ابراهیم بن هاشم قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن علي بن ابراهيم بن هاشم قمي، (000 – حدود 355ق)ابوعلي. فقيه، مفسر، محدث شيعي و استاد شيخ صدوق. شيخ منتجب‏الدين در تاريخ ري كنيه او را «ابوعلي» ذكر نموده است ولي در منابع ديگر كنيه او ذكر نشده است. وي در اواخر سده سوم در قم ديده به جهان گشود و درميانه سده چهارم حدود 355هجري در همين شهر درگذشت. وي در قم پرورش يافت. جد او «ابواسحاق ابراهيم بن هاشم» از اصحاب امام رضا(ع) است و اصالتاً اهل كوفه بود اما از آنجا به قم آمد و نخستين كس بود كه احاديث كوفه را در قم منتشر نمود. برادرانش «ابراهيم» و «محمد» از محدثان زبردست و استاد «شيخ صدوق»(م381ق) بوده‏اند.  همچنين عموي پدرش «اسحاق بن ابراهيم» يكي ديگر از محدثان شيعه است كه از او احاديث متعددي در منابع شيعه به چشم مي‏خورد. وي نزد پدرش «علي بن ابراهيم بن هاشم قمي»(م.ب307ق) كه از مفسران بزرگ شيعه و استاد «شيخ كليني»(م329ق) است، به علوم حديث روي آورد و احاديث زيادي از او فرا گرفته است. وي در قم با كساني چون «محمد بن موسي بن متوكل»(م.ح340ق)، «محمد بن علي ماجيلويه»(م.ب343ق)، «جعفر بن حسين بن علي بن شهريار قمي»، «جعفر بن محمد بن قولويه قمي»(م368ق)، «حسن بن احمد بن ادريس قمي» و بسياري ديگر هم‏عصر و هم‏بحث بود و برخي از احاديث آنها به‏صورت مشترك از پدرش نقل شده است. از اساتيد ديگر او  «عبدالله بن جعفر حميري»(م.ب297ق)، «سعد بن عبدالله اشعري»(م301ق) و «احمد بن ادريس قمي»(م306ق) هستند. از شاگردان او علاوه بر «شيخ صدوق» مي‏توان به «ابومحمد جعفر بن احمد بن علي ايلاقي قمي» را نام برد كه در ري اقامت داشت و معروف به «ابن رازي» است. از او اثر تأليفي معرفي نشده است.