حنین: تفاوت میان نسخه‌ها

حنین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۱

۵٬۹۹۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ ژوئن ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hoosinrasooli

confirmed، مدیران

۳۳٬۴۲۶

ویرایش

@@ خط ۵۷: / خط ۵۷: @@
 سپس به لشكر خود دستور داد: «غلاف شمشیرها را بشكنند (كنایه از اینكه این شمشیر دیگر به غلاف نخواهد رفت تا اینكه دشمن را از پا درآورد) و به سوی «حنین» بروند و در آنجا در شكاف كوه‌ها و درّه‌ها و لابه‌لای درختان كمین كنند تا وقتی لشكر اسلام به آنجا رسید، از هر طرف حمله كرده، آنها را غافلگیر سازند. »
-=منبع=
+=حركت لشكر اسلام به سوی حنین=
+وقتی رسول خدا(ص) از لشكركشی «هوازن» و قبایل دیگر آگاه شد، «عبدالله اسلمی» را برای كسب اطلاعات فرستاد. او پس از تحقیق و بررسی بازگشت و صحت اخبار جنگ را تأیید كرد.
+پیامبر(ص) مسلمانان را برای [[جهاد]] تشویق كرد و وعده پیروزی داد، «عتّاب بن اسید» را به عنوان امیر [[مكه]] و «معاذ بن جبل» را برای تعلیم احكام در «مكه» گذاشت و یكصد زره از «صفوان بن امیه» به عنوان عاریه مضمونه گرفت و خودش نیز زره پوشید و كلاهخود به سر گذاشت؛ پرچم بزرگ را به دست [[علی(ع)]] داد و با دوازده هزار نیرو به سوی حنین حركت كردند؛ ده هزار نفرِ آنان از [[مدینه]] برای فتح مكّه آمده بودند و دو هزار نفر از مسلمانانی بودند كه در فتح مكه، مسلمان شدند.
+لشكر اسلام، شب را بیرون از سرزمین حنین استراحت كردند و پس از ادای [[نماز صبح]] به امامت پیامبر(ص) به حركت خود ادامه دادند. هنوز هوا تاریك بود كه وارد درّه حنین شدند. در این هنگام بود كه ناگهان، لشكر «هوازن» از هر سو مسلمانان را زیر رگبار تیرهای خود قرار دادند، گروهی كه در مقدمه لشكر قرار داشتند و در میان آنها تازه مسلمانانِ مكه بودند، فرار كردند و به دنبال آنها بقیه لشكر نیز گریختند؛ ولی [[امام علی(ع)]] كه پرچمدار لشكر بود با عده كمی در برابر دشمن ایستادند و به پیكار ادامه دادند.
+منافقان لشكر اسلام از این پیش آمد ناگوار، خوشحال شدند.
+[[ابوسفیان]] گفت: مسلمانان تا لب دریا خواهند دوید. دیگری گفت: سحر، باطل شد. سومی تصمیم گفت كار اسلام را یكسره كند و پیامبر اسلام (ص) را در آن گیر و دار بكشد و چراغ [[توحید]] و مشعل فروزان [[رسالت]] را خاموش سازد؛ ولی نتوانست. در آیه زیر، به مطالب مذكور اشاره شده است:
+«لَقَدْ نَصَرَكمُ اللّهُ فِی مَوَاطِنَ كثِیرَةٍ وَیَوْمَ حُنَیْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكمْ كثْرَتُكمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكمْ شَیْئاً<ref>آیه 25 سوره توبه.</ref>»؛ «خداوند شما را در میدانهای زیادی یاری كرد (و بر دشمن پیروز شدید) و در روز حنین (نیز یاری كرد)؛ در آن هنگام كه فزونی جمعیتتان، شما را مغرور ساخت؛ ولی (این فزونی جمعیت) هیچ به دردتان نخورد. »
+تعداد لشكر اسلام در این جنگ، دوازده هزار نفر بود كه این عده در هیچ یك از جنگهای اسلام تا آن روز، سابقه نداشت. اكثر مسلمانها با مشاهده این جمعیتِ زیاد و وجود سلاحهای جنگی گمان كردند كه پیروزی‌شان حتمی است؛
+حتی [[ابوبكر]] بن ابی قحافه خطاب به پیامبر(ص) گفت: یا رسول الله! لا تغلب الیوم من قلّة؛ یعنی امروز جمعیت ما همانند سابق اندك نیست، كه مغلوب شویم.
+=فرار از جنگ=
+در آيه شريفه، پس از اشاره به مغرور شدن مسلمانان به زيادي جمعيت و بي‌فايده بودن آن، با لحن ملامت‌آميزي مي‌فرمايد: «وَضَاقَتْ عَلَيْكمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ<ref>همان.</ref>»؛ «چنان ترسيديد و شكست خورديد كه زمين با آن همه وسعتش بر شما تنگ شد، سپس به دشمن، پشت كرديد و گريختيد.»
+آري، اكثر مسلمانان فرار كردند، در حالي كه اكثر آنان مي‌دانستند فرار از جنگ، [[حرام]] است، و قرآن فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كفَرُواْ زَحْفاً فَلاَ تُوَلُّوهُمُ الأَدْبَارَ، وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفاً لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلَي فِئَةٍ فَقَدْ بَاء بِغَضَبٍ مِّنَ اللّهِ وَ مَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ<ref>آیه 15 سوره انفال.</ref>»؛ «اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! هنگامي كه با كافران در ميدان نبرد روبه‌رو شويد، به آنها پشت نكنيد (و فرار نكنيد) و هر كس در آن هنگام به آنها پشت كند مگر آنكه هدفش كناره‌گيري از ميدان براي حمله مجدّد يا به قصد پيوستن به گروهي (از مجاهدان) بوده باشد (چنين كسي) به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جايگاه او [[جهنم]] بوده و چه بد جايگاهي است! »
+با وجود نهي قرآن از فرار و تهديد فراركنندگان به عذاب [[دوزخ]]، متأسفانه مسلمانان من جمله ابوبكر و [[عمر]] فرار كردند و جز چند نفر باقي نماندند.
+=پانویس=
 [[رده:تاریخ اسلام]]