احمد بن حمدان قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن حمدان قزوینی، (حدود 290 – بعد 342ق)كنیه او در منابع نیامده است. از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(ع) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت.

احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. در اواخر سده سوم(حدود 290هجری) زاده شد و چنانكه از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. وفات او به درستی روشن نیست ولی حیات او تا 342هجری قطعی است زیرا برخی از شاگردان او در این سال از او حدیث شنیده‌‏اند. وی در قزوین پرورش یافت و پس از دوران كودكی و نوجوانی به ری آمد و نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(ع) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت. در آنجا با كسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوكل» معاصر بود و مشتركاً از «ابن عون اسدی» روایت دارند. از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق) است كه در سال 342هجری از او حدیث شنیده است. وی با توجه به اینكه دارای اثر تألیفی نبوده است شرح‏ حال او به طور مستقل در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی نیامده است ولی از او در ذیل نام استادش «محمد بن جعفر اسدی» یاد شده است.

در ری نزد محمد بن جعفر بن عون اسدی(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(ع) در آنجا بود، به فراگیری علوم حدیث پرداخت.

احمد بن علی بن نوح سیرافی(م410ق) از جمله کسانی است‌كه در سال 342هجری شاگردش بوده از او حدیث شنیده است.