confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|- | |- | ||
|زاده | |زاده | ||
| | |قبل 281 | ||
|- | |- | ||
|درگذشت | |درگذشت | ||
| | |حدود350ق | ||
|- | |- | ||
|استادان | |استادان | ||
| | |محمد بن جعفر بن عون رازی • احمد بن ادریس قمی | ||
|- | |- | ||
|شاگردان | |شاگردان | ||
| | |محمد بن احمد بن داود • قمی هارون بن موسی تلعکبری | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| | |الفرائض • کتاب الآداب | ||
|- | |- | ||
|دین و مذهب | |دین و مذهب | ||
|اسلام • تشیع | |اسلام • تشیع | ||
|- | |- | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
احمد بن علی رازی، (قبل 281 – حدود350ق) ابوالعباس یا ابوعلی. معروف به «خضیب الایادی»است زیرا ظاهراً دستهای او همیشه خضاب بسته بود. تاریخ ولادت و وفات او روشن نیست. از تاریخ درگذشت اساتید او که بعضاً دهه نخست سده چهارم را درک کردهاند میتوان حدس زد که وی بعد از این دهه زنده بوده است. از سوی دیگر شاگردی «محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) و «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) نزد او نشانگر آن است که وی احتمالاً تا اواسط این سده حیات داشته است. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. وی ظاهراً بخش زیادی از عمر خویش را در قم و ری به سر آورده و در این دو شهر نزد «محمد بن جعفر بن عون رازی»(م312ق) و «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) حدیث شنیده است. شاید از شاگردی تلعکبری نزد او بتوان استفاده کرد که وی مدتی در بغداد نیز اقامت داشته است، زیرا تلعکبری مقیم بغداد بوده است. وی در منابع رجالی متهم به افراط در حق امامان شیعه | احمد بن علی رازی، (قبل 281 – حدود350ق) ابوالعباس یا ابوعلی. معروف به «خضیب الایادی»است زیرا ظاهراً دستهای او همیشه خضاب بسته بود. تاریخ ولادت و وفات او روشن نیست. از تاریخ درگذشت اساتید او که بعضاً دهه نخست سده چهارم را درک کردهاند میتوان حدس زد که وی بعد از این دهه زنده بوده است. از سوی دیگر شاگردی «محمد بن احمد بن داود قمی»(م368ق) و «هارون بن موسی تلعکبری»(م385ق) نزد او نشانگر آن است که وی احتمالاً تا اواسط این سده حیات داشته است. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. وی ظاهراً بخش زیادی از عمر خویش را در قم و ری به سر آورده و در این دو شهر نزد «محمد بن جعفر بن عون رازی»(م312ق) و «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) حدیث شنیده است. شاید از شاگردی تلعکبری نزد او بتوان استفاده کرد که وی مدتی در بغداد نیز اقامت داشته است، زیرا تلعکبری مقیم بغداد بوده است. وی در منابع رجالی متهم به افراط در حق امامان شیعه علیه السلام شده است و احادیث او از اعتبار چندانی برخوردار نیست. شیخ طوسی و نجاشی ضمن اینکه وی را «مضطرب المذهب» و «غالی افراطی» معرفی نمودهاند، برخی از کتابهای او را ستودهاند. وی تألیفات متعددی داشته است اما تنها از کتاب «الشفاء و الجلاء» اثری باقی مانده و مورد ستایش صاحبنظران قرار گرفته است. احادیث این کتاب را که در موضوع غیبت امام عصرعجل الله فرجه الشریف میباشد شاگردش «محمد بن احمد بن داود قمی» به آیندگان انتقال داده است. از تألیفات دیگر او «کتاب الفرائض» و «کتاب الآداب» هستند که اکنون اثری از آنها نیست. | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] |