راویان سنی و شیعه از منظر فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

دراین رابطه  گفتار مولف  کتاب:" البحر المحیط" بسیار گویاست.  ایشان بعد از بیان اشتراط عدالت  و عدم  فسق در قبول خبر راوی، اظهار می‌دارد که فسق مانع از پذیرش خبر دو نوع است: فسق عملی و فسق اعتقادی؛انگاه در بیان برای فسق اعتقادی، اهل بدعت را بعنوان نمونه ذکر می کند:  

بنابر این از منظر غزالی قول ثقه هر چند از مذاهب دیگر باشد معتبر است چون  ثقه بودن اورا از مظان اتهام  خارج  می کند و نمی‌توان چنین فردی را تکفیر و تفسیق نمود، شبیه همین دیدگاه توسط عالمان دیگر اهل سنت نظیر إمام فخررازی وأبی الحسین البصری و ابن الصباغ  نیز نقل شده است، <ref>رک به: البحر المحیط  ج 3ص 338</ref>     

اگر ایراد شود که وقتی از منظر عقل عمل بخبر واحد جائز وشرع نیز انرا تایید می کند پس چرا در پذیرش خبر، بین راویان امامیه و اهل سنت قائل به تفاوت هستید ؟:  

ثالثا مفاد ایه نبا این است که معیار قبول یا رد خبر احراز وثاقت راوی است نه مذهب ان  بدین معنا که ایه نبا دلالت می کند که لازم است  در هنگام شنیدن اخبار نسبت به قبول یا رد ان عجله ننموده  بلکه عالمانه  با ان مواجه شوید از اینرو شایسته است بهنگام شنیدن خبر در صحت و سقمش تحقیق نمایید  بویژه  زمانی که  مخبر و راوی فرد فاسقی باشد – چون  فردی که التزامی به رعایت حریم الهی ندارد در تعاملش با دیگران نیز ممکن است التزامی به  صداقت در گفتار نداشته باشد – تا مبادا در اثر  عدم احتیاط در مواجهه با خبر سبب خسارت به دیگران گردید،  

بعبارت دیگر وصف فاسق در ایه شریفه اشعار به علیت دارد بدین معنا که علت عدم قبول خبر فاسق عدم وثاقت درگفتارش می باشد نه مذهبش چون فسق و تظاهر به معصیت شخص را از وثاقت خارج  می کند نه اینکه او را از مذهبش خارج  نماید  و هر چیزی که سبب خروج انسان از وثاقت گردد لازم است از ان اجتناب گردد و اخبار چنین شخصی مقبول نخواهد بود، بنابر این همانطور که فرد  امامی و شیعی  می تواند موثق یا غیر موثق باشد سنی نیز ممکن است اینچنین باشد بلکه حتی نسبت به پیروان سائر مذاهب نیز چنین امری ممکن است،