صهیونیسم در فرایند بحران های گذشته و چالش پیش رو (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

واژه صهيونيسم، از آن جهت که به گرايش‌ها و سازمان‌هاى سياسى ناهمگونى اشاره دارد، اصطلاحى است که به دشوارى مى‏توان از آن، تعريف جامعى ارائه داد. اين اصطلاح، معمولاً همراه با یک صفت به کار مى‏رود که قلمرو معناى آن را محدود مى‏سازد، مانند: صهيونيسم کارگرى، صهيونيسم مسيحى، صهيونيسم فرهنگى. مشهورترين تقسيم صهيونيسم، طبقه‌بندى آن به دو بخش سياسى و مذهبى است. صهيونيسم مذهبى، بیشتر به وسيله عرفاى يهودى بيان شده و به آرزوى بزرگ و انتظار قائم يهوديّت مربوط مى‏شود. اين صهيونيسم، برانگيزنده سنّت زيارت ارض مقدس و حتى سبب ايجاد يک کانون روحانى و نشر اعتقاد و فرهنگ يهودى در سرزمين صهيون بود و هرگز به دشمنى با مسلمانان که خود را به عنوان وابستگان به ذريه ابراهيم و پيرو دين او تلقى مى‏کردند، برنخاست. صهيونيسم مذهبى، بيگانه و به دور از هر نوع برنامه سياسى براى ايجاد يک دولت و يا هر نوع سلطه‏اى بر فلسطين است. آنها هرگز رفتارى که نشان‌دهنده علاقه به درگيرى با مردم عرب (مسلمان يا مسيحى) باشد از خود نشان ندادند.

امّا صهيونيسم سياسى که با تئودور هرتسل(هرتصل) شکل گرفت، نسبت به خدا شکاک است و حتى عليه يهوديانى که يهوديّت را به عنوان يک مذهب تعريف مى‏کنند، مبارزه مى‌کند. از ديدگاه صهيونيسم سياسى، يهوديان قبل از هر چيز، يک قوم هستند و از این رو، غيرقابل ادغام و جذب در ملّت‌هاى دیگر می‌باشند و باید در يک سرزمین خالى و بى‏مدّعى، مستقر شوند و اين مفهوم، گوياى اين مطلب است که نبايستى به مردم بومى(فلسطینی) اهميّت داد و آنها را به حساب آورد و این موضوع، زمینه بحران‌های متعددی را برای صهیونیسم فراهم آورده، اما این بحران‏‌ها چیست؟ مقاله حاضر مى‌کوشد تا ضمن بررسی بحران‌های گذشته، چالش‌های پیش‌روی صهیونیسم را معرفی کند. <br>

'''واژگان کلیدی:''' صهیونیسم، اسرائیل، انگلیس، آمریکا، بحران و چالش.