جنبش اسلامی عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

فعالیت‌های سیاسی علمای عراق سرانجام به بار نشست و دولت انگلیس مجبور شد که در سال 1932، استقلال این کشور را به رسمیت بشناسد. هرچند عراق به ظاهر استقلال خود را به دست آورد امّا بحران و بی ثباتی در این کشور ادامه داشت. زیرا از یک طرف زمامداران عراق خود را نسبت به حفظ منافع انگلستان وفادار مى‌دانستند. این امر باعث شد که عده‌ای از ارتشیان عراق، نسبت به دخالت انگلیسی‌ها در مسایل داخلی و خارجی کشورشان معترض باشند؛ این گروه بعد از اعلام جنگ با انگلستان در ماه مه 1941 شکست خوردند.

از طرف دیگر «شیعیان عراق که عموما در جنوب و بخش‌های مرکزی آن زندگی می‌کنند و اکثریت مردم عراق را تشکیل می‌دهند به صورت مشکل بزرگ و شاید بزرگ‌ترین مشکل، در برابر دولت نوپا رخ نمودند. اگرچه اعتراضات آنها و قیام‌های شان که هرچند وقت یکبار اوج می‌گرفت، به وسیله دولتمردان عراق همیشه و به شدت سرکوب می‌شد، ولی خود ایشان مى‌دانستند که مسأله شیعیان بزرگ‌تر و درخواست‌های آنها عمیق‌تر از آن است که بتوان با کشتار آنها را ساکت کرد.»