احمد بن حسین عطار: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حسين عطار، (حدود 300 – حدود 385ق)ابوالحسين. محدث شيعي در اواخر سده چهارم هجري. از لقب «عطار» ممكن است استفاده شود كه وي با گياهان خوشبو و دارويي سر و كار داشته و از اين راه هزينه زندگي را تأمين مي‏كرده است. وي در بغداد اقامت داشت و در دوران جواني از شاگردان «محمدبن يعقوب كليني»(م329ق) بوده است. بنابراين ولادت او مي‏تواند در آغاز سده چهارم بوده باشد. زندگي و حيات علمي او در بغداد تا زماني ادامه يافت كه «سيد مرتضي علم الهدي»(م436ق) توانست مجلس درس او را درك كند و احاديث او را كه از شيخ كليني نقل مي‏شد، بشنود. از شاگردان ديگر او «عبدالله بن نصر بن خميس موصلي» است كه در ناحيه غربي بغداد در مسجد رباط از او حديث شنيده است. شايد «حسين بن عبدالوهاب» صاحب كتاب «عيون المعجزات» از ديگر شاگردان او بوده است، زيرا وي در اين كتاب از او نقل حديث مي‏كند. در منابع شيعه احاديث اندكي از او برجاي مانده كه بعضي از آنها در باره فضيلت علي(ع) وارد شده است. از او كتاب يا رساله‏اي گزارش نشده است.