حدیث قدسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث قُدسی''' حدیثی است که معنا و محتوای آن از ناحیه خداوند است، ولی کلام و لفظ آن از زبان [[پیامبر(ص)]] می‌باشد. به حدیث قدسی حدیث ربانی و حدیث الهی نیز می‌گویند.

در احادیث قدسی معنی و مضمون از خداوند و الفاظ از پیامبر است؛ مضمون مورد نظر ممکن است به واسطه فرشته و یا الهام و یا القاء در خواب به پیامبر منتقل شده باشد. این احادیث معمولا با کلماتی مانند «قال الله» یا «یقول الله» آغاز می‌شود.  

در تعاریفِ گوناگونِ حدیث قدسی، این نقطه مشترک وجود دارد که حدیث قدسی سخنی است که آن را پیامبراکرم صلی‌اللّه‌علیه وآله از قول خداوند گزارش کرده است<ref> شیخ بهایی محمد بن حسین، الوجیزة فی الدرایة، نشر ماجد غرباوی، رجب 1413 قمری، ص ۲.</ref> <ref> تهانوی علی بن محمد، موسوعة کشّاف اصطلاحات الفنون و العلوم، نشر رفیق‌العجم و علی دحروج، بیروت ۱۹۹۶ ج۱، ص۶۲۹،.</ref> <ref>محمود طحان، تیسیر مصطلح الحدیث، کویت ۱۴۰۴/۱۹۸۴ ج۱، ص۱۲۷،.</ref>اما مانع نبودن این تعریف موجب شده است که محدّثان برای آن شاخص‌هایی معین و وجوه افتراق آن را از قرآن بیان کنند. تعداد، اهمیت و جزئیات این شاخص‌ها و وجوه افتراق در منابع به‌طور متفاوت ذکر شده است. مثلا [[شیخ بهائی]] <ref>شیخ‌بهائی محمدبن حسین، الوجیزة فی الدرایة، نشر ماجد غرباوی، سال 1413 قمری، ص 2 </ref>. در این باره تنها به یک مورد اشاره کرده، حال آن‌که بلوشی<ref>عبدالغفور عبدالحق بلوشی، الاحادیث القدسیة فی دائرة الجرح و التعدیل و مصادرها و ادوار تدوینها، بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۴.ج۱، ص۳۶ـ۳۸، </ref>چهارده مورد ذکر کرده است.

درباره وجه تسمیه احادیث قدسی، چند احتمال وجود دارد که براساس قوی‌ترین آن‌ها، انتساب این احادیث به ذات مقدّس الهی، موجب این نام‌گذاری شده است.

<ref>کرمانی محمد بن یوسف، صحیح ابی عبداللّه البخاری بشرح الکرمانی، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.ج۹، ص۷۹  </ref> <ref>بلوشی عبد الغفور عبد الحق، الاحادیث القدسیة فی دائرة الجرح و التعدیل و مصادرها و ادوار تدوینها، بیروت، سال 1414 قمری، ج۱، ص۷</ref> <ref>محمود طحان، تیسیر مصطلح الحدیث، کویت ۱۴۰۴/۱۹۸۴. ج۱، ص۱۲۷،</ref><ref>محمد ابوشهبه، الوسیط فی علوم و مصطلح الحدیث، قاهره، سال ۱۹۸۲، ج۱، ص۲۱۵، </ref> <ref> مامقانی ‌محمدرضا، مستدرکات مقباس الهدایة فی علم الدرایة، ج۵، ص۴۵، قم ۱۴۱۳.</ref>  

2.اقوالی که به پیامبران گذشته منسوب است، نیز در جمع احادیث قدسی قرار می‌گیرند و در برخی از روایات، این احادیث از پیامبران سابق نقل شده‌ است.

3.مضمون احادیث قدسی بیشتر اخلاقی و عرفانی است.

4.الفاظ قرآن وحیانی است اما الفاظ حدیث قدسی وحیانی نبوده و بیشتر از پیامبر اکرم(ص) و به واسطه انس‌بن مالک، ابوهریره، ابن‌عباس و حضرت علی(ع) نقل شده‌ است. این جنبه مهترین وجه تفاوت این احادیث می‌باشد.

6.جملات حدیث قدسی مانند قرآن معجزه نیست و با آن تحدی نمی‌شود و به نظر می‌رسد که محتوا و مفهوم آنها از جانب خداوند است، ولی الفاظ آنها توسط پیامبر (ص) ابداع شده‌ است.

7.معانی حدیث قدسی یا به واسطه فرشته وحی و یا به صورت الهام و یا در خواب به پیامبر القاء شده‌ است. البته همه سخنان پیامبر (ص) از سرچشمه وحی ناشی می‌شود، چنانکه خداوند در قرآن کریم، راجع به سخنان آن حضرت چنین می‌فرماید: «او از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید و سخنان او چیزی جز وحی که فرستاده می‌شود، نیست.» ولی گاهی پیامبر(ص) مامور می‌شد که آن سخنان را به طور مستقیم از خداوند نقل کند و گاهی چنین ماموریتی نداشت<ref>جعفری یعقوب، مقاله حدیث قدسی چیست؟ مجله مکتب اسلام، بهمن 1382 خورشیدی، شماره ۱۱</ref>

8.قرآن از هر تغییر و تبدیل و تحریفى مصون است، ولی حدیث قدسی چنین خصیصه‏ اى ندارد.با این وصف می توان به قاطعیت گفت که احادیث قدسی مانند قرآن، جایی در احکام ندارند.

10.منکر قرآن کافر شمرده مى‏ شود ولی منکر حدیث قدسى کافر نیست.

12.قرائت حدیث قدسی بر جُنُب و حائض و نفساء تحریم نشده است.

13.در حدیث قدسی نقل به معنى صحیح است.<ref>با استفاده از کتاب تاریخ قرآن نوشته محمود رامیار، تهران، نشر امیرکبیر، سال 1369 خورشیدی، چاپ سوم، ص: ۹۸</ref>

برخی (مانند ابن‌ حجر هیثمی‌) مجموع‌ احادیث‌ قدسیه‌ای‌ که‌ از پیامبر نقل‌ شده‌ را بالغ‌ بر صد حدیث‌ می‌دانند. عده ای از محدثین این احادیث را در مجموعه‌ هایی‌ جمع‌آوری‌ کرده‌اند: استاد محمد الصباغ‌ گفته‌: در سال‌ ۱۳۸۹، المجلس‌ الاعلی‌ للشئون‌ الاسلامیه‌ در مصر ۴۰۰ حدیث‌ قدسی‌ از کتاب‌های‌ شش‌گانه‌ و موطأ اهل‌ سنت‌ جمع‌ آوری‌ کرده و در کتابی دو جلدی به‌ نام‌ «الاحادیث‌ القدسیه‌» منتشر کرده‌ است‌. از دانشمندان‌ شیعه‌ نیز [[شیخ‌ حرّ عاملی‌]] (مؤلف وسائل الشیعه)، احادیث قدسی پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و اله) را در کتابی‌ به‌ نام‌ «الجواهر السنیه‌ فی‌ الاحادیث‌ القدسیه»‌ گردآوری‌ کرده‌ است‌ که در این‌جا  به یک نمونه از آن اشاره می‌شود: قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: یقول اللَّه عزّ و جلّ: اشتدّ غضبی علی من ظلم من لا یجد ناصرا غیری <ref>شیخ حرّ عاملی، الجواهر السنیة، ص۱۵۹.</ref>خشم من سخت است بر کسی که ستم کند به کسی که یاوری جز من ندارد.