توکل: تفاوت میان نسخه‌ها

توکل به معنای تسلیم و واگذاری امور بندگان به [[خداوند]] است. این صفت حسنه به معنای تکیه و اعتماد بر خدا داشتن و نتایج کار را به او سپردن است. کسی اهل توکل است که برای رسیدن به هدفی مقدس از فکر و قدرت خود استفاده می کند و بقیه امور خویش را به خداوند می سپرد. بنابراین، انسان متوکل علاوه بر آن که دست خود را نسبت به انجام وظایفش نمی بندد، اما در واقع خود و آن چه انجام می دهد را تسلیم امر الهی کرده از او می خواهد تا برایش وکیلی امین باشد.