سوره سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره به سبب آیه‌ پانزدهم که قرائت یا شنیدن آن باعث [[سجده]] [[واجب]] می‌شود، سجده نام گرفته است. سوره سجده درباره [[معاد]]، خلقت هستی در شش زمان و خلقت انسان از گِل سخن می‌گوید و به منکرانِ [[قیامت]] هشدار عذاب می‌دهد و [[ثواب]] مؤمنان را پاداشی معرفی می‌کند که برای انسان قابل تصور نیست. آیات شانزدهم و هجدهم این سوره را نازل شده در شأن [[امیرالمؤمنین]] دانسته‌اند. در فضیلت تلاوت سوره سجده آمده است هر کس این سوره را هر [[شب جمعه]] بخواند، خداوند نامه اعمال او را به دست راستش می‌دهد و گذشته او را می‌بخشد و از دوستان [[حضرت محمد |حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم]] و [[اهل‌بیت]] خواهد بود.  

* نشانه‌های توحید؛

* مراحل آفرینش انسان و جهان<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 16، ص 261.</ref>.

#الم تنزیل،

*«سوره سجده»؛ سبب نام‌گذاری این سوره به سجده، آیۀ پانزدهم آن است که دستور سجده در برابر خدا را داده است.

*«سوره الم سجده»؛ از آن جا که با [[حروف مقطعه]] الم شروع می‌شود، به نام الم سجده نامیده می‌شود.

*«سوره مضاجع»؛ سبب نام‌گذاری آن به مضاجع آیۀ شانزده آن است که در آن سخن از بسترهای خواب شده است.

*«سوره سجده لقمان»؛ سبب نام‌گذاری آن به سجد ۀ لقمان آن است که از [[سوره حم سجده]] (یعنی سوره فصلت) باز شناخته شود.

*«سوره جُرُز»؛ در آیۀ بیست‌وهفت آن سخن از زمین جرز (بایر) گفته شده است و بدین مناسبت این سوره را «جرز» هم گفته اند<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 16، ص 263.</ref>.

#سوره سجده سی آیه دارد<ref>الكشف و البیان، ج 7، ص 325.</ref>.

سوره سجده هزاروپانصد وهجده حرف دارد<ref>همان.</ref>.(لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است)

هدف‌های اساسی سوره سجده عبارت‌اند از:

#یادآوری [[توحید]] و نشانه‌های خدا؛

#یادآوری [[قیامت]]<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 16، ص 264.</ref>.

سوره سجده به حکم آنکه از سوره‌های مکی است خطوط اصلی [[سوره هاى مكى|سوره‌های مکی]] یعنی بحث از مبدء و [[معاد]] و بشارت و انذار را قویا تعقیب می‌کند و روی هم رفته در آن چند بخش جلب توجه می‌کند:

قبل از هر چیز سخن از عظمت قرآن، و نزول آن از سوی پروردگار عالمیان، و نفی اتهامات دشمنان از آن است؛

بحثی پیرامون نشانه‌های خداوند در آسمان و زمین، و تدبیر این جهان دارد؛

بحث دیگری پیرامون آفرینش انسان از خاک و آب نطفه و روح الهی و اعطای وسائل فراگیری علم و دانش، یعنی چشم و گوش و خرد از سوی خداوند به او می‌باشد؛

از [[رستاخیز]] و حوادث قبل از آن یعنی مرگ و بعد از آن یعنی سؤال و حساب سخن می‌گوید؛

بحث‌های مؤثر و تکان دهنده ای از بشارت و انذار دارد مؤمنان را به جنة‌الماوی نوید می‌دهد و فاسقان را به عذاب آتش تهدید می‌کند؛

اشاره کوتاهی به تاریخ بنی اسرائیل و سرگذشت [[حضرت موسى|حضرت موسی]] و پیروزی‌های این امت دارد؛

به تناسب بحث بشارت و انذار، اشاره ای به احوال گروهی دیگر از امت‌های پیشین و سرنوشت دردناک آنها می‌کند؛

بار دیگر به مسئله [[توحید]] و نشانه‌های عظمت خدا باز می‌گردد و با تهدید دشمنان لجوج سوره را پایان می‌دهد.

به این ترتیب هدف اصلی سوره تقویت مبانی [[ایمان]] به مبدء و معاد و ایجاد موج نیرومندی از حرکت به سوی [[تقوا]]، و بازداری از سرکشی و طغیان و توجه به ارزش مقام والای انسان است که مخصوصا در آغاز حرکت اسلام و در محیط [[مكه|مکه]] فوق العاده لازم بوده<ref>تفسیر نمونه،ج17، ص105- 104.</ref>.

[[ابى‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از پیامبر روایت کرده که فرمود: «آنکه سوره الم تنزیل و سوره تبارک الذی ... ، را بخواند گویا شب قدر را احیاء گرفته است».

[[لیث‌بن‌ابى‌زبیر|لیث‌بن‌ابی‌زبیر]] از [[جابر]] روایت کرده که [[رسول خدا|رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم]] شب‌ها نمی خوابید تا این دو سوره «الم تنزیل و تبارک الذی ...» را قرائت می‌نمود. [[لیث]] می‌گوید: این روایت را برای طاوس گفتم سپس او گفت که این دو از تمامی سوره‌های قرآن ارجمندتر باشد و هر کس آن دو را بخواند شصت حسنه برای او نوشته شده و شصت گناه محو می‌گردد و منزلتش به شصت درجه بالا می‌رود.

[[حسین‌بن‌ابى‌العلاء|حسین‌بن‌ابی‌العلاء]] از [[امام صادق]] روایت نموده که فرمود: «آنکه سوره سجده را در هر [[شب جمعه]] بخواند [[خداوند]] در قیامت نامه عملش را به دست راستش داده و او را به مرحله حساب گناهان نیاورد و از دوستان محمد و اهل بیتش خواهد بود»<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 19، ص 203</ref>.

سوره سجده باتفاق تمامی مفسرین در [[مكه|مکه]] نازل شده بجز سه آیه که در [[مدینه]] آمده و آن «أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ» تا آخر آیه سوم می‌باشد<ref>همان.</ref>.

سوره سجده اندکی قبل از هجرت نازل شده است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 16، ص 263.</ref>.  

فضای نزول سوره سجده همانند بعضی دیگر از سوره‌های مکی پاسخ به شبهات و سم پاشی‌های [[مشرکان]] است علت نزول این سوره و فحوای آیات آن این بوده که به مردم بفهماند هدایت و فرستادن پیامبران لازمه خلقت بشر است و اگر تبشیر و انذار نبود، خلقت انسان و هدفداری آن ناقص می‌ماند.

توضیح اینکه در آیۀ سوم این سوره آمده که مشرکان می‌گویند: [[حضرت محمد]] قرآن را به خدا بسته است و از جانب خدا نیست». در جواب می‌گوید: نه، بلکه قرآن برای انذار آمده است آن گاه از خلقت آسمان‌ها و زمین و تدبیر امر و خلقت انسان و تقسیم شدن مردم به هدایت یافته و گمراه، سخن رفته است، از این، به نظر می‌آید که نظر عمده در سوره مبارکه به هدایت مردم است و اگر این حقائق به انسان‌ها تذکر داده نمی شد در کار خلقت نقص لازم می‌آمد، و نیز اشکال مشرکان درباره معاد از اسباب نزول این سوره است<ref>تفسیر احسن‌الحدیث، ج 8، ص 274 با اندکی تصرف.</ref>.

سوره سجده نیز با حروف مقطعۀ الم شروع شده این سوره از [[سور عزائم]] است و آیۀ پانزده آن سجدۀ واجب دارد که هرکسی این آیه را بشنود یا بخواند، [[واجب]] است یک سجده به جا آورد<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 16، ص 264.</ref>. سور عزائم عبارتند از سوره‌های سجده، فصلت، نجم، علق که خواندن آنها در نماز [[جائز]] نیست.