جشن استقلال الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

دلیل اصلی انقلاب آزادیبخش بزرگ، خستگی مردم [[الجزایر]] از ظلم و ستم، بی عدالتی، شکنجه، قتل، بردگی و دروغ [[فرانسه]] بود و اینکه مردم خواستار آزادی بودند. این تنها [[فرانسه]] نبود که [[الجزایر]] را اشغال کرده بود، بلکه اکثر کشورهای اروپایی در آن به‌طور مساوی شرکت داشتند. در ۱ ماه می سال ۱۹۴۵ مردم [[الجزایر]] خواستار آزادی مصالی الحاج و استقلال [[الجزایر]] شدند. آن‌ها آزار و شکنجه را محکوم کردند و پرچم ملی را که به همین مناسبت در مغازه یک بازرگان به نام بشیر آمروون دوخته شده بود، برافراشتند. تظاهرات مسالمت آمیز بود ولی فرانسوی‌ها ادعا کردند که «یک طرح انقلابی» را در بجایا کشف کرده‌اند، به ویژه هنگامی که دو پلیس در [[الجزیره]] کشته شدند.<ref>[https://www.middleeastmonitor.com/20170705-remembering-algerias-independence-day/ Remembering Algeria's Independence Day]</ref>

واکنش سرکوبگرانه به تظاهرات صلح آمیز که از سوی الجزایری‌ها برگزار شد، اعمال قتل‌عام‌های ۸ می ۱۹۴۵ به شیوه سرکوب و کشتار جمعی، استفاده از نیروهای زمینی، هوایی و نیروی دریایی و نابودی روستاها، شهرها و شهرها بود. این قتل‌عام‌ها باعث کشته شدن بیش از ۴۵٬۰۰۰ الجزایری گردید که اولین آن‌ها بوزید شال ۲۲ ساله بود؛ همچنین باعث ویرانی روستاها و اموال مردم شد. آمارهای خارجی حاکی از برآوردی بین ۵۰٬۰۰۰ تا ۷۰٬۰۰۰ کشته غیرنظامی است. این کشتار وحشتناک از سوی فرانسویان به‌عمل آمد.  

فرانسوی‌ها زمین‌های حاصلخیز را در [[الجزایر]] از آنها می‌گرفتند و به شهرک نشینان اروپایی می‌دادند. شمار این شهرک نشینان زمان استقلال [[الجزایر]] که اکنون به آن‌ها «الاقدام السوداء»( چکمه سیاهان )می‌گویند، به حدود یک میلیون نفر رسیده بود.

الجزایری‌ها می‌گویند: [[فرانسه]] طی این مدت علاوه بر غارت ثروت‌های این کشور ،سعی در از بین بردن هویت قومی، دینی و ملی مردم نیز داشت. آن‌ها کاربری بسیاری از مساجد را تغییر می‌دادند و به مقر نیروهای نظامی خود یا کلیسا تبدیل می‌کردند. یکی از نمونه‌های بارز آن مسجد معروف «کتشاوه» در شهر [[الجزیره]] است که تاریخ آن به دوران عثمانی‌ها باز می‌گردد و آن‌ها این مسجد را به کلیسا تبدیل کردند اما اکنون بازسازی شده و بار دیگر مردم در آن نماز به جای می‌آورند.