علی بن محمد المزین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی بن محمد المزین بغدادی''' از اهالی [[بغداد]] و کنیه اش ابوالحسن بود.او یکی از علمای [[اهل سنت]] و بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری به شمار می‌آید<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص289-291، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.  

[[ابوعبدالرحمان سلمی]] درباره او چنین گفت:او از باتقواترین شیوخ و بلکه بهترین آنها بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص289-291، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.

استغنای الهی باعث می شود خلق به او محتاج شوند و کسی که فقیر الی الله شد و در این مسیر مقاومت کرده و آداب آن را رعایت کرد خداوند او را از هر چیز بی نیاز می کند.

هر که خود به دنبال مسیر قرب برود در اولین قدم ممکن است گمراه شود ولی خداوند خیر هرکس را بخواهد راه را به او نشان خواهد داد و (خداوندا) مرا در رسیدن به مقصود یاری کن؛پس خوشا به حال کسی که قصد و هدفش رسیدن به لقاء پروردگارش باشد با اعراض از هر چیز غیراو.

چون قیامت شود دنیا به پایان رسیده و هنگامی که ذکرالله ظاهر می شود، دنیا و آخرت در پیشگاه ذاکر به چشم نمی‌آید و چون گوینده ی ذکر عامل به ذکر شود ذاکر و ذکر در مذکور فنا شده و آنچه باقی می ماند جلوه ای از صفات الهی است<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%D9%8A_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B2%D9%8A%D9%86#cite_note-%D9%82%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D9%8A-3 علی بن محمد المزین]</ref>.