طریقت رفاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''طریقت رفاعیه''' یکی از بزرگ‌ترین و از اولین [[طریقت های صوفیه در مصر|طریقت‌های صوفیه]] می‌باشد که وارد مصر شده است. این طریقت منسوب به [[احمد رفاعی|أبو العباس أحمد بن أبي الحسن البطائحي]] از نوادگان امام موسى كاظم است. طریقت رفاعیه توسط شخصی به نام شيخ [[ابوالفتح الوسطی]] از فرزندان احمد رفاعی که اصالتا عراقی بوده به [[مصر]] آورده شد. او  در اسکندریه سکنی گزیده و این طریقت را در مصر گسترش داد. طریقت رفاعیه به انجام امور خارق العاده و نامتعارف همچون خوردن زغال گداخته و شیشه و مار معروفند. <br>

اعتقاد به کتاب و [[سنت]]، ترک ارتباط با افراد قسی القلب، زهد، مجاهده با نفس، صبر بر بلایا و تسلیم شدن در برابر آنها و ادعای اینکه شیخ رفاعی عالم به غیب بوده و می‌توانسته مردگان را زنده کند. اعتقادشان در بیشتر مسائل اعتقادی همچون توحید مثل [[اشعری]]<nowiki/>‌هاست.<br>

صوفیان رفاعی در هر سال یک هفته به به خلوت‌نشینی می‌پردازند که از روز بعد عاشورا (11 محرم) شروع شده و در 17 محرم تمام می‌شود در این هفت روز از همسران خود جدا شده، پیوسته در وضو دارند و از خوردن گوشت جانداران پرهیز کرده و روزانه صد مرتبه بر پیامبر و آل و صحبۀ او صلوات می‌فرستند و روزانه هر چقدر که توان دارند این اذکار را تکرار می‌کنند روز اول: لا إله إلا الله، روز دوم: يا الله، روز سوم: يا وهّاب، روز چهارم: يا حي، روز پنجم: يا مجيد، روز ششم: يا معطي، روز هفتم: يا قدوس. البته این غیر اعمال و اورادی است به صورت عام در شب‌های دوشنبه و جمعه انجام می‌دهند و آن اینکه بر روی دو زانو نشسته و بعد از خواندن سوره فاتحه از پیامبر و اولیائش بخصوص سید احمد رفاعی اجاز و مدد خواسته و شروع به خواندن اورا و اذکار و اشعار می‌کنند همچنین در شب‌های جمعه دف و طبل می‌زنند.<ref>https://www.albawabhnews.com/2347297</ref>

=انشعابات و گسترۀ طریقت=