confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
از حیث ریشه شخصیت، از اسرافیل به طور مستقیم در [[قرآن کریم]] یادی نشده است و سخن از این فرشته، تنها در روایات دیده می شود. یکی از سرچشمه های اساسی در این باره، روایتی نقل شده از زبان [[عایشه]] درباره دعای [[پیامبر(ص)]] پیش یا پس از [[نماز]] است که به دو گونه متفاوت ضبط شده است: در گونه نخست که روایت عکرمه بن عمار با دو واسطه از عایشه است، چنین آمده که پیامبر(ص) در افتتاح [[نماز شب]]، همواره دعایی را می خواند که سرآغاز آن عبارت «اللهم رب جبرائیل و میکائیل و اسرافیل...» بوده است. در گونه دوم که روایت جسره از عایشه است، در پاسخ سؤال یک زن یهودی درباره [[عذاب قبر]]، چنین آمده است که پیامبر(ص) در سالهای پایانی از عمر خود، پس از انجام هر [[نماز]] بر ذکر «رب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل» مداومت داشته، پس از این عبارات از آتش [[جهنم]] و عذاب قبر استعاذه می کرد. | از حیث ریشه شخصیت، از اسرافیل به طور مستقیم در [[قرآن کریم]] یادی نشده است و سخن از این فرشته، تنها در روایات دیده می شود. یکی از سرچشمه های اساسی در این باره، روایتی نقل شده از زبان [[عایشه]] درباره دعای [[پیامبر(ص)]] پیش یا پس از [[نماز]] است که به دو گونه متفاوت ضبط شده است: در گونه نخست که روایت عکرمه بن عمار با دو واسطه از عایشه است، چنین آمده که پیامبر(ص) در افتتاح [[نماز شب]]، همواره دعایی را می خواند که سرآغاز آن عبارت «اللهم رب جبرائیل و میکائیل و اسرافیل...» بوده است. در گونه دوم که روایت جسره از عایشه است، در پاسخ سؤال یک زن یهودی درباره [[عذاب قبر]]، چنین آمده است که پیامبر(ص) در سالهای پایانی از عمر خود، پس از انجام هر [[نماز]] بر ذکر «رب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل» مداومت داشته، پس از این عبارات از آتش [[جهنم]] و عذاب قبر استعاذه می کرد. | ||
=اوصاف اسرافیل= | |||
در [[روایات]]، اغلب اسرافیل فرشته ای با چهار بال و گاهی بیشتر، با پیکری بسیار بزرگ وصف شده است که پاهایش در قعر زمین هفتم جای گرفته، و عرش برشانه اش قرار دارد. در کنار این عظمت، در روایات به این نکته اشاره شده که اسرافیل همواره در برابر بزرگی خداوند، خود را بسیار حقیر می داند و از جلال او، خود را با بالی از بالهایش می پوشاند؛ تا آنجا که اسرافیل به عنوان اسوه «حیاء اجلال» مطرح شده است. همچنین در اخبار آمده است که اسرافیل ناچیزی عظمت خود را در مقابل عظمت خداوند، به حق دریافت و اولین کس بود که ذکر «سبحان ربی الاعلی و بحمده» را بر زبان آورد. طبق بعضی از روایات نامشهور، خداوند انسان را در چهره، مانند اسرافیل آفریده است. برخی از پیشینیان هم معتقد بودند که اسرافیل، آوازی بسیار خوشی دارد. اوزاعی، عالم نامدار شام، شنیده بود که زیبایی آواز تسبیح اسرافیل، اهل آسمان را از عبادت بازداشته و به گوش سپردن به تسبیح او واداشته است. همچنین در روایات، او را [[مؤذن]] اهل آسمان نامیده اند. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||