عجارده: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى]] بود. برخى نوشته‏ اند عبدالکریم بن عجرد نخست از یاران [[ابى بیهس]] بود و سپس با وى مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در زندان بود که دو تن از یارانش میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند براى حکمیت به او نامه نوشتند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.

فرقه عجارده از فرقه ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است.

البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند.

[[عبدالکریم شهرستانى]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت مى‏ دهد که نام آن‌ها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.

ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref>. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸</ref>. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.</ref>  

14 فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر شمرده اند.  

عجارده به عنوان اصلی ترین شاخه از فرق خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص۱۸</ref> <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۵.</ref>که به نام برخی از آن اشاره می شود:

همچنین عجارده متفق اند که کودکان هرگاه بالغ شدند باید به [[اسلام]] خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آن ها  دوری کرد. عجارده با [[ازارقه]] در یک مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می‌دانند، ولى عجارده معتقدند که بردن مال هیچ یک از آنان جایز نیست مگر این که او را کشته و مال شان را به یغما بریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات و عناوین.

==پانویس==