صبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''«صبر»'''  در برابر معصیت‌ها و هوای نفس آن‌قدر عظیم است که حتی یوسف نبی (علیه‌السلام) نیز خود را از شرّ آن ایمن ندانسته و به خدا پناهنده‌ می‌شود: «وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی‌ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّی‌؛ من هرگز خودم را تبرئه نمی‌کنم، که نفس (سرکش) بسیار به بدی‌ها امر می‌کند، مگر آنچه را پروردگارم رحم کند!»

یوسف (علیه‌السلام) فرزند یعقوب نبی (علیه‌السلام) که در کودکی مورد حسد برادران خود قرار گرفت و با بیرحمی او را در چاه انداختند، سپس به بهایی اندک فروختند، و در مصر نیز به دلیل ردّ درخواست نامشروع همسر عزیز مصر و دیگر زنان مصری، سال‌ها به زندان افتاد، اما در برابر همه‌ این مصائب '''«صبر»'''  پیشه کرد و بر خدا توکل نمود.  

* «صبر» توبه‌کنندگان

و آن عبارت است از ترک شِکْوه، بی‌تابی و بی‌قراری و رفتار غیر طبیعی و پریشان نداشتن.

* «صبر» زاهدان

یعنی علاوه بر مرتبه اول، بر آنچه نسبت به انسان مقدر شده از سختی‌ها و درد و رنج‌ها، رضایت قلبی داشتن.

* «صبر» صدیقان

یعنی علاوه بر دو مرتبه قبل، نسبت به‌ آنچه خداوند در حق انسان مقرر داشته، عشق ورزیدن و آن را دوست داشتن.

واژه '''«صبر»'''  در شکل‌های مختلف بیش از صدبار در [[قرآن کریم]] به کار رفته است که خود به خود بیانگر اهمیت این موضوع است.

در باب ارزش والای '''«صبر»'''  همین بس که [[قرآن]] در آیات متعددی با عبارت «الله مع الصابرین»، «إنّ الله یحبّ الصابرین» و عبارات دیگر به آنان مژده می‌دهد که خداوند با صابران همراه است و آنان را بسیار دوست دارد. و در بیان علت رسیدن بعضی از بنی‌اسرائیل به مقام [[امامت]] و هدایت مردم‌ می‌فرماید: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ؛ و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت می‌کردند چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند».

در این آیه '''«صبر»'''  را از مقدمات رسیدن به مقام پیشوایی شمرده و انسان را در مقام قرب الهی تا جایی بالا‌ می‌برد که شایستگی امامت بر مردم را پیدا‌ می‌کند که خود دلیلی آشکار بر ارزش والای '''«صبر»'''  در راه خداست.  

و در باب چگونگی پاداش صابران در [[آخرت]]، در جایی به‌ آن‌ها وعده پاداشی بهتر از آنچه عمل کرده‌اند، می‌دهد: «وَ لَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا اَجْرَهُمْ بِاَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ؛و قطعاً کسانی را که شکیبایی کردند به بهتر از آنچه عمل کردند، پاداش خواهیم داد.» در آیات دیگر در تعیین مقدار پاداش صابران می‌فرماید: «اُولئِکَ یُؤْتَوْنَ اَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِما صَبَرُوا وَ یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ؛ آنان‌اند که به (پاس) آنکه '''«صبر»'''  کردند و (برای آنکه) بدی را با نیکی دفع می‌نمایند و از آنچه روزی‌شان داده‌ایم انفاق می‌کنند، دو بار پاداش خواهند یافت».

در جای دیگر اعلام می‌دارد که اجر و پاداش صابران از حدّ و شمارش خارج است و آنها بدون حساب، پاداش دریافت می‌دارند: «اِنَّما یُوَفَّی الصَّابِرُونَ اَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسابٍ؛ بی‌تردید، شکیبایان پاداش خود را بی‌حساب (و) به تمام خواهند یافت».

هم‌چنین خداوند به صابران وعده همراهی داده است:«وَ اصْبِرُوا اِنَّ اللهَ مَعَ الصَّابِرِینَ؛ و '''«صبر»'''  کنید که خداوند با شکیبایان است.»  

«بَلی اِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَاْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمِینَ؛  

نصرت و پیروزی را تنها در سایه '''«صبر»'''  و شکیبایی میسّر می‌داند.»

«اُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ اُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛ هدایت، درود و رحمت پروردگار را به صابران ارزانی می‌دارد.»

«فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ اُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ؛ بارها و بارها به فرستادگان خود و همه انسان‌ها سفارش به '''«صبر»'''  می‌نماید».  

از بندگان خاص خود نقل می‌کند که همواره از خداوند درخواست توفیق '''«صبر»'''  و شکیبایی می‌کرده‌اند.  

برای '''«صبر»'''  آثار فراوان دنیوی و اخروی می‌توان بر شمرد، از جمله امام علی(علیه‌السلام) در بخشی از تحلیل خود نسبت به عزّت و ذلّت برخی اُمم گذشته می‌فرماید: چون خدا دید چگونه در راه دوستی او بر آزار شکیبایی‌اند، و چسان از بیم او ناخوشایندی را تحمّل می‌نمایند، از تنگناهای بلا، گشایشی برایشان پدید آورد، و از پسِ خواری ارجمندشان فرمود و آرامش را جایگزین بیم کرد. پس پادشاهانِ حکمران شدند و پیشوایان با فرّ و شان ‌و کرامتِ خدا در حق آنان تا بدان‌جا رسید که دیده آرزو نهایت آن را ندید.»  

بعضی از عالمان اخلاق '''«صبر»'''  را دروازه ورود به مقام رضایت به مقدّرات الهی و مقام رضا را باب رسیدن به وادی محبت پروردگار دانسته‌اند.  

بنابراین از آثار مهم '''«صبر»'''  در همین دنیا می‌توان از دستیابی به مقام رضا و محبت نام برد. محورهای متعدد دیگری درباره '''«صبر»'''  قابل طرح است، از قبیل مناسبات '''«صبر»'''  و شکر، راه‌های دستیابی به شکیبایی و مانند آن که به دلیل اختصار از طرح آنها خودداری می‌شود.

همان‌گونه که می‌دانید در نظام زندگی بر سر راه هر کار مهمی، موانعی قرار دارد که عبور از آنها فقط با نیروی '''«صبر»'''  و شکیبایی ممکن است. امیرمومنان (علیه‌السلام) فرمودند: «الصبر عون علی کل امر؛

'''«صبر»'''  و شکیبایی به پیشرفت هر کار (مهمی) کمک می‌کند.»

[[حضرت محمد (ص)|پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)]] در کلامی زیبا، آینده امت اسلامی را دستخوش شرایطی می‌دانند که انسان ناچار از '''«صبر»'''  در برابر آنهاست و در این دشواری‌ها، صدیق واقعی کسی است که '''«صبر»'''  پیشه سازد: زمانی بر مردم پیش آید که سلطنت و مقام جز به وسیله کشتن و ستمگری به دست نمی‌آید، ثروت جز با غضب و بخل کسب نشود، دوستی جز به وسیله بیرون شدن از دین و پیروی هوس به دست نیاید. پس کسی که به آن زمان برسد و بر فقر '''«صبر»'''  کند، با آنکه بر ثروت (از راه معصیت) توانایی داشته باشد و بر دشمنی مردم '''«صبر»'''  کند در حالی که بر جلب دوستی آنان از طریق گناه توانا باشد و بر ذلت '''«صبر»'''  کند با آنکه بر عزت (از راه معصیت) قادر باشد، خدا ثواب پنجاه صدیق از تصدیق‌کنندگان مرا به او عطا فرماید.

امیرالمومنین (علیه‌السلام) در این‌باره می‌فرمایند: انسان شکیبا پیروزی را از دست نخواهد داد هر چند طول بکشد.

این حکم در تمام ابعاد معنوی و مادی زندگی انسان‌ها است. در آیات الهی نیز، نصرت و پیروزی از پیامدهای '''«صبر»'''  عنوان شده است.

'''«صبر»'''  یاور انسان در برزخ و تامین‌کننده بهشت در عالم قیامت است، [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه‌السلام)]] می‌فرمایند: مومن چون داخل قبر شود نماز، طرف راست و زکات، طرف چپ اوست. احسان بر سرش سایه می‌افکند و '''«صبر»'''  در طرفی دور از آنها می‌ایستد. چون دو فرشته که متصدی سوال از او هستند بر او وارد می‌شوند '''«صبر»'''  به نماز، زکات و احسان می‌گوید: مواظب رفیق خود باشید، اگر درمانده شدید من حاضرم.

در قرآن کریم آمده است: «اولئک یجزون الغرفه بما صبروا؛

به پاداش '''«صبر»'''  و بردباری غرفه‌های جنت و قصر بهشتی می‌یابند.»