انتفاء حجر در متعلق نذر<ref>امام خمینی، تحریر الوسیلة، ج 2، ص 117، مؤسسه مطبوعات دار العلم، قم، چاپ اول، بی‌تا؛ گلپایگانى، صافی، لطف الله‌، هدایة العباد، ج 2، ص 247،‌ دار القرآن الکریم‌، قم، چاپ اول، 1416 ق‌؛  خراسانى، وحید، حسین،‌ منهاج الصالحین، ج 3، ص 361،‌ مدرسه امام باقر(ع)، قم، چاپ پنجم، 1428 ق.</ref>.

# متعلق نذر یا باید از چیزهای باشد که نیاز به [[قصد قربت]] داشته باشد؛ یعنی [[واجب]] یا [[مستحب]] باشد. و یا امر مباحی<ref>البته برخی از این مباحات به جهت برتری که دارند مستحب شمرده می‌شوند اما نیاز به قصد قربت ندارند؛ مانند خوردن آب برای رفع عطش جهت انجام نماز.</ref> باشد که دارای رجحان و برتری در دین یا دنیا باشد. بنابر این، امر حرام یا حتی مکروه نمی‌تواند متعلق نذر قرار گیرد<ref> الروضة البهیة، ج ‌3، ص 41 - 43‌.</ref>.

# مقصود و مورد اراده باشد.

# تحت قدرت نذر کننده باشد؛ یعنی متعلق نذر به گونه‌ای باشد که بر حسب عادت و معمول، نذر کننده بتواند هنگام رسیدن وقتش آن‌را انجام دهد، هر چند اگر زمان انعقاد نذر قدرت بر انجامش نداشته باشد<ref> إرشاد الأذهان إلى أحکام الإیمان، ج 2، ص 90.</ref>.