پرش به محتوا

ملامتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ اکتبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ملامتيه‏''' از فرق «[[صوفیه]]» اند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق  اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 426</ref>
'''ملامتيه‏''' از فرق «[[صوفیه]]»‌اند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق  اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 426</ref>


=پیشینه=
=پیشینه=
«ملامتيه» طايفه اى از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه هم عصر خود اختلاف روشی و سلیقه ای داشند و از این جهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته می شد.
«ملامتيه» طايفه‌ای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه هم‌عصر خود اختلاف روشی و سلیقه‌ای داشند و از این‌جهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته می‌شد.


=عقاید=
=عقاید=
ملامتيه معتقد بودند كه عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابر این، سالك می بایستی نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه كند و بدگمانى در حق نفس را اولين قدم حسن ظن به حق كه اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش می کردند که بر خلاف دراویش و زاهدان و پشمینه پوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز می کردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار می کردند مثل سایر مردم لباس می پوشیدند و مثل بقیه زندگی می کردند تا در ورطه ريا و خودنمائى نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی می کردند تا اگر کار خوبی انجام داده‌اند آن ها را علنی نکنند و اگر شری از آن ها سر زد آن را مخفی نکنند. آن ها  حتى براى آنكه به [[ريا]] و خود فروشى دچار نشوند از اظهار زشتی ها  و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمی کردند و نفس را همواره متهم و ملوم مى خواسته اند و خود را در معرض ملامت مردم قرار می دادند تا از غرور فاصله بگیرند. <ref>ارزش میراث صوفیه، زرین کوب، عبد الحسین، امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref>
ملامتيه معتقد بودند که عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابر این سالک باید نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه کند و بدگمانی در حق نفس را اولين قدم حسن ظن به حق که اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش می‌کردند که بر خلاف دراویش و زاهدان و پشمینه‌پوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز می‌کردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار می‌کردند مثل سایر مردم لباس می‌پوشیدند و مثل بقیه زندگی می‌کردند تا در ورطه ريا و خودنمائی نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی می‌کردند تا اگر کار خوبی انجام داده‌اند آن را علنی نکنند و اگر شری از آنها سر زد آنرا مخفی نکنند. آنها حتی برای آنکه به [[ريا]] و خود‌فروشی دچار نشوند از اظهار زشتی‌ها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمی‌کردند و نفس را همواره متهم و ملوم می‌خواسته‌اند و خود را در معرض ملامت مردم قرار می‌دادند تا از غرور فاصله بگیرند. <ref>ارزش میراث صوفیه، زرین کوب، عبد الحسین، امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref>
 


=پانویس=
=پانویس=
   
   
[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب]]
<references />
Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۰۰۹

ویرایش