confirmed، مدیران
۳۷٬۲۳۶
ویرایش
احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن ابراهيم بن ابي رافع صيمري، (حدود 285 – قبل 385ق)ابوعبدالله. فقيه و محدث امامي در نيمه دوم سده چهارم هجري. ولادت و وفات او روشن نيست. كهنترين استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمي»(م.ح310ق) است كه ظاهراً تا رأس سده چهارم يا اندكي بعد از آن حيات داشته است، بنابراين وي در آن زمان از رشد كافي برخوردار و توانايي نقل حديث را داشته است، از اين رو ولادت او ميبايست در اواخر سده سوم روي داده باشد. در باره تاريخ وفات او تنها ميدانيم كه وي از اساتيد «ابن غضائري»(م411ق) و «شيخ مفيد»(م413ق) بوده است، بنابراين مرگ او تقريباً در اواخر سده چهارم و احتمالاً در بغداد اتفاق افتاده است. همچنين به گواه اينكه معاصر او «تلعكبري»(م385ق) احتراماً از او نقل حديث ميكرده، در مييابيم كه وي از نظر سني كمي بزرگتر از تلعكبري بوده و پيش از او وفات يافته است. وي از دودمان «آل ابيرافع» است كه در ترويج فرهنگ شيعه نقش اساسي داشتند. مؤسس اين سلسله «ابورافع» است كه غلام آزاد شده رسول گرامي اسلام(ص) و از ياران نزديك علي بن ابيطالب(ع) و امام حسن(ع) بود. نسب او به «عبيد الله بن عازب» برادر «براء بن عازب انصاري صيمري» ميرسد. عبيدالله كاتب اميرالمؤمنين(ع) و نخستين تدوينگر نام ياران علي(ع) بود و در جنگهاي بسياري نيز با آن امام مشاركت داشت. وي اصالتاً اهل كوفه بود اما در بغداد سكونت دائم داشت و در همانجا پرورش يافت. تحصيلات خود را در بغداد گذراند و در فقه و حديث تبحر يافت. وي فردي با ديانت، راستگو و داراي اعتقاد سالمي بود. از اساتيد معروف او «احمد بن علويه اصفهاني»(م320ق)، «محمدبن يعقوب كليني»(م329ق)، «علي بن محمد بن يعقوب كسائي»، «احمد بن محمد بن سعيدبن عقده»(م333ق) و «محمد بن همام اسكافي»(م336ق) هستند. وي همچنين نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زياد» حديث شنيده است. پس از آن در بغداد شاگردان چندي تربيت كرد كه معروفترين آنها «شيخ مفيد»، «ابن غضائري»، «ابوطالب بن عزور» و «احمدبن عبدون»(م423ق) هستند. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسي تلعكبري»(م385ق) و «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) هستند. وي تأليفاتي داشته كه برخي از آنها چنيناند: «الكشف فيما يتعلق بالسقيفه»، «الاشربه و ما حلل منها و ما حرم»، «الفضائل» در باره فضيلت اهلبيت(ع)، «الضعفاء»(در باره تاريخ ائمه)، «السرائر»(در باره مطاعن خلفاء)، و «كتاب النوادر»(در باره تازههاي حديث). | |||