۱٬۷۴۱
ویرایش
سید محسن بن عبدالکریم امین عاملی شقراوی (بلندای استقامت) (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
سید محسن بن عبدالکریم امین عاملی شقراوی (بلندای استقامت) (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۲
، ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mollahashem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:Jeld7.jpg|بندانگشتی|فصلنامه اندیشه تقریب - شماره هفتم، تابستان 1385]] | [[پرونده:Jeld7.jpg|بندانگشتی|فصلنامه اندیشه تقریب - شماره هفتم، تابستان 1385]] | ||
| خط ۴۱: | خط ۲۹: | ||
=نسب نامه آل‌امین= | =نسب نامه آل‌امین= | ||
سیدمحسن فرزند | سیدمحسن فرزند سیدعبدالکریم فرزند سیدعلى فرزند محمدامین فرزند سیدموسى فرزند سیدحیدر فرزند سیدابراهیم مى‌باشد که در نهایت نسب او به حسین ذى‌الدمعة (م 191 ق) فرزند شهید جاوید اسلام زید بن على بن الحسین زین العابدین(علیه‌السلام)مى رسد. برخى از قراین و شواهد تأیید شده حکایت از این دارد که نسبت سادات جبل عامل به عبدالله محض بن حسن مثنى بن حسن بن على(علیه‌السلام)منتهى مى‌شود. به همین دلیل گاهى از امین عاملى با نسبت «حسینى» و گاهى با نسبت «حسنى» یاد مى‌شود. (امین عاملى، 1403 ق، ص 333).<br> | ||
نیاکان سید محسن در حله ـ از مراکز قدیم شیعه نشین در عراق ـ زندگى مى‌کردند، اما یکى از اجداد او (احتمالا سید حیدر) از سوى شیعیان جبل عامل براى مرجعیت و ارشاد به لبنان دعوت شد و از حله به جبل عامل منتقل گردید و قریه شقراء را وطن خود قرار داد و تا هنگام وفات در آن جا ساکن بود. اکنون مزار جد او معلوم است و سال وفات او بر لوح مزارش 1175 ق ثبت شده‌است. (صدر حاج سید جوادى، ج 2، ص 529). گفتنى است صاحب کتاب مفتاح الکرامه، یعنى مرحوم سید جواد عاملى (م 1226 ق)، نوه پسرى مرحوم سید حیدر است. (امین عاملى، پیشین، ص 334).<br> | نیاکان سید محسن در حله ـ از مراکز قدیم شیعه نشین در عراق ـ زندگى مى‌کردند، اما یکى از اجداد او (احتمالا سید حیدر) از سوى شیعیان جبل عامل براى مرجعیت و ارشاد به لبنان دعوت شد و از حله به جبل عامل منتقل گردید و قریه شقراء را وطن خود قرار داد و تا هنگام وفات در آن جا ساکن بود. اکنون مزار جد او معلوم است و سال وفات او بر لوح مزارش 1175 ق ثبت شده‌است. (صدر حاج سید جوادى، ج 2، ص 529). گفتنى است صاحب کتاب مفتاح الکرامه، یعنى مرحوم سید جواد عاملى (م 1226 ق)، نوه پسرى مرحوم سید حیدر است. (امین عاملى، پیشین، ص 334).<br> | ||
خاندان امین پیش از آن که به لقب «امین» شهرت یابند، معروف به «قشاقشى» یا «قشاقیشى» بودند اما علت انتساب این عنوان به این خاندان معلوم نیست. بعضى از دانشمندان احتمال داده‌اند «قشاقشى» تحریف و ترجمه «أقساسى» است و اقساس نام فردى است که مالک روستایى در نزدیکى کوفه بود و به همین جهت اهالى دهکده، نام روستایشان را أقساسى گذاشته‌اند و اینها طایفه بزرگى هستند که نسبتشان به حسین ذى الدمعه مى‌رسد. از آن جا که یکى از اجداد سید محسن، به «محمد امین» لقب یافت، به خاندان آنها «آل امین» گفته شده‌است. (پیشین، ص 333).<br> | خاندان امین پیش از آن که به لقب «امین» شهرت یابند، معروف به «قشاقشى» یا «قشاقیشى» بودند اما علت انتساب این عنوان به این خاندان معلوم نیست. بعضى از دانشمندان احتمال داده‌اند «قشاقشى» تحریف و ترجمه «أقساسى» است و اقساس نام فردى است که مالک روستایى در نزدیکى کوفه بود و به همین جهت اهالى دهکده، نام روستایشان را أقساسى گذاشته‌اند و اینها طایفه بزرگى هستند که نسبتشان به حسین ذى الدمعه مى‌رسد. از آن جا که یکى از اجداد سید محسن، به «محمد امین» لقب یافت، به خاندان آنها «آل امین» گفته شده‌است. (پیشین، ص 333).<br> | ||
=تولد، خانواده و دوران تحصیل= | =تولد، خانواده و دوران تحصیل= | ||
سید محسن در سال 1284 هجرى قمرى در یک خانواده کاملا مذهبى در روستاى شقراء از توابع جبل عامل لبنان چشم به جهان گشود. به همین دلیل گاه او را «عاملى» و گاه «شقراوى» مى‌خوانند و چون فرزندى به نام محمدباقر داشت، کنیه‌اش | سید محسن در سال 1284 هجرى قمرى در یک خانواده کاملا مذهبى در روستاى شقراء از توابع جبل عامل لبنان چشم به جهان گشود. به همین دلیل گاه او را «عاملى» و گاه «شقراوى» مى‌خوانند و چون فرزندى به نام محمدباقر داشت، کنیه‌اش ابومحمد الباقر شده‌است. برخى از سیره نویسان معاصر تاریخ ولادت او را سال 1282 ق نوشته‌اند (زرکلى، 1410 ق، ج 5، ص 287)، اما بر اساس قراین و شواهدى که خود امین در زندگى نامه خود نوشته‌اش در آخرین جزء کتاب نفیس اعیان الشیعه، بیان نموده‌است، سال 1284 ق صحیح است (امین عاملى، پیشین، ص 334).<br> | ||
پدرش سید عبدالکریم امین فردى با تقوا و پاک سیرت بود و بیش‌تر روزها را روزه مى‌گرفت و از خوف عاقبتش همیشه گریان بود. در سفرهایش، به زیارت خانه خدا و بیت‌المقدس رفت و پس از آن، عتبات عالیات عراق را زیارت نمود و در همین راستا قصد عزیمت به سوى ایران براى زیارت امام رضا(علیه‌السلام) داشت که پسر عمویش سید کاظم امین او را از این سفر منصرف نمود و به او پیشنهاد کرد مخارج سفرش را براى طلاب علوم دینى هزینه کند و او نیز این پیشنهاد را پذیرفت و از عراق به جبل عامل بازگشت. وى سرانجام به همراه فرزندان و خانواده‌اش به عراق آمد و در سال 1315 ق در نجف درگذشت و در صحن شریف امام على(علیه‌السلام) به خاک سپرده شد.<br> | پدرش سید عبدالکریم امین فردى با تقوا و پاک سیرت بود و بیش‌تر روزها را روزه مى‌گرفت و از خوف عاقبتش همیشه گریان بود. در سفرهایش، به زیارت خانه خدا و بیت‌المقدس رفت و پس از آن، عتبات عالیات عراق را زیارت نمود و در همین راستا قصد عزیمت به سوى ایران براى زیارت امام رضا(علیه‌السلام) داشت که پسر عمویش سید کاظم امین او را از این سفر منصرف نمود و به او پیشنهاد کرد مخارج سفرش را براى طلاب علوم دینى هزینه کند و او نیز این پیشنهاد را پذیرفت و از عراق به جبل عامل بازگشت. وى سرانجام به همراه فرزندان و خانواده‌اش به عراق آمد و در سال 1315 ق در نجف درگذشت و در صحن شریف امام على(علیه‌السلام) به خاک سپرده شد.<br> | ||
مادر سید محسن از زنان پرهیزگار و در تدبیر امور خانواده بسیار توانا بود و در سال 1300ق دار فانى را وداع گفت. پدر و مادر سید گرچه بهره بلندى از علم و دانش نداشتند اما در پرورش سید محسن و تعلیم علوم مقدماتى به او از قبیل حفظ قرآن، آموزش خط، فراگیرى برخى اشعار و مانند اینها، نقش عمده‌اى داشتند. هنگامى که وى را به مکتب فرستادند رفتار نادرست و خشونت آمیز مکتب دار باعث فرار سید محسن از مکتب شد، اما مادرش او را رها نکرد و به تعلیم او همت گماشت. سید محسن در سن 16 سالگى مادرش را از دست داد و در سوگ او اشعار سوزناکى سرود که ترجمه بخشى از آن چنین است:<br> | مادر سید محسن از زنان پرهیزگار و در تدبیر امور خانواده بسیار توانا بود و در سال 1300ق دار فانى را وداع گفت. پدر و مادر سید گرچه بهره بلندى از علم و دانش نداشتند اما در پرورش سید محسن و تعلیم علوم مقدماتى به او از قبیل حفظ قرآن، آموزش خط، فراگیرى برخى اشعار و مانند اینها، نقش عمده‌اى داشتند. هنگامى که وى را به مکتب فرستادند رفتار نادرست و خشونت آمیز مکتب دار باعث فرار سید محسن از مکتب شد، اما مادرش او را رها نکرد و به تعلیم او همت گماشت. سید محسن در سن 16 سالگى مادرش را از دست داد و در سوگ او اشعار سوزناکى سرود که ترجمه بخشى از آن چنین است:<br> | ||