۸۸٬۰۸۰
ویرایش
انتفاضه شعبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
'''انتفاضه شعبانیه''' [[عراق]] عنوان قیام مردم عراق بر ضد حکومت [[صدام حسین]] در [[شعبان]] سال ۱۴۱۱ قمری مطابق با [[اسفند]] ۱۳۶۹ شمسی و مارس ۱۹۹۱ میلادی بود. | '''انتفاضه شعبانیه''' [[عراق]] عنوان قیام مردم عراق بر ضد حکومت [[صدام حسین]] در [[شعبان]] سال ۱۴۱۱ قمری مطابق با [[اسفند]] ۱۳۶۹ شمسی و مارس ۱۹۹۱ میلادی بود. | ||
این قیام پس از شکست ارتش عراق در جنگ اول [[خلیج فارس]] رخ داد و چهارده استان از هجده استان عراق به دست معترضین افتاد، ارتش عراق به سرکوب روی آورد و هزاران نفر کشته و حدود دو میلیون آواره شدند. | این قیام پس از شکست ارتش عراق در جنگ اول [[خلیج فارس]] رخ داد و چهارده استان از هجده استان عراق به دست معترضین افتاد، ارتش عراق به سرکوب روی آورد و هزاران نفر کشته و حدود دو میلیون آواره شدند. | ||
[[حرم امام علی(ع)]] و [[حرم امام حسین(ع)]] آسیب دید و برخی از روحانیان از جمله [[ | [[حرم امام علی(ع)]] و [[حرم امام حسین(ع)]] آسیب دید و برخی از روحانیان از جمله [[آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]] دستگیر شدند و بسیاری از مدارس دینی در [[نجف اشرف]] تخریب شدند. | ||
=شروع انتفاضه= | =شروع انتفاضه= | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، [[کربلا]]، [[نجف]]، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها استان‌های مرکزی شامل صلاح الدین، [[بغداد]]، نینوا و الانبار در اختیار حکومت بود<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۳۰.</ref>. مرجعیت [[حوزه علمیه نجف]] کمیته‌ای نه نفره تشکیل داد تا رهبری قیام را به عهده داشته باشد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: سید محی‌الدین غریفی، سید محمدرضا موسوی خلخالی، سید جعفر بحرالعلوم، سید عزالدین بحرالعلوم، سید محمدرضا خرسان، سید محمد سبزواری، شیخ محمدرضا شبیب الساعدی، محمدتقی خوئی. | در نتیجه این قیام، کنترل بخش اصلی کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق، چهارده استان دیالی، واسط، میسان، البصره، ذی قار، المثنی، القادسیه، بابل، [[کربلا]]، [[نجف]]، دهوک، اربیل، کرکوک، السلیمانیه به دست انقلابیون افتاد و تنها استان‌های مرکزی شامل صلاح الدین، [[بغداد]]، نینوا و الانبار در اختیار حکومت بود<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۳۰.</ref>. مرجعیت [[حوزه علمیه نجف]] کمیته‌ای نه نفره تشکیل داد تا رهبری قیام را به عهده داشته باشد. اعضای این کمیته عبارت بودند از: سید محی‌الدین غریفی، سید محمدرضا موسوی خلخالی، سید جعفر بحرالعلوم، سید عزالدین بحرالعلوم، سید محمدرضا خرسان، سید محمد سبزواری، شیخ محمدرضا شبیب الساعدی، محمدتقی خوئی. | ||
[[ | [[آیت‌الله سید ابوالقاسم خوئی|آیت‌الله سید ابوالقاسم خوئی]] نیز طی اطلاعیه‌هایی به مردم توصیه می‌کرد که حقوق شرعی را رعایت کنند<ref>صفاءالدین تبراییان، ۱۳۹۱، ص۲۵۰.</ref>. آیت‌الله سید عبدالاعلی سبزواری از علمای بزرگ نجف نیز حمایت خویش را از این انتفاضه با صدور فتوایی در این خصوص اعلام نمود<ref>زندگی آیت‌الله سیدعبدالاعلی سبزواری.</ref>. | ||
=سرکوب قیام= | =سرکوب قیام= | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
=دستگیری آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی= | =دستگیری آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی= | ||
[[ | [[آیت‌الله خویی|آیت‌الله خویی]] به دلیل حمایت مستقیم از انقلاب و تعیین شورای رهبری، توسط حزب بعث بازداشت و به بغداد فرستاده شد. بعد از دو روز بازداشت، ایشان به اجبار نزد [[صدام حسین]] برده شد و صدام در سخنانی به این [[مرجع تقلید]]، بسیار توهین و ایشان را تهدید کرد<ref>خبرگزاری فارس.</ref>. | ||
== سکوت آمریکا == | == سکوت آمریکا == | ||