فتح مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رسول خدا (ص)]] برای تجهیز سپاه جهت فتح مکه، نمایندگانش را به سوی قبایل مسلمان و بادیه نشین گسیل کرد که به آن‌ها اطلاع دهند هر کسی به خدا و روز قیامت اعتقادی دارد، ماه [[رمضان]] در [[مدینه]] حاضر باشد و به این صورت سپاهیان خود را بسیج نمود. تعداد نفرات لشکر اسلام را ده هزار نفر شمارش کردند که افراد آن متشکل از قبایل مختلف بود.<ref>احمد‌بن ابی‌یعقوب، تاریخ یعقوبى، بیروت، سال 1379 هجری قمری، ج ۲، ص ۵۸</ref>  

ابهام انگیزی در هدف و مقصد موجب شد تا قبائل هوازن و ثقیف خود را برای مقابله احتمالی با سپاه اسلام آماده کنند.این را می‌شد از تماس و مراوده‌ای که با هم داشتند فهمید. خصوصا پس از دستگیری و بازجویی شخصی که برای هوازن جاسوسی می‌کرد این موضوع مسجل شد، زیرا حضرت از او پرسید از قبیله هوازن چه خبر؟ پاسخ داد من آن‌ها را در مکانی به نام بقعاء در حالى ترک کردم که نیرو گرد آورده و افرادی را براى جلب همکارى اعراب میان آن‌ها از جمله ثقیف فرستاده موافقت شان را جلب کرده بودند.<ref> مغازی واقدی، ترجمه محمود مهدوى دامغانى‏، ص ۶۱۵</ref>

لشکر اسلام بدون داشتن هیچ گونه علامتی تا منطقه قُدَید در ۱۲۰ کیلومترى مکه پیش رفتند آن چنان که کسی متوجه نمی شد که این جمعیت در واقع سپاهی است برای فتح مکه، امااز آنجا به بعد پرچم‌ها برافراشته شد و پرچم مهاجرین در دستان على بن ابى طالب علیه السلام قرار گرفت.<ref>هیثمی نور الدین، مجمع الزوائد، ج ۶، ص ۱۷۱</ref> تا زمانی که پیامبر و لشکریانش به مرّالظهران( چهار فرسخی مدینه) رسیدند قبیله قریش از هدف اصلی آن‌ها که فتح مکه بود، اطلاع نداشتند.<ref> صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدى والرشاد، ج ۴، ص ۳۲۴</ref> بعد از استقرار سپاه اسلام، پیامبر (ص) دستور داد تا در آن مکان و در نقاط اطراف به شکل وسیعی آتش روشن کنند که در مجموع تعداد ده هزار شعله آتش افروخته شد. <ref> واقدی محمدبن عمر، المغازی، ترجمه محمود مهدوى دامغانى‏، ص ۶۲۲</ref> ابوسفیان همراه با حکیم بن حِزام و بُدَیل بن ورقاء که براى اطلاع از اوضاع به آن منطقه رفته بودند، از دور با دیدن آتش وحشت کرده گمان کردند که قبیله هوازن قصد یورش به آنان را دارد، اما زمانى که ابوسفیان نزدیک‌ تر شد، سپاه اسلام را دید و بعد از آن تصمیم گرفت که عباس عموی پیامبر (ص) را که در آن زمان ساکن مکه بود، همراه خود نزد رسول خدا(ص) ببرد تا مسلمان شوند.  

چون مکه با استفاده از نیروی نظامی تصرف شد، به همین دلیل اهالی این شهر که سابقه دیرینه‌ای در دشمنی و جنگ با پیامبر(ص) داشتند، به اسارت گرفته شدند و تصمیم‌گیری درباره آنان بر عهده رسول خدا (ص) بود. بنابراین، حضرت بعد از عفو عمومی آن‌ها را به حال خود واگذاشت و فرمود: اذهبوا فأنتم الطلقاء <ref> کلینی محمد بن یعقوب ، کافی، تهران، نشر دارالکتب الإسلامیة،سال 1365 هجری شمسی، ج ۳، ص ۵۱۲ و ۵۱۳، ح ۲.</ref> یعنی بروید. شما آزاد هستید. از این جهت کلمه «طلقاء» به معنای اسیر آزاد شده است،<ref>ابن منظور، لسان العرب، سال ۱۴۱۴ هجری قمری، ج۱۰، ص۲۲۷.</ref> درباره مخالفان و دشمنان پیامبر ساکن در مکه به که در فتح این شهر اسیر شدند، اصطلاح شد.از جمله دشمنان شاخص حضرت که در گروه طلقا قرار گرفتند، ابوسفیان و فرزندش [[معاویه]] بودند.