شیخ محمد رضا مظفر اصلاح گر حوزه ها (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

|سال اول/ شماره سوم/تابستان 1384

'''شیخ [محمد رضا مظفر]]، اصلاح‌گر حوزه‌ها''' عنوان مقاله‌‌ای برای معرفی اندیشه‌های وحدت‌گرایانهء شخصیت‌ها و پیشگامان تقریب است. این عنوان در بخش پیشگامان تقریب [[فصلنامه اندیشه تقریب]]، [[فصلنامه اندیشه تقریب شماره 4|شماره چهارم]]، فصل پاییز، سال 1384 منتشر شده‌است.</div>

شناساندن عالمان و اندیشهوران اصلاح‌گرا و آنان که در اندیشه تقریب مذاهب اسلامى بوده‌اند، یکى از مهم ترین هدف‌هاى مجمع جهانى تقریب مذاهب اسلامى است. در این مقاله، شرح حال اندیشهور اصلاح‌گرا و پیشگام نوآورى در علوم سنتى حوزه‌هاى علمیه، یعنى آیت‌الله شیخ محمدرضا مظفر از نظر مى‌گذرد. آیت‌الله مظفر اگرچه یکى از صاحبان رأى و اندیشه در نزدیک کردن شیعه و سنى بوده است و در این راه گام‌هایى نیز برداشته، آنچه شخصیت او را از جهات دیگر ممتاز مى‌سازد، شیوه‌هاى نو او در بازسازى فضاى علمى جامعه است. در واقع راهى که او براى نزدیک کردن دل‌هاى ملل مسلمان اعم از شیعه و سنى پیش گرفته، برگرفته از همین شیوه‌هاى علمى و تألیف کتاب‌هایى روان و محکم در این زمینه است. وى که فرصت چندانى براى تحقق این آرمان بزرگ نداشته، بخشى از این راه بلند را پیموده و نخستین کارش را با سامان دادن به حوزه‌هاى علمیه و بالا بردن سطح آگاهى دانشجویان علوم دینى آغاز کرده است. وى در این راه گام‌هاى مؤثرى برداشته که امید است آشنایى با شخصیت این مرد بزرگ، راه را براى برنامه‌هاى اصلاحى حوزه‌ها و دیگر مؤسسات علمى هموارتر سازد.<br>

شیخ محمدرضا مظفر در پنجم شعبان سال 1322 قمرى در یکى از محله‌هاى نجف اشرف به نام «براق» چشم به جهان گشود و پنج ماه پیش از آن‌که از مادر متولد شود، پدرش را از دست داد و نام «محمدرضا» که پیش از این به پدرش تعلق داشت، بر وى نهاده شد. <ref>آقابزرگ طهرانى، ج2، ص772؛ محمدمهدى آصفى، ص60.</ref> آرى، تقدیر این بود که وى به دیدار پدر موفق نشود؛ اما روح بزرگ و همت بلند پدر همواره با وى بود، و از آن پس تحت سرپرستى برادر بزرگ‌ترش شیخ عبدالنبى که جاى خالى پدر را براى او پر کرده بود توانست حیات علمى سودمندى را براى خود رقم بزند.<br>

«آل مظفر» در نجف، افرادى خوشنام بودند و در دانش، مرتبه بلندى داشتند. از سده دوازدهم هجرى قمرى در حوزه علمیه نجف، شخصیت‌هاى برجسته‌اى از این خاندان در عرصه‌هاى متعدد و رشته‌هاى متنوع علوم اسلامى درخشیدند.<ref>ماضى النجف و حاضرها، ج3، ص360؛ محمدمهدى آصفى، ص59.</ref> پدرش آیت‌الله محمد بن عبدالله مظفر از سلسله «آل مظفر» و در زمره فقیهان و مجتهدان نجف بود. مادرش دختر علامه، شیخ عبدالحسین طریحى (م1293ق) است و او در دامان آن زن با فضیلت و با سرپرستى برادر بزرگش شیخ عبدالنبى مظفر (م1337ق) پرورش یافت. پس از درگذشت شیخ عبدالنبى، برادر دیگرش، شیخ محمدحسن مظفر (م1375ق) سرپرستى او را به عهده گرفت و راهنماى زندگى‌اش شد.<ref>على الخاقانى، ج8، ص451.</ref> وى در ایام تحصیل به همراه برادر دیگرش، شیخ محمدحسین مظفر در درس برادر بزرگشان، شیخ محمدحسن مظفر شرکت مى‌کردند و فضاى خانواده آن‌ها از مباحثات علمى و مذهبى آکنده بود.<br>