confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
به روایت قاضی عبدالجبار، عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز هزار درهم برای نفقهی خانوادهاش به او بخشید، امّا او نپذیرفت. وی حتی ارثیهی پدرش را که بیست هزار درهم بود پشت در خانهاش نهاد تا نیازمندان به قدر نیاز از آن بهرهمند شوند<ref>همان، صص 238 - 239.</ref>. واصل سرانجام در سال دویست و سى و یک درگذشت<ref>مروجالذهب،ج4،ص:22؛الأعلام،ج8،ص:108.</ref>. | به روایت قاضی عبدالجبار، عبدالله بن عمر بن عبدالعزیز هزار درهم برای نفقهی خانوادهاش به او بخشید، امّا او نپذیرفت. وی حتی ارثیهی پدرش را که بیست هزار درهم بود پشت در خانهاش نهاد تا نیازمندان به قدر نیاز از آن بهرهمند شوند<ref>همان، صص 238 - 239.</ref>. واصل سرانجام در سال دویست و سى و یک درگذشت<ref>مروجالذهب،ج4،ص:22؛الأعلام،ج8،ص:108.</ref>. | ||
=رویارویی واصل بن عطا با زنادقه= | |||
واصل و بسیاری دیگر از بزرگان معتزله چون عمرو بن عبید و ابواسحاق نظام تلاشهای فراوانی در مناقشه با زندیقان و مانویان نمودهاند.قاضی عبدالجبار در این باره میگوید: واصل شب هنگام به [[نماز]] بر میخاست و پیش رویش قلم و دواتی مینهاد، اگر آیهای به ذهنش خطور میکرد که متضمّن ردّ آرای مخالفان بود، آن را مینوشت و سپس دیگر بار به [[نماز]] میایستاد<ref> مروجالذهب،ج4،ص:22؛الأعلام،ج8،ص:108.</ref>. | |||
شاگردان واصل نیز در ردّ اقوال [[زندقه]] چون بشّار و دیگر سران مانوی چون صالح بن عبدالقدوس، از سران دوگانه پرستی،مشارکت داشتند. واصل علاوه بر ردّیه نویسی شیوهی دیگری را در مبارزه با این گروه در پیش گرفت که در جلوگیری از گسترش عقاید آنان مؤثر بود. او پیروان خود را در قالب هیأتهای مختلف به منظور ردّ سخنان آنان به همه جا بویژه [[خراسان]] که [[مانویان]] در آن جا گرد آمده بودند گسیل داشت، تا به مناظره با آنان بپردازند<ref>فضل الاعتزال و طبقات المعتزله، ص:236</ref>. او شخصاً برای نشان دادن سرمشق عملی جهت خدمت به دانش و پاسداری و دفاع از جامعهی اسلامی، از مسافرت به این مناطق دریغ نمیکرد<ref> برای آگاهی از متن مناظرات ر. ک. عبد الجبار بن احمد، قاضی القضاة، المنیة و الامل، صص: 24،43،44، 46.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
{{پانویس| | {{پانویس|3}} | ||
[[رده:رهبران فرقههای اسلامی]] | [[رده:رهبران فرقههای اسلامی]] |