لطفی الهمص: تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان در سال 1950 میلادی همکاری خود را با [[اخوان‌المسلمین]] آغاز کرد تا جایی که او تحت تأثیر سخنرانی یکی از شیوخ [[اخوان المسلمین|اخوان]] قرار گرفت که باعث احترام او به آنها شد. پسر عمویش شیخ سلامه نیز به جمع آنها پیوست. حاج لطفی در اخوان ادامه داد و نزد شیوخ خود از جمله شیخ ''اسماعیل محمد حسین مصری''، شیخ ''محمد غزالی''، شیخ ''عباسیری'' و شیخ ''علی جعفر'' با همراهی برادرانش از شیوخ رفح، تحصیل کرد. برخی از آنان درگذشتند و برخی دیده می‌شوند، مانند شیخ ''محمد برهوم''، ''احمد حمد''، ''موسی برهوم'' و ''عبدالله لافی'' ''محمود محسن''، ''محمد النجار''، ''فوزی العطار'' و دیگران.

آنها همچنان به شعبه [[اخوان المسلمین|اخوان]] در سینا می‌رفتند تا اینکه در دوران [[جمال عبدالناصر]] حمله دیوانه وار به [[اخوان‌المسلمین]] انجام شد و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند که منجر به توقف آنها از رفتن به اخوان شد.<br>

این موانع مانع از راه ایشان نشد؛ بنابراین او به گردان فلسطینی که توسط ''عبدالمنعم عبدالرئوف'' - یکی از [[اخوان المسلمین|اخوان‌المسلمین]] - تشکیل شده بود، پیوست که در آغاز شامل 250 جوان از [[نوار غزه|نوارغزه]] بود.  

پس از اینکه عبدالمنعم فرمانده گردان توسط [[جمال عبدالناصر]] به زندان افتاد، حاج لطفی پس از 21 ماه پیوستن به اخوان المسلمین به دلیل عضویت در اخوان‌المسلمین اخراج شد. او یکی از آوارگان ارشدی است که به دلیل جنایات صهیونیست‌ها لحظاتی از فاجعه و آوارگی اجباری را تجربه کرد.