امیر عبدالقادر الجزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

امیرعبدالقادر از این فرصت برای سازمان دادن به امور خویش استفاده کرد و لشکر حرفه‌ای و تربیت شده، تشکیل داد و به جای اتکا و اعتماد بر نیروهای قبایل که تنها در زمان جنگ بسیج می‌شدند، بر این لشکر تکیه کرد. از این گذشته با کسب منابع درآمد منظم از طریق جمع آوری مالیات‌های اسلامی ( عشریه و زکات و نیز مالیات خاص زمان جنگ، « معون ») هزینه‌های خودر ا تأمین کرد و به ساختن شهر تقدمه پرداخت و به استخراج معادن و توسعه صنایع، تجارت و کشاورزی اقدام نمود و مدارس بسیاری حتی در محلات کوچک تأسیس کرد.  

 

عبدالقادر در دوران حکومت خویش، سعی داشت مطابق احکام اسلامی‌رفتار کند و اسلام اصیل را تعلیم می‌داد، بر توحید تاکید داشت و به شدت با شرک مخالف بود. او بدعت‌ها و خصوصاً پرستش شخصیت‌های مذهبی را محکوم می‌کرد و جنگ بر ضد فرانسه را جهاد مشروع می‌دانست. وی به تدوین قواعد شرعی علاقه بسیار داشت و به همین سبب، درباره آنچه با فعالیت‌های نظامی و اداری او ارتباط پیدا می‌کرد، مطالبی می‌نوشت. هرگاه نسبت به جواز شرعی عملی تردید پیدا می‌کرد با فقهای مشهور کشورهای اسلامی مشورت می‌نمود و فتوای آنها را در آن امر جویا می‌شد. مشکلات اقتصادی و سیاسی که امیرعبدالقادر با آنها مواجه بود و در اسناد و دست نوشته‌های باقی مانده از وی، منعکس است.