علی بن محمد (هادی): تفاوت میان نسخه‌ها

|هادی، نقی، نجیب، مرتضی، عالم، فقیه، امین و طیب

|۱۵ ذی‌الحجه، سال ۲۱۲ق.

|مدینه، سامرا

|صریا، مدینه

|امام جوادعلیه السلام

|۳ رجب، ۲۵۴ق.

|سامرا، عراق

شیعیان امام هادی و فرزندشان [[امام حسن عسکری]]علیه السلام را به دلیل اینکه در [[سامرا]] در منطقه‌ای به نام عسکر ساکن بودند، [[امامین عسکریین]] می‌خوانند.

=امامت امام هادیعلیه السلام=

پس از شهادت امام جوادعلیه السلام در سال ۲۲۰هـ.ق فرزندش امام هادیعلیه السلام که هنوز بیش از هشت سال نداشت، به امامت رسید. از آنجا که شیعیان به استثنای معدودی مشکل بلوغ امام دربارۀ امام جوادعلیه السلام را پشت سر گذاشته بودند، در زمینۀ امامت امام هادیعلیه السلام تردید خاصی برای بزرگان آنها به وجود نیامد.<ref>حیات فکری و سیاسی ائمه‏، ص ۵۰۱</ref>

امام جوادعلیه السلام فرمود: «[پس از من] امر امامت به امام علی النقیعلیه السلام واگذار خواهد شد، در صورتی که او پسر بچه‌ای است. دوباره فرمود: آری و کمتر از هفت‏ ساله، چنان که [[حضرت عیسی|حضرت عیسی بن مریم علیه السلام]] نیز چنین بود». <ref>مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیّة، ص ۲۲۸ و ۲۲۹، انصاریان، قم‏، چاپ سوم، ۱۳۶۲ش‏؛ شیخ حر عاملی، إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص  ۴۱۷، اعلمی، بیروت، چاپ  اول، ۱۴۲۵ق</ref>

علم و دانش امام هادیعلیه السلام همانند آباء و اجداد گرامی‌اش، [[علم لدنی|علم لدنّی]] بود؛ یعنی مستقیماً از طریق غیب و همچنین از علوم و معارف [[قرآن]] و سنّت رسول الله(ص) و پدران بزرگوارش دریافت می‌نمود. <ref>نمایه‌های «علم اولیای خدا»، سؤال ۱۸۹؛ «رابطۀ علم خدا و معصومین به غیب با تکلیف»، سؤال ۲۱۷۸؛ «منابع علم امام علیه السلام»، سؤال ۳۰۲۴</ref>

سید محسن امین(ره) تألیفاتی برای امام هادیعلیه السلام بر می‌شمرد: <ref>امین عاملی، سید محسن، أعیان الشیعة، ج‏۲، ص ۳۹، دار التعارف للمطبوعات‏، بیروت‏، ۱۴۰۳ق</ref>

شیعیان پس از امام نهم به استثنای عده اندکی، امامت امام هادیعلیه السلام را پذیرفتند و آن عده اندک، موسی بن محمد معروف به [[موسی مبرقع]] را امام دانستند. <ref>نوبختی، فرق الشیعه، 1361ش، ص134</ref> اما پس از مدتی این عده نیز امامت امام هادی را پذیرفتند.

از میان یاران و اصحاب امام دهم می‌توان به [[علی بن جعفر میناوی]]، ابن سکیت، [[عبدالعظیم حسنی|حضرت عبدالعظیم حسنی]] اشاره نمود. شمار اصحاب امام هادیعلیه السلام را حدود 190 تن گفته‌اند. بر اساس رجال شیخ طوسی، تعداد کسانی که از آن حضرت حدیث نقل کرده‌اند بالغ بر 185 نفر می‌شود. <ref>طوسی، رجال، 1415ق، ص378</ref>

=شاگردان مکتب امام هادیعلیه السلام=

دوران زندگی امام هادیعلیه السلام، هرچند عصر اختناق و استبداد بود و امامعلیه السلام برای فعالیت فرهنگی، علمی و سیاسی، آزادی عمل نداشت و از این نظر فضای جامعه با عصر [[امام باقرعلیه السلام]] و [[امام صادقعلیه السلام]] تفاوت فراوان داشت، اما آن حضرت در همان شرایط نامساعد، علاوه بر فعالیت‌های فرهنگی؛ نظیر مناظرات، مکاتبات، پاسخ‌گویی به شبهات و...، راویان و محدّثان و بزرگانی از شیعه را تربیت کرد، علوم و معارف اسلامی را به آنان آموزش داد تا آنان، هم جامعۀ زمان خود را از آسیب‌های فرهنگی اعتقادی حفظ نمایند و هم این میراث بزرگ را به نسل‌های بعدی منتقل کنند.

در میان شاگردان امام هادیعلیه السلام، چهره‌های درخشان علمی و معنوی و شخصیت‌های برجسته‌ای مانند: [[فضل بن شاذان]]، [[حسین بن سعید اهوازی]]، [[علی بن مهزیار]] اهوازی دورقی‏، ایوب بن نوح، حسن بن راشد (مکنّی به ابوعلی غلام آل هلب بغدادی)، [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی]] و عثمان بن سعید عمری، به چشم می‌خورند که برخی از ایشان شاگرد ائمه دیگر نیز بوده و دارای آثار و تألیفات ارزشمند در زمینه‌های مختلف علوم اسلامی هستند.

از آن سال به بعد امام حسن عسکری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت. محل دفن امام هادیعلیه السلام و فرزندش امام حسن عسکریعلیه السلام در سامرا به حرم عسکریین شناخته می‌شود.