۸۷٬۸۱۰
ویرایش
نذر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
</div> | </div> | ||
'''نذر''' عمل ثوابی که شخص مکلف، بر عهده خود [[واجب]] می‌سازد و این امر برای خداست. از دیرباز در میان اقوام و ملل گذشته این عمل رواج داشته و بصور مختلف انجام می‌گرفته. در [[ایران باستان]] و در میان اعراب جاهلی، نذر و قربانی برای بت‌ها و | '''نذر''' عمل ثوابی است که شخص مکلف، بر عهده خود [[واجب]] می‌سازد و این امر برای خداست. از دیرباز در میان اقوام و ملل گذشته این عمل رواج داشته و بصور مختلف انجام می‌گرفته. در [[ایران باستان]] و در میان اعراب جاهلی، نذر و قربانی برای بت‌ها و آتشکدهها وجود داشته و ریشه‌های خرافی فراوانی نیز داشته است. بیشترین مردم آن روز، برای رسیدن به آمال و آرزوهای خود، برای بت‌ها و خدایان تقدیمی داشته‌‌اند که گاهی همراه با نذر بوده است. | ||
=فلسفه و تاریخچه نذر= | =فلسفه و تاریخچه نذر= | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در [[روایات]] درباره شان نزول سوره انسان آمده است که امیرمومنان [[علی(ع)]] و [[فاطمه(س)]] و [[فضه]] برای شفای بیماری [[حسن]] و [[حسین(ع)]] به پیشنهاد [[پیامبر(ص)]] نذر [[روزه]] کردند<ref>تفسیر کبیر، فخر رازی، ج 10، ص 746، مجمع البیان، ج 9 و 10، ص 611؛ انوار التنزیل، بیضاوی، ج 4، ص 674؛ الکشاف، زمخشری، ج 4، ص 670</ref>. | در [[روایات]] درباره شان نزول سوره انسان آمده است که امیرمومنان [[علی(ع)]] و [[فاطمه(س)]] و [[فضه]] برای شفای بیماری [[حسن]] و [[حسین(ع)]] به پیشنهاد [[پیامبر(ص)]] نذر [[روزه]] کردند<ref>تفسیر کبیر، فخر رازی، ج 10، ص 746، مجمع البیان، ج 9 و 10، ص 611؛ انوار التنزیل، بیضاوی، ج 4، ص 674؛ الکشاف، زمخشری، ج 4، ص 670</ref>. | ||
[[امام صادق(ع)]] در روایتی که در شان نزول همین آیه «یوفون بالنذر» از آن حضرت صادر شده، فرموده است: هنگامی که [[امام حسن(ع)]] و امام حسین(ع) مریض بودند، روزی پیامبر خدا(ص) به ملاقات آنها آمد و به علی(ع) فرمود: خوب است جهت سلامتی فرزندانت نذر نمایی. علی(ع) فرمود: من نذر می‌کنم، چنانچه این دو بهبود یابند، سه روز را به جهت تشکر از خداوند روزه بدارم. سپس فاطمه(س) و همچنین فضه که کنیز آنها بود، همین نذر را تکرار نمودند و خدای متعال لباس عافیت را به اندام آن دو امام پوشاند و ایشان نیز روزه گرفتند<ref>میزان الحکمه، ج 10، ص 48</ref>. | [[امام صادق(ع)]] در روایتی که در شان نزول همین آیه «یوفون بالنذر» از آن حضرت صادر شده، فرموده است: هنگامی که [[امام حسن(ع)]] و امام حسین(ع) مریض بودند، روزی پیامبر خدا(ص) به ملاقات آنها آمد و به علی(ع) فرمود: خوب است جهت سلامتی فرزندانت نذر نمایی. علی(ع) فرمود: من نذر می‌کنم، چنانچه این دو بهبود یابند، سه روز را به جهت تشکر از خداوند روزه بدارم. سپس فاطمه(س) و همچنین فضه که کنیز آنها بود، همین نذر را تکرار نمودند و خدای متعال لباس عافیت را به اندام آن دو امام پوشاند و ایشان نیز روزه گرفتند<ref>میزان الحکمه، ج 10، ص 48</ref>. با توجه به این روایت می‌توان دریافت که روزه گرفتن پس از بهبودی بوده است و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نیز روزه گرفتند که داستان اطعام ایشان به فقیر و مسکین و اسیر در سوره انسان بیان شده است. | ||
=تعریف نذر= | =تعریف نذر= | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
#تحت قدرت نذر کننده باشد؛ یعنی متعلق نذر به گونه‌ای باشد که بر حسب عادت و معمول، نذر کننده بتواند هنگام رسیدن وقتش آن‌را انجام دهد، هر چند اگر زمان انعقاد نذر قدرت بر انجامش نداشته باشد<ref> إرشاد الأذهان إلى أحکام الإیمان، ج 2، ص 90.</ref>. | #تحت قدرت نذر کننده باشد؛ یعنی متعلق نذر به گونه‌ای باشد که بر حسب عادت و معمول، نذر کننده بتواند هنگام رسیدن وقتش آن‌را انجام دهد، هر چند اگر زمان انعقاد نذر قدرت بر انجامش نداشته باشد<ref> إرشاد الأذهان إلى أحکام الإیمان، ج 2، ص 90.</ref>. | ||
پس در مورد سؤال مطرح شده باید گفت: «نذر در زمان قبل از بلوغ منعقد نمی‌شود و صحیح نیست؛ چون یکی از شرایط | پس در مورد سؤال مطرح شده باید گفت: «نذر در زمان قبل از بلوغ منعقد نمی‌شود و صحیح نیست؛ چون یکی از شرایط صحت و انعقاد نذر، بالغ بودن نذر کننده است». | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس|3}} | {{پانویس|3}} | ||
[[رده: | [[رده: مفاهیم اسلامی]] | ||
[[رده: | [[رده: مفاهیم فقهی]] | ||