بهره: تفاوت میان نسخه‌ها

بهره (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۱

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۷٬۷۷۵

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 <ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، سال 1413 هجری قمری، چاپ اول، ج ‏2، ص 209</ref> <ref>طبرسی فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، سال 1417 قمری،  چاپ اول،  ج ‏1، ص 546</ref>
 پس از فوت اسماعیل، امام جعفر صادق(ع) فرزند خود «موسی» را به عنوان امام بعد از خود به مردم معرفی کردند. با این حال گروهی از یاران امام صادق(ع) با این انتصاب مخالفت نموده و بر امامت اسماعیل پای‌ فشردند. گروهی از آنان حتی منکر مرگ اسماعیل شدند و مرگ او را تقیـه‌ای بـرای مصـونیـت از سـوء قصـد دشمنان دانستنـد. ایـن‌ انشعـابیـون سپـس محمـد پسـر اسـمـاعیل را امام بعدی دانستند و با عدم قبول امامت موسی کاظم(ع) رسماً از سایر [[شیعیان]] جدا شدند.
-<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏2، ص 210؛</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص 67 – 68</ref> <ref>حلبى‏ على اصغر، تاریخ علم کلام در ایران و جهان، تهران، نشر اساطیر، سال 1376 خورشیدی، چاپ دوم، ص 139</ref> پس از مرگ محمد اسماعیلیه به‌‌طور پراکنده تبلیغاتی را انجام می‌دادند تا سرانجام با روی کار آمـدن حـکومت فاطمیان‌ مصر، این فرقه بسیار قدرت مند شده و مبلّغانی را به سراسر مملکت اسلامی آن زمـان، اعـزام نمود.
+<ref>شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج ‏2، ص 210؛</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص 67 – 68</ref> <ref>حلبی‏ علی اصغر، تاریخ علم کلام در ایران و جهان، تهران، نشر اساطیر، سال 1376 خورشیدی، چاپ دوم، ص 139</ref> پس از مرگ محمد اسماعیلیه به‌‌طور پراکنده تبلیغاتی را انجام می‌دادند تا سرانجام با روی کار آمـدن حـکومت فاطمیان‌ مصر، این فرقه بسیار قدرت مند شده و مبلّغانی را به سراسر مملکت اسلامی آن زمـان، اعـزام نمود.
 <ref>تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ص 140</ref> <ref>طباطبایی سیدمحمد حسین، شیعه در اسلام، قم، نشر جامعه مدرسین، چاپ سیزدهم ص  68</ref>
-پس از مرگ المستنصر، هـشـتـمـیـن خلیفه فاطمی و امام اسماعیلی‌ها، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود.وی دارای دو پسر بود که نام یکی نزار و نام دیگری مستعلی بود. گروهی از اسماعیلیان، نزار‌ ‌پسر بزرگ وی را رهبر اسماعیلیه‌ها دانستند و گروه دیگر، مستعلی فرزند کوچک وی را <ref>تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ص 141</ref> <ref>سبحانى‏ جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسة النشر الاسلامی، موسسه امام صادق، ج ‏8، ص 155</ref>
+پس از مرگ المستنصر، هـشـتـمـیـن خلیفه فاطمی و امام اسماعیلی‌ها، اختلافی بین اسماعیلیان بروز نمود.وی دارای دو پسر بود که نام یکی نزار و نام دیگری مستعلی بود. گروهی از اسماعیلیان، نزار‌ ‌پسر بزرگ وی را رهبر اسماعیلیه‌ها دانستند و گروه دیگر، مستعلی فرزند کوچک وی را <ref>تاریخ علم کلام در ایران و جهان، ص 141</ref> <ref>سبحانی‏ جعفر، بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسة النشر الاسلامی، موسسه امام صادق، ج ‏8، ص 155</ref>
 نزار جوانی برومند بود و به ولایت عهدی مستنصر برگزیده شد، در طرف دیگر مستعلی با حمایت بدرالجمالی امیر الجیوش، به خلافت رسید.
 نزار به اسکندریه گریخت و بعد از دستگیری به قتل رسید. پس از آن، «اسماعیلیه» ایران به طرفداری از نزار فرقه‌ای به نام «[[نزاریه]]» تشکیل دادند که [[حسن صباح]] و جانشینان او و «[[آغاخانیه]]» از این طایفه‏‌اند و پیروان مستعلی‌‌ ‌به «مستعلیون» معروف شدند که بــاقـی مـانـده آنـان که در یمن و هند هستند، امـروزه بـه «بهره» موسوم‌اند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108
-</ref> <ref>سبحانی جعفر،بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه امام صادق، ج ‏8، ص 28</ref> <ref>قاضى نعمان‏، تأویل الدعائم، قاهره، نشر دار المعارف، چاپ اول، ج ‏2، ص 10</ref> نقل شده است که اولین پیشوا و امام بهره، عاده عبداللّه یمنی بود و به نشر دعوت خود در هند پرداخت. پس از وی شخصی به نام محمد علی در سال 532 هجری قمری وارد هند شد وی تا سال 1297 میلادی تحت حمایت مهاراجگان هندوی گجرات بود. در آن سال حاکمان گجرات به اطاعت پادشاهان دهلی در آمدند و مردم «بهره» مورد جفای سلاطین مسلمان سنی گجرات قرار گرفتند.
+</ref> <ref>سبحانی جعفر،بحوث فی الملل و النحل، قم، نشر موسسه امام صادق، ج ‏8، ص 28</ref> <ref>قاضی نعمان‏، تأویل الدعائم، قاهره، نشر دار المعارف، چاپ اول، ج ‏2، ص 10</ref> نقل شده است که اولین پیشوا و امام بهره، عاده عبداللّه یمنی بود و به نشر دعوت خود در هند پرداخت. پس از وی شخصی به نام محمد علی در سال 532 هجری قمری وارد هند شد وی تا سال 1297 میلادی تحت حمایت مهاراجگان هندوی گجرات بود. در آن سال حاکمان گجرات به اطاعت پادشاهان دهلی در آمدند و مردم «بهره» مورد جفای سلاطین مسلمان سنی گجرات قرار گرفتند.
 اما پیشوای این فرقه در یمن می‏‌زیست و بهره عشریه و زکات خود را به او می‌‏پرداختند تا این که یوسف بن سلیمان از یمن به هند مهاجرت کرد و در (سدهپور) جای گرفت. پس از درگذشت پیشوای ایشان، داوود بن عجب شاه پیشوا شد. مردم «بهره» گجرات داوود بن قطب را به پیشوایی برگزیدند ولی «بهره» یمن با او بیعت نکردند و مردی به نام سلیمان را به امامت برگزیدند که خود را جانشین داوود بن عجب شاه می‌دانست.این فرقه «سلیمانیه» نام گرفتند. سپس سلیمان به گجرات آمد و در احمدآباد درگذشت و قبر وی مورد زیارت پیروان آن طایفه است.
 تعداد «داوودیه» از «سلیمانیه» بیشتر است و شمار ایشان بر صد و چهل هزار نفر می‌‏رسد و ملّایان و پیشوایان ایشان از قرن هجدهم تاکنون در شهر سورات اقامت دارند.امّا «داوودیه» به دو طایفه تقسیم شدند، یکی «بهره علییه» و دیگری بهره «ناکوشیه». فرقه اخیر تحت تأثیر عقاید هندویی، خوردن گوشت را از گناهان می‏‌شمارند. امّا فرقه دیگر از بهره، «جعفریه» نام دارند که از نسل «بهره» داوودی هستند و ایشان در عهد مظفر شاهی که از سال 1407 تا 1411 بر گجرات حکومت می‌‏کرد به مذهب سنت و جماعت گرائیدند.