۸۷٬۹۷۰
ویرایش
جنبش اسلامی سودان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'اخوان المسلمین' به 'اخوان‌المسلمین'
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - 'اخوان المسلمین' به 'اخوان‌المسلمین') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در میان '''جنبش‌های اسلامی سودان'''، «حزب امت»، «جبهه الاسلامی» و «[[ | در میان '''جنبش‌های اسلامی سودان'''، «حزب امت»، «جبهه الاسلامی» و «[[اخوان‌المسلمین|اخوان‌المسلمین]]» به عنوان احزاب عمده سیاسی ـ اسلامی سودان نقش اصلی را در بیداری امت اسلامی ایفا کردند. «علی عثمان محمد طه» یکی از رهبران برجسته جبهه اسلامی است که در طی سالیان گذشته تلاش‌های زیادی را برای برقراری نظامی اسلامی در سودان انجام داد. وی از آغاز دهه هفتاد به مخالفت با رژیم حاکم بر سودان پرداخت و بیشترین تلاش را در ژوئن 1989، انجام داد. «گفته می‌شود که وی فرماندهی نیروهای مسلح طرفدار ژنرال «عمرالبشیر» را بر عهده داشته است. همچنین وی نقش مهمی در تحول رابطه میان جبهه اسلامی و نظام جدید سودان داشته و به عنوان مرد قدرتمند و با نفوذ در رهبری جبهه اسلامی مطرح است.» | ||
<br> | <br> | ||
=جنبش اسلامی سودان= | =جنبش اسلامی سودان= | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
ین اقدامات «نمیری» باعث خشم مردم شد و تظاهرات عظیم مردمی در سودان به راه افتاد. در اثر این اعتراض‌ها حکومت «نمیری» سرنگون و «سوار الذهب» در 4 آوریل 1985 به قدرت رسید. | ین اقدامات «نمیری» باعث خشم مردم شد و تظاهرات عظیم مردمی در سودان به راه افتاد. در اثر این اعتراض‌ها حکومت «نمیری» سرنگون و «سوار الذهب» در 4 آوریل 1985 به قدرت رسید. | ||
<br> | <br> | ||
در انتخابات 1986 حزب امت و دموکراتیک موفق شدند یک دولت ائتلافی را با نخست‌وزیری «صادق المهدی» به وجود بیاورند. دولت ائتلافی «صادق المهدی» در ژوئن 1989 در یک اقدام نظامی، توسط ژنرال «عمر حسین البشیر» که یک اسلام‌گرا و عضو جنبش [[ | در انتخابات 1986 حزب امت و دموکراتیک موفق شدند یک دولت ائتلافی را با نخست‌وزیری «صادق المهدی» به وجود بیاورند. دولت ائتلافی «صادق المهدی» در ژوئن 1989 در یک اقدام نظامی، توسط ژنرال «عمر حسین البشیر» که یک اسلام‌گرا و عضو جنبش [[اخوان‌المسلمین|اخوان‌المسلمین]] در سودان بود، سرنگون شد. او پس از گرفتن قدرت با برچیدن احزاب سیاسی، اولین دولت اسلام‌گرای سنی را تشکیل داد و خواستار اجرای دقیق شریعت اسلام در این کشور شد. | ||
<br> | <br> | ||
===ویژگی‌ها و مواضع فکری و سیاسی=== | ===ویژگی‌ها و مواضع فکری و سیاسی=== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
سودان در دهه 1970، با وجود فشارهای «جعفر نمیری»، شاهد خیزش گروه‌های سیاسی و رشد چشم گیر بنیادگرایی اسلامی بود. احزابی که در این دهه در صحنه سیاسی این کشور نمایان شدند، دارای گرایش‌های متفاوت سوسیالیستی، ناسیونالیستی، اسلامی و قومی و قبیله‌ای بودند. با این همه گروه‌های اسلامی تمام جناح‌های دیگر را تحت الشعاع خود قرار داده و حرف اول را در عرصه سیاست و اجتماع می‌زدند. | سودان در دهه 1970، با وجود فشارهای «جعفر نمیری»، شاهد خیزش گروه‌های سیاسی و رشد چشم گیر بنیادگرایی اسلامی بود. احزابی که در این دهه در صحنه سیاسی این کشور نمایان شدند، دارای گرایش‌های متفاوت سوسیالیستی، ناسیونالیستی، اسلامی و قومی و قبیله‌ای بودند. با این همه گروه‌های اسلامی تمام جناح‌های دیگر را تحت الشعاع خود قرار داده و حرف اول را در عرصه سیاست و اجتماع می‌زدند. | ||
<br> | <br> | ||
از میان جریان‌های اسلام‌گرایی این کشور نیز، «حزب امت»، «[[جبهه الاسلامی]]» و «[[ | از میان جریان‌های اسلام‌گرایی این کشور نیز، «حزب امت»، «[[جبهه الاسلامی]]» و «[[اخوان‌المسلمین|اخوان‌المسلمین]]» به عنوان احزاب عمده سیاسی ـ اسلامی سودان نقش اصلی را در بیداری امت اسلامی ایفا کردند. «علی عثمان محمد طه» یکی از رهبران برجسته جبهه اسلامی است که در طی سالیان گذشته تلاش‌های زیادی را برای برقراری نظامی اسلامی در سودان انجام داد. وی از آغاز دهه هفتاد به مخالفت با رژیم حاکم بر سودان پرداخت و بیشترین تلاش را در ژوئن 1989، انجام داد. «گفته می‌شود که وی فرماندهی نیروهای مسلح طرفدار ژنرال «عمرالبشیر» را بر عهده داشته است. همچنین وی نقش مهمی در تحول رابطه میان جبهه اسلامی و نظام جدید سودان داشته و به عنوان مرد قدرتمند و با نفوذ در رهبری جبهه اسلامی مطرح است.» | ||
<br> | <br> | ||
جنبش اخوان‌المسلمین، به عنوان یک جنبش مدرن شهری از دهه 70 به این سو در جامعه سودان، طرفداران زیادی را از میان تحصیلکردگان، دانشجویان و روشن فکران به سوی خود جلب کرد و این در حالی بود که جنبش موعودگرایان (حزب امت) توانایی پاسخگویی به مسایل روز و پر کردن خلأ ایدئولوژی ناشی از سرنگونی ناصریسم و سوسیالیسم را نداشت. به خاطر همین ایدئولوژی برتر اخوان‌المسلمین بود که «نمیری» در سپتامبر 1983 مجبور شد تا در سودان، جمهوری اسلامی اعلام کند. این اقدام او که بیشتر برای مشروعیت بخشیدن به رژیم حاکم صورت گرفت، نتوانست خواسته‌های اخوانی‌ها و اسلام‌گرایان را برآورده کند. | جنبش اخوان‌المسلمین، به عنوان یک جنبش مدرن شهری از دهه 70 به این سو در جامعه سودان، طرفداران زیادی را از میان تحصیلکردگان، دانشجویان و روشن فکران به سوی خود جلب کرد و این در حالی بود که جنبش موعودگرایان (حزب امت) توانایی پاسخگویی به مسایل روز و پر کردن خلأ ایدئولوژی ناشی از سرنگونی ناصریسم و سوسیالیسم را نداشت. به خاطر همین ایدئولوژی برتر اخوان‌المسلمین بود که «نمیری» در سپتامبر 1983 مجبور شد تا در سودان، جمهوری اسلامی اعلام کند. این اقدام او که بیشتر برای مشروعیت بخشیدن به رژیم حاکم صورت گرفت، نتوانست خواسته‌های اخوانی‌ها و اسلام‌گرایان را برآورده کند. | ||
<br> | <br> | ||
کودتای نظامی ژنرال «[[عمر حسن البشیر]]» در ژوئن 1989، زمینه را برای ایجاد یک نظام اسلامی و مبتنی بر اندیشه‌های [[ | کودتای نظامی ژنرال «[[عمر حسن البشیر]]» در ژوئن 1989، زمینه را برای ایجاد یک نظام اسلامی و مبتنی بر اندیشه‌های [[اخوان‌المسلمین|اخوان‌المسلمین]]، در سودان هموار کرد و به این ترتیب «دکتر حسن الترابی» به عنوان نظریه پرداز ارشد و حاکم غیررسمی سودان درآمد و بازسازی شئونات جامعه را بر اساس شریعت اسلامی آغاز کرد. | ||
<br> | <br> | ||
نخستین دستاورد برقراری نظام اسلامی در سودان پس از شکست ایدئولوژی غربی و ناسیونالیسم و سوسیالیسم تشکیل دولت اسلامی بر اساس اندیشه‌های سیاسی جنبش اخوان‌المسلمین و «[[حسن الترابی]]» در سودان بود. «ترابی» که پس از پیروزی در سودان، خواهان اسلامی‌کردن سایر دولت‌های عربی و همبستگی آنها شد، همواره تهدیدی جدی برای کشورهای عربی به شمار آمده است. به طوری که همسایگان عرب سودان مانند مصر، لیبی، الجزایر و تونس، دعوت ترابی را برای اسلامی‌کردن کشورهای عربی و وحدت مسلمانان، تهدید مستقیم برای ثبات داخلی خود می‌دانند. تقویت روابط جمهوری اسلامی ایران و سودان که متکی بر کمک‌های اقتصادی، فرهنگی و... ایران به سودان می‌باشد، این تهدید را بسیار جدی و بزرگتر جلوه داده است. | نخستین دستاورد برقراری نظام اسلامی در سودان پس از شکست ایدئولوژی غربی و ناسیونالیسم و سوسیالیسم تشکیل دولت اسلامی بر اساس اندیشه‌های سیاسی جنبش اخوان‌المسلمین و «[[حسن الترابی]]» در سودان بود. «ترابی» که پس از پیروزی در سودان، خواهان اسلامی‌کردن سایر دولت‌های عربی و همبستگی آنها شد، همواره تهدیدی جدی برای کشورهای عربی به شمار آمده است. به طوری که همسایگان عرب سودان مانند مصر، لیبی، الجزایر و تونس، دعوت ترابی را برای اسلامی‌کردن کشورهای عربی و وحدت مسلمانان، تهدید مستقیم برای ثبات داخلی خود می‌دانند. تقویت روابط جمهوری اسلامی ایران و سودان که متکی بر کمک‌های اقتصادی، فرهنگی و... ایران به سودان می‌باشد، این تهدید را بسیار جدی و بزرگتر جلوه داده است. | ||