سور مثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

!نام  

قرآن كریم كتاب نور و هدایت است. كه از طرف [[خداوند]] متعال بر [[پیامبر مكرم(ص)]] [[نازل]] گردیده است. این كتاب مشتمل بر 114 سوره و 6236 آیه، - بنابر روایتی از [[امام علی(ع)]] ـ می باشد.

واژه ی سوره از «سور بلد» (دیوار بلند و گرداگرد شهر) گرفته شده است، زیرا هر سوره ای آیاتی را در بر گرفته است و به آن احاطه دارد. اسامی سوره ها مانند تعداد آیات هر سوره توقیفی است و با صلاحدید شخص پیامبر اسلام نامگذاری شده است. به گروهی از سوره های قرآن، اسامی خاصی گذاشته شده كه عبارتنداز:

«مثانی» در لغت از «ثنی» گرفته شده كه به معنای رد بعضی بر بعضی دیگر آمده است. ثنی الشیءَ ثنیاً. رد بعضه علی بعض)<ref>ابن منظور، لسان العرب، چاپ اول، نشر ادب حوزه، 1405 ق، ج 14، ص 115.</ref> علامه [[راغب اصفهانی]]، علت نامگذاری سوره های قرآن را به مثانی،در ذیل آیه ی وَلَقَدْ آتَیْنَاك سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی تكرار و مرور در اوقات مختلف كه كهنه و منقطع نمی شود، می داند. بر عكس اشیا دیگری كه بر اثر مرور و تكرار زمان مضمحل و از بین می روند<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ قرآن، دارالکاتب العربی، ص 79.</ref>.

در اصطلاح نیز واژه ی «مثانی» به تعابیر گوناگونی بیان شده است:

# مثانی سوره هایی است كه بعد از سوره های «مئون (مئین: دویست 200) بیاید».

# سوره هایی كه آیات آن از صد آیه كمتر باشد. این تعریف از «فرّاء» می باشد.

# سوره هایی كه مثال های آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. این نظریه از «نكزاوی» است.

# [[سخاوی]] در [[كتاب جمال القراء]] معتقد است كه علت نامگذاری برخی سوره ها به «مثانی»، آمدن حكایات و قصه و رویدادها در این سوره ها می باشد. و گاهی به تمام [[قرآن كریم]] و به [[سوره‌ی فاتحه الكتاب]]، اطلاق می گردد<ref> سیوطی، جلال الدین، الاتقان، مترجم اسلامی، محمد جعفر، تهران، بنیاد علوم اسلامی، 1362، ج 1، ص 221.</ref>.

#  

= تعداد سوره‌های مثانی =

جلال الدین سیوطی در «الاتقان» از این سوره ها به مثانی یاد می كند:

[[شیخ طبرسی]]، سوره های مثانی را به دنبال هفت سوره ی طولانی می داند كه اول سوره های مثانی [[سوره یونس]] و آخرش [[سوره نحل]] می باشد كه شامل سوره‌ی یونس، هود، یوسف، رعد، ابراهیم، حجر و نحل است<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، موسسه اعلمی، چاپ اول، 1415 ق، ج 1، ص 42.</ref>.

برخی، همه ی سوره های قرآنی را «مثانی» می دانند، زیرا اخبار و قصه ها در آن تكرار شده است<ref> زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، 1376، ج 1، ص 245.</ref>.

بنابر این، واژه ی «مثانی» در لغت به معنای ردّ و پشت چیزی آمده و در اصطلاح قرآنی به سوره هایی گفته می شود كه بعد از سوره هایی كه آیات دویست گانه دارند یا كمتر از صد آیه داشته باشند یا مثال های آن، دو جنبه دارد یا آمدن حكایات، رویدادها و قصه ها یا به تمام قرآن و یا تنها به سوره ی فاتحه الكتاب، گفته شده است.

سیوطی 39 سوره و [[طبرسی]] هفت سوره و برخی همه ی سوره ها را «سور مثانی» می گویند و قدر متیّقن همه ی این ها همان سوره‌ی فاتحةالكتاب است كه به مثانی معروف است.

[https://btid.org/fa/news/51332 برگرفته از سایت سوره هاي معروف به مثاني كدام ها هستند؟ اندیشه برترhttps://btid.org]

=پانویس=