۸۷٬۷۶۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده: فرق و مذاهب کلامی' به 'رده: فرق و مذاهب') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ملامتيه''' از فرق «[[صوفیه]] | '''ملامتيه''' از فرق «[[صوفیه]]»اند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 426</ref> | ||
=پیشینه= | =پیشینه= | ||
«ملامتيه» | «ملامتيه» طايفهای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه همعصر خود اختلاف روشی و سلیقهای داشند و از اینجهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته میشد. | ||
=عقاید= | =عقاید= | ||
ملامتيه معتقد بودند | ملامتيه معتقد بودند که عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابر این سالک باید نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه کند و بدگمانی در حق نفس را اولين قدم حسن ظن به حق که اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش میکردند که بر خلاف دراویش و زاهدان و پشمینهپوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز میکردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار میکردند مثل سایر مردم لباس میپوشیدند و مثل بقیه زندگی میکردند تا در ورطه ريا و خودنمائی نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی میکردند تا اگر کار خوبی انجام دادهاند آن را علنی نکنند و اگر شری از آنها سر زد آنرا مخفی نکنند. آنها حتی برای آنکه به [[ريا]] و خودفروشی دچار نشوند از اظهار زشتیها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمیکردند و نفس را همواره متهم و ملوم میخواستهاند و خود را در معرض ملامت مردم قرار میدادند تا از غرور فاصله بگیرند. <ref>ارزش میراث صوفیه، زرین کوب، عبد الحسین، امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده: فرق و مذاهب]] | ||
<references /> |