امامزادگان بلافصل چهارده معصوم (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

چکیده

وجود امامزادگان بلافصل چهارده معصوم^ چه نقش راهبردی و تاثیرگذار در افکار، عقاید و رفتارهای فردی و اجتماعی و سیاسی جامعه دارد؟

[[اسلام]] دینی است که به همه انسان‌ها حتی غیر مسلمانان احترام می‌گذارد، اما برای مسلمانان و مؤمنان احترام بیشتری قائل است و در میان مؤمنان، احترام به منسوبین به پیامبر اکرم6 و فرزندان حضرت زهرا را سفارش و تأکید کرده است.  

ریشه اصلی احترام به سادات، آیه شریفه مودّت است که در مرتبه اول و به طور مستقیم، اهل‌بیت و عترت پیامبر اکرم6 را شامل شده و سادات را که فرزندان با واسطه حضرت زهرا‌ بوده و نسب آنان به یکی از ائمه^ می‌رسد، نیز شامل می‌شود.  

در این آیه خدای تعالی به پیامبر 6امر می‌کند که به مردم بگوید که با خویشاوندان وی دوستی و مودت نمایند، که این دوستی و محبت، خود، مصداقی از احترام است.  

امام‌زاده

امام‌زاده در بین شیعیان به فرزندان یا فرزندزادگان ائمه‌اطهار^و گاهی به مدفن و مزار آنان گفته می‌شود. کاربرد این واژه در این اصطلاح، از قرن ششم هجری قمری و حتی قبل از آن وجود داشته ولی از قرن نهم به بعد رایج شده‌است. ساخت مقبره بر مزار این امامزاگان نیز از قرن اول ثبت شده و در روایات برای سازنده آن اجرهای معنوی در نظر گرفته شده است. بعضی از این امامزاگان شهرت جهانی و بعضی نیز شهرت منطقه‌ای دارند. بقاع امامزادگان در ایران و کشوهای دیگر اسلامی دیده می‌شوند. بقاع و امامزاگان مدفون در آنها در فرهنگ مردم تاثیر داشته‌اند به گونه‌ای که گاه نام شهر یا روستا برگفته از نام امامزادگان است.  

اصطلاح امام‌زاده برای اشاره به فرزند یکی از امامان دوازده گانه و نیز نوادگان آنان به کار می‌رود. دهخدا در معنای واژه امام‌زاده کسی را که بلافاصله یا به فاصله کم از نسل امام باشد، امام‌زاده دانسته است. به گفته او مقبره و محل دفن امام‌زاده نیز در فرهنگ عامیانه امام‌زاده خوانده می‌شود. <ref>(لغت نامه دهخدا ج 3 ص 3308)</ref>. بعضی معتقدند که در این اصطلاح، منظور اصلی محلی است که آن شخص در آنجا مدفون است و به اصطلاح، از باب ذکر حال و اراده محل است(<ref>دائرة المعارف تشیع ج 2 ص 392).</ref>

گاهی به ساختمان امام‌زاده «آستانه»، «مقام»، «مقبره»، «بقعه»، «مرقد» و یا «مشهد» می‌گویند<ref>(فرهنگ شیعه ص 181)</ref>.  

درباره زمان دقیق کاربرد واژه امام‌زاده در فرهنگ تشیع خبر قطعی در درست نیست، اما از آنجا که قزوینی در النقض این واژه را به کار برده(النقض ص 198)، می‌توان گفت کاربرد واژه امام‌زاده در قرن ششم معمول بوده است و شاید به دوران قبل از ان هم بازگردد، چون در همین کتاب حتی ضرب‌المثل برای امام‌زاده ذکر شده است<ref>(النقض ص 569)</ref> و این حکایت از استعمال رایج لفظ امام‌زاده در آن دوران و حتی قبل از آن دارد.  

ترکیب کلمه امام با زاده آنچه به ذهن خطور می‌کند این است امام‌زاده باید فرزند بدون واسطه امام باشد، ولی در فرهنگ عامیانه، به فرزندان با واسطه، گاهی واسطه زیاد نیز امام‌زاده گفته می‌شود، این مطلب با آموزه‌های دینی نیز هم‌خوانی دارد، وقتی تمامی امامان دوازده‌گانه، ابن رسول الله خطاب می‌شوند و حتی امام موسی کاظم به دفاع از این مطلب در نزد هارون الرشید برمی‌خیزد<ref>(المنتظم ج 9 ص 88 و دلائل الامامة طبری ص 25 و کافی کلینی ج 4 ص553).</ref>

در منابع روایی و حدیثی روایاتی در اجر و ثوات ساخت یا تعمیر بقاع امامزادگان دیده می‌شود، از جمله پیامبر6 می‌فرماید:

«یا علی اِنَّ اللهَ جَعَلَ قَبْرُکَ وَ قَبْرُ اَوْلادِکَ بُقْعَةٌ مِنْ بُقاعِ الجْنَّهِ وَ عَرْصَةٌ مِنْ عَرَصاتِها»<ref>(الغارات ثففی ج 2 ص 855 و المزار شیخ مفید ص 228)</ref>.  

«مَنْ زارَنی اَوْ زارَ اَحَداً مِنْ ذُرِیتی زُرْتُهُ فی یوْمِ الْقِیمَةِ فَانْقَذْتُهُ مِنْ اَهْوالِها<ref>(کامل الزیارات ابن قولویه ص 11)</ref> وَ‌ یا عَلی مَنْ عَمَّرَ قُبُورُکُمْ فَکَانَّما اعانَ سُلیمانَ بْنِ داوُدَ عَلی بَناءِ بَیتِ الْمُقَدَّس»<ref>(وسایل الشیعه ج 14 ص 383).</ref>

امامزادگان از نظر جایگاه و اعتبار مرقدشان به پنج طبقه تقسیم می‌شوند:

بقعه‌هایی که به امام‌زاده مشهورند و با اسمی در بین مردم نامیده میشوند، اما مزار شناسان هیچ اطلاعی از آنان ندارند و حتی نمی‌توانند احتمالی هم دربارۀ آنها بدهند که از این مکان‌ها به بقعه‌های مجهول می‌توان یاد کرد.  

امام‌زادگان از نظر شهرت نیز به چند دسته تقسیم می‌شوند، تعداد کمی از آنها شهرت جهانی دارند، تعدادی نیز شهرت کشوری و استانی.  

امامزادگانی با شهرت جهانی

امامزادگانی که شهرت جهانی دارند عبارتند از: حضرت عباس، حضرت زینب، حضرت معصومه، حضرت رقیه، عبدالعظیم حسنی، احمد بن موسی معروف به شاهچراغ، سیدمحمد و سیده نفیسه. البته آنچه گفته شد امامزادگانی هستند که بقعه مستقل دارند و گرنه امامزادگان مشهور دیگری هستند که بقعه مستقل یا اصلا بقعه ندارند از جمله حضرت علی اکبر، حضرت علی اصغر، محمد بن حنفیه، ام کلثوم، سکینه دختر امام حسین، حکیمه دختر امام جواد.  

بعضی از امامزادگان از شهرت جهانی برخوردار نیستند بلکه در کشور یا شهر محل دفنشان شناخته شده‌اند. ثبت اسامی همه آنها امکان‌پذیر نیست ولی معروف‌ترین آنان در کشورهای اسلامی به جز ایران عبارتند از:

نام امام‌زاده از نسل امام کشور، شهر، استان  

افغانستان-هرات  

دختر موسی بن جعفر آذربایجان-باکو  

نوادگان امام حسن7 پاکستان-کراچی-کلیفتون  

ترکمنستان  

سیده زینب

   

برخی امام‌زادگان در ایران از شهرت برخوردارند. اکثر مسئولین این بقاع، امام‌زاده خود را فرزند بلافصل امام می‌دانند. همین امر موجب شده تا گاهی چند بقعه به یک امام‌زاده نسبت داده شود درحالی که بی‌تردید تنها یکی از آنها فرزند واقعی امام است. در بسیاری از موارد، از باب اختصار در نسب نام یک یا چند واسطه حذف شده است. هم اکنون در نقاط مختلف، امام‌زاده‌های فراوانی را می‌بینیم که فرزند امام موسی کاظم معرّفی شده‌اند، حال آنکه آن حضرت این همه فرزند نداشت. اینان فرزندزادگان، نبیره، نتیجه، احفاد و زراری امام موسی کاظم7هستند که در انتسابشان نام یک یا چند واسطه حذف شده و این موضوع، آنان را به شکل فرزند بلافصل امام در آورده است. از جمله این موارد می‌توان به امام‌زاده حمزه بن موسی بن جعفر7و اسحاق بن موسی بن جعفر7اشاره نمود. به همین دلیل در جدول زیر فقط نسبت امام‌زاده با امام معصوم در نظر گرفته شده است.  

برخی امامزادگان ایران  

همدان

پس از پیروزی انقلاب اسلامی بنا بر تفحصات میدانی جدید تحقیقات علمی و عوامل دیگر، این تعداد افزایش یافته به صورتی که در مؤسسه دائرة المعارف بقاع متبرّکه ادّعا شده تاکنون تعداد ۸۱۸۶ باب از بقاع متبرّکه را در کلّ کشور شناسایی نموده که در این اماکن تعداد ۱۰۶۹۱ تن از امامزادگان و پیامبران الهی مدفون هستند، و تعداد ۱۴۸۳ باب از این بقاع علاوه بر جنبه‌‌های زیارتی به دلیل قرار داشتن در موقعیت‌های جغرافیایی یا جاذبه‌های طبیعی و تاریخی از موقعیت گردشگری و تفریحی برخوردارند، و حدود ۵۰۰ باب هم در مسیر بزرگراه‌ها و جاده‌های اصلی کشور واقع شده‌اند.  

در منابع تاریخی برای حضور گسترده امامزادگان در ایران عواملی ذکر شده که اساسی‌ترین آن دو عامل است:

تشریف فرمایی حضرت رضا به ایران: پس از سفر امام رضا و قبول ولایت عهدی، فرزندان ائمّه و شیعیانشان کمی احساس امنیت کردند. آنان برای پیوستن به امام رضا و بدان جهت که نواحی ایران برای آنها امن‌تر بود، سعی داشتند که خود را به شهرهای ایران برسانند. جریان هجرت حضرت فاطمۀ معصومه در سال ۲۰۱ق و همراهان ایشان از این نمونه است. <ref>(ریاض الانساب ص 160)</ref>. در «تاریخ رویان» نوشته «اولیاء الله آملی» در این‌باره آمده:

«سادات علویه به سبب آوازه ولایت عهدی و حکومت امام رضا روی بدین طرف نهاده‌اند و. . . چون خبر غدری که با رضا کرده، در راه به سادات رسید، هرجا که بودند پناه به کوهستان دیلمان و طبرستان و ری نهادند. بعضی را همین جا شهید کردند و مزار ایشان باقی است و بعضی وطن ساخته، همین جا مانده، تا به عهد متوکِل خلیفه، که ظلم او بر سادات از حدّ درگذشت، بگریختند و در کوهستان طبرستان و بیشه این طرف جای ساختند<ref>(تاریخ رویان متن، ص 84)</ref>  

امام‌زاده‌های بلافصل چهارده مصوم^ علی المشهور 141 نفر هستند:

نام معصوم تعداد فرزندان

امام زادگان بلافصل  

1. حضرت محمد مصطفی رسول الله خاتم الانبیا6

مادر تمام فرزندان پیامبر6 به جز ابراهیم حضرت خدیجه‌کبری بود. همسر دیگر پیامبر6 ماریه و مادر ابراهیم بود. فرزندان رسول خدا6، به جز حضرت فاطمه، همگی در زمان حیات پیامبر6درگذشتند و نسل ‌پیامبر6تنها از طریق فاطمه‌ ادامه یافت. پیامبر6 در مجموع سه پسر و چهار دختر داشت:

1- قاسم، نخستین پسر که در کودکی در مکه درگذشت.  

3- رقیه، در ۲ ق در مدینه درگذشت<ref>(همان ج 3 ص 1038)</ref>.  

4- ام‌کلثوم، در ۹ق در مدینه درگذشت <ref>(الاصابه ج 8 ص 460 1038)</ref>.  

7-ابراهیم، در۱۰ق‌درمدینه‌درگذشت<ref>(طبقات‌ابن‌سعدج1ص 115).</ref>

صحیح در مورد فرزندان پیامبر اکرم6 آن است زینب، رقیه، ام‌کلثوم، ربیبه پیامبر اکرم6بوده‌اند و فرزندان اصلی حضرت نیستند. <ref>(بنات النبی، ام ربائبه از جعفر مرتضی العاملی، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، 1413 ق، ص 18).</ref>

همسران و فرزندان

الف: همسران:

مورخان در تاریخ ازدواج علی و فاطمه اختلاف نظر دارند: برخی اول ذی الحجه سال دوم هجری(المناقب شهر آشوب ج 3 ص 357)، برخی ماه شوال و گروهی ۲۱ محرم را ذکر کرده‌اند. <ref>(اقبال سیدبن‌طاووس ص584).</ref> ثمره ازدواج علی و فاطمه پنج فرزند بوده است به نام‌های حسن و حسین و محسن و زینب کبری و ام کلثوم کبری<ref>(ارشاد شیخ مفید ص 342).</ref>

امامه دختر ابوالعاص بن ربیع: پس از شهادت فاطمه، آن حضرت با امامه ازدواج کرد. مادر امامه، زینب دختر پیامبر6بود<ref>(روضة الواعظین‌ص و طبقات الکبری ج 3 ص20).</ref>

ام‌سعید و مُحیاة: امام علی همچنین با ام سعید دختر عروة بن مسعود ثقفی و نیز مُحیاة دختر امری القیس بن عدی کلبی ازدواج کرده است. <ref>(سیره‌معصومان، ج3، سید محسن امین مورخه 31/ 4/ 1385).</ref>

ب: فرزندان:

به طور کلی، شیخ مفید در کتاب «ارشاد» فرزندان وی را ۲۷ نفر نام می‌برد و می‌گوید برخی از شیعیان یک نفر دیگر را نیز نام برده‌اند که فرزند حضرت زهرا بوده و پیامبر 6 او را محسن نامیده بوده ولی پس از وفات پیامبر 6 سقط شده است. با این حساب فرزندان امام علی ۲۸ نفر بوده‌اند. <ref>(ارشاد، شیخ مفید، ص342)</ref>

۲۵. ام سلمه ۲۶. میمونه، ۲۷. خدیجه، ۲۸. فاطمه.  

شیخ مفید از مادران این چند نفر اخیر نام نبرده و گفته است که از مادرانی مختلف‌اند. <ref>(همان ص 342).</ref>  

در تعداد فرزندان امام حسن مجتبی و اسامی آنها میان مورخین اختلاف است، ولی گفتار شیخ مفید در کتاب ارشاد این است که امام حسن را دارای 15 فرزند می‌داند. (هشت پسر و هفت دختر)(الارشاد ج 2 ص 16):

1) زید بن الحسن 2) ام الحسن

15) رقیه

چنان که دیده می‌شود نام دو تن از دختران امام حسن فاطمه بوده است.  

همسران و فرزندان

الف: همسران:

1- شهربانو: ثمره این ازدواج امام سجاد بود. اگر چه بسیاری از مورخان شهربانو را مادر امام سجاد و دختر یزدگرد دانسته‌اند، محققان معاصر در این مسئله تردید دارند. <ref>(اعیان الشیعه ج 2 ص 389).</ref>

2- رباب دختر امرؤ القیس: نقل شده است رباب از بهترین زنان و افضل آنان در ادب و عقل بود. رباب دو فرزند از امام حسین داشت: سکینه و عبداللّه. عبداللّه (علی اصغر) در روز عاشورا خردسال بود و در آغوش پدرش به شهادت رسید. رباب در کربلا حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت. <ref>(الکامل فی التاریخ، ج 4 ص 88).</ref>  

4- ام اسحق او همسر امام حسن مجتبی بود و پس از شهادت او با امام حسین ازدواج کرد. گزارش‌های تاریخی از زیبایی و بدخلقی او یاد کرده‌اند. شیخ مفید برای او یک فرزند از امام حسین نام می‌برد: فاطمه<ref>(همان ج 2 ص 135).</ref>

5- سُلافه یا ملومه: وی از قبیله قُضاعه بود و برای امام پسری به‌نام جعفر به دنیا آورد. از جزئیات زندگی وی اطلاعی در دست نیست. <ref>(بحارالانوار مجلسی ج 45 ص 329).</ref>

6-جعفر: مادرش زنی از قبیله قُضاعه بود. وی در زمان حیات امام از دنیا رفت و نسلی از او باقی نماند. <ref>(همان).</ref>  

به جز این شش فرزند، نام دو پسر و یک دختر دیگر در منابع متأخر دیده می‌شود که عبارت‌اند از: علی‌اصغر، محمد و زینب. ابن طلحه شافعی تعداد فرزندان امام را ده تن شمرده؛ ولی فقط از نُه تن نام‌برده است. <ref>(کامل شیخ بهائی ص 523 ناشر تهران مرتضوی سال نشر 1383 ش).</ref>  

همسران و فرزندان

در منابع تاریخی تعداد فرزندان امام سجاد ۱۵ نفر ذکر شده که ۱۱ نفر آنها پسر و ۴ نفر دختر بوده‌اند. <ref>(منتهی الآمال ج‌ دوم، ص29)</ref>

12- محمد اصغر مادرش کنیز بوده است.  

13-14-15- فاطمه، عَلّیه، ام کلثوم، که مادر این سه یک کنیز بوده است.  

الف: همسران  

در منابع از ام فروه به عنوان همسر امام باقر یاد می‌شود که مادر حضرت صادق است، و همچنین زنی به نام ام حکیم دختر اسید ثقفی که مادر دو تن از فرزندان امام است. امام دو کنیز (ام ولد) نیز داشته و از آنها صاحب سه فرزند شده است. <ref>(بحار الانوار ج 46 ص 365 به‌نقل از ارشاد)</ref>

3-4- ابراهیم و عبیدالله. مادر این دو نیز ام حکیم دختر اسید ثقفی است. از این دو فرزندی نمانده است.  

5-6- علی و زینب. مادر این دو، کنیز بوده است.  

همسران و فرزندان

الف:همسران:

طبرسی می‌نویسد: موسی و اسحاق و فاطمه و محمد از یک مادرندکه نام وی حمیده بربریه‌بوده است. <ref>(بحارالانوارج5ص261)</ref>

اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق بود و ایشان علاقه بسیاری به او داشت و گروهی از شیعیان تصور می‌کردند او جانشین امام است. اما وی در زمان حیات امام صادق از دنیا رفت و در بقیع مدفون شد. روایت شده که امام صادق در وفات او سخت متأثر بود و بی‌تابی بسیاری می‌کرد و بدون کفش و عبا پیشاپیش جنازه وی راه می‌رفت و تا پیش از دفن چند مرتبه دستور داد جنازه او را بر زمین گذارند و کفن او را برداشتند. حضرت به صورت او می‌نگریست و به اطرافیان هم می‌فرمود تا به وی نظر کنند تا آنها که گمان امامت او را پس از حضرتش داشتند یقین کنند که از دنیا رفته است. <ref>(مناقب ابن شهر آشوب ج 1 ص 266)</ref>

همسران و فرزندان

الف: همسران:

تعداد همسران امام روشن نیست اما نقل شده بیشتر آنان کنیزانی بودند که حضرت آنها را می‌خرید و آزاد می‌کرد و یا با آنان عقد می‌بست. نخستین آنها، نجمه مادر امام رضا است. <ref>(تحلیل از زندگی امام کاظم ج 2 ص 437 باقر شریف قرشی ترجمه محمدرضا عطائی)</ref>

الف: فرزندان:

پسران

1- علی بن موسی که مادرش نجمه خاتون بود.  

قبر دختر امام کاظم با نام فاطمه در قم از زیارتگاه‌های معروف شیعیان است که فاطمه کبری بوده و در آثار محدثان بزرگ شیعه از جمله شیخ صدوق و ابن قولویه قمی روایاتی درمورد ثواب زیارت وی نقل شده که با عنوان فاطمه دختر موسی از وی یاد شده است. <ref>(کامل الزیارات ص 324و بحارالانوار ج 99 ص 266)</ref>  

فاطمه دیگری مشهور به فاطمه صغری دختر موسی بن جعفر وجود داشته که بنا بر نقلی در باکو مدفون است<ref>(تحفة العالم از علامه سید جعفر آل بحرالعلوم ص 37)</ref> و به بی‌بی هیبت شهرت دارد. <ref>(مرآت البلدان ج 1 ص 255)</ref>

الف: همسران

وی‌همسری‌به‌نام‌سبیکه(اعلام الوری باعلام الهدی، ‌ج‌2 ص91) داشت که گفته شده است از خاندان ماریه همسر پیامبر6، بوده است. <ref>(کافی کلینی ج 1 ص 492)</ref>

گفته شده است که فرزندی از آن حضرت که دو سال یا کمتر داشته در قزوین مدفون شده است که همان امام‌زاده حسین کنونی در قزوین است و امام در سال ۱۹۳ به این شهر مسافرتی داشته است. <ref>(حیات فکری و سیاسی امامان شیعه رسول جعفریان 1381ش ص 426)</ref> مفید، غیر از محمد بن علی فرزندی برای وی نمی‌شناسد. (ارشاد شیخ مفید ج 2 ص 271) ابن شهرآشوب و طبرسی، نیز بر همین عقیده‌اند. (تحلیلی از زندگانی امام رضا از فضل الله 1377ش ص44) برخی، از دختری به نام فاطمه برای وی سخن گفته‌اند. <ref>(منتهی الآمال عمی ص 1725).

</ref>

همسران و فرزندان

الف:همسران

چنان‌که ابن کثیر گفته، خطبه عقد امام جواد با دختر مأمون در زمان حیات امام رضا خوانده شد، و عروسی با اذن مأمون در سال ۲۱۵ق. در تکریت بوده است. (البدایة والنهایة ابن کثیر 1408ق ج 10 ص 295) طبق این سخن منافاتی میان سخن برخی که گفته‌اند ازدواج در سال ۲۰۲ق. بوده و برخی که آن را ۲۱۵ دانسته‌اند نیست ولی با داستان مشهور مناظره یحیی بن اکثم<ref>(احتجاج طبرسی 1403ق ص 444 و مکاتیب الائمه میانجی ج 5 ص 427)</ref> با امام جواد در بغداد چندان هماهنگ نیست.  

ب: فرزندان

همسر و فرزندان

الف: همسران

شیخ مفید در مورد فرزندان وی می‌نویسد: جانشین آن حضرت ابامحمد حسن است که امام بعد از اوست و حسین و محمد و جعفر و دختری به نام عایشه. <ref>(ارشاد شیخ مفید ص 337)</ref> و ابن شهرآشوب دختری به نام عَلیّه برای وی نام می‌برد. (مناقب ابن شهر آشوب ج 4 ص 402).  

البته با توجه به قرائن و شواهد امکان دارد امام هادی فقط دارای یک دختر بوده باشد که نام‌های متفاوتی داشته است. از سخنان علمای اهل سنّت نیز برمی‌آید که وی چهار فرزند پسر و یک دختر داشته است. <ref>(الفصول المهمة ص 283، الصواعق المحرقة ص 207 و ینابیع المودة ج 3 ص 129)</ref>

همسر و فرزند

الف: همسر

بر اساس غالب منابع شیعه و سنی، تنها فرزند آن حضرت، امام زمان مسمّا به محمد است. <ref>(مناقب ابن شهر آشوب ج 2 ص 523)</ref> از آنجا که امام عسکری پدر امام مهدی است همواره این چهره از شخصیت امام عسکری برای شیعیان شاخص و پررنگ بوده است. بنابر آنچه نزد امامیه مشهور است، تولد امام مهدی در نیمه شعبان ۲۵۵ق واقع شد، اما تاریخ‌های دیگر نیز درباره تولد آن حضرت در سالهای ۲۵۶ و ۲۵۴ق آمده است. <ref>(ارشاد شیخ مفید ص 346 و شرح نهج البلاغة ج،7 ص 74)</ref>

درباره فرزندان حضرت، اقوال دیگری هم وجود دارد. برخی او را دارای ۳ پسر و ۳ دختر شمرده‌اند. <ref>(الهدایة الکبری خصیبی ص 238)</ref> مشابه قول اخیر نزد امامیه هم دیده می‌شود؛ خصیبی افزون بر امام مهدی از دو دختر به نام‌های فاطمه و دلاله نام برده(همان ص 238) و ابن ابی الثلج افزون بر آن امام، پسری به نام موسی و دو دختر به نام‌های فاطمه و عایشه (یا ام‌موسی) را برشمرده است، <ref>(تاریخ الائمة بغدادی ص 14)</ref> اما در برخی کتب انساب، نامهای ذکر شده، خواهران و برادران امام حسن عسکری هستند. (الشجرة المبارکة فخر رازی ص 93) که شاید با فرزندان او خلط شده‌اند. به عکس، برخی از عالمان اهل سنت چون ابن جریر طبری، یحیی بن صاعد و ابن حزم معتقد بودند که آن حضرت اصلاً فرزندی نداشته است. <ref>(«امام حسن عسکری7» پاکتچی و دائرة المعارف بزرگ اسلامی ج20، ص 618)</ref>

شاید در طول عمر با خیر و برکت مولای جن و انس مهدی صاحب الزمان عج در بلاد مختلف فرزندان زیادی از امام مهدی زندگی کنندمثل جزایر خضرا و یا مدینه و یا عراق و دیگر بلاد که این نسل هم یاوران مولا در ظهور الهی موعود تمام انبیا باشند. . . . . . . الله اعلم

1 -قرآن کریم؛

2-الاتحاف بحب الاشراف اثر عبدالله بن محمد شبراوی (م:1172ق)؛

4-اثبات الوصیةاثر علی بن حسین مسعودی(م:345ق)؛

5-اسدالغابة فی معرفة الصحابةاثرعزالدین ابن اثیر(م:630ق)؛

6-الاستیعاب فی معرفة الاصحاب اثرابن عبدالبر(463ق)؛

7-الاصابة فی تمییز الصحابةاثر ابن حجر عسقلانی(م:852ق)؛

8-الارشاد اثر شیخ مفید(م:413ق)؛

9-اعلام الوری اثر شیخ طبرسی(م:548ق)؛

10-اعیان الشیعةاثر سید محسن امین(1371ق)؛

11-امام حسن عسکری اثر احمد پاکتچی(تولد:1342ش)؛

12-بحارالانواراثر علامه مجلسی(م:1111ق)؛

13-البدایة والنهایةاثر اسماعیل بن عمر ابن کثیر(م:774ق)؛

13-بنات النبی ام ربائبه اثر جعفر مرتضی العاملی(م:1440ق)؛

14-تاریخ الاسلام اثرمحمد شمس الدین ذهبی(م:748ق)؛

15-تاریخ الائمةو وفیاتهم اثر عبدالله بن خشاب بغدادی(م:567ق)؛

16-تاریخ بیهقی اثر ابوالفضل بیهقی(م:451ق)؛

17-تاریخ الخلفااثر عبدالرحمن سیوطی(م:911ق)؛

18-تاریخ رویان اثر اولیاء الله آملی(م:780ق)؛

19- تاریخ طبرستان اثر ابن اسفندیار(حیات:613ق)؛

20-تاریخ الامم‌و‌الملوک معروف به تاریخ طبری اثر محمدبن‌جریر طبری (م:310ق)؛

21-تحفة العالم اثر علامه سید جعفر بن محمد باقر بحرالعلوم (م:1377ق)؛

23-تحلیلی از زندگانی امام‌کاظم‌اثر باقر شریف قرشی (م:1433ق)؛

24-تذکرة الخواص اثر سبط ابن جوزی(م:654ق)؛

25-جامع السعادات اثر محمد مهدی نراقی(م:قرن 12و13ق)؛

26-حق الیقین اثر علامه مجلسی(م:1111ق)؛

27-حیات‌فکری و سیاسی‌امامان‌شیعه اثر رسول جعفریان (تولد: 1343ش)؛

28-دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی اثر جمعی از نویسندگان به مدیریت سید محمدکاظم بجنوردی(تولد:1321ش)؛

29-دائرة المعارف تشیع اثر جمعی از نویسندگان به مدیریت حاج سید جوادی(م:1392ش)؛

30-دلائل الامامة اثر محمد بن جریر طبری(م:310ق)؛

31-رسالة فی تواریخ النبی والآل اثر محمد تقی تستری(م:1374ش)؛

32-سیره معصومان اثر سید محسن امین عاملی(م:1371ق)؛

33-الشجرة المبارکةاثر فخر رازی(م:606ق)؛

34-شرح نهج البلاغة اثر ابن ابی الحدید المعتزلی(م:656ق)؛

35-شرف‌نامه تاریخ مفصل کردستان اثر شرف‌الدین بدلیسی (م:1603ق)؛

36-صحیفه سجادیه اثر امام سجاد«ع»(م:95ق)؛

37-الصوارم المهرقة فی نقد الصواعق المحرقة اثر قاضی نورالله شوشتری (م:1019ق)؛

38-طبقات الکبری اثر محمدابن سعد(م:230ق)؛

39-الغارات، اثر ابراهیم بن محمد ثقفی(م:283ق)؛

40-الفصول المهمة فی معرفة الائمة اثر ابن صباغ مالکی(م:855ق)؛

41-فرهنگ شیعه اثر پژوهشکده سپاه پاسداران به مدیریت محمد خطیبی کوشکک (تولد:1343ش)؛

42-اصول کافی اثر محمد بن یعقوب کلینی(م:329ق)؛

43-کامل بهائی اثر عمادالدین طبری(م:675ق)؛

44-الکامل فی التاریخ اثر عزالدین ابن اثیر(م:قرن 7ق)؛

45-کامل الزیارات اثر جعفر بن محمد بن قولویه(م:367ق)؛

46-کشف‌الغمة فی معرفة‌الائمه اثر علی بن عیسی اربلی (م:692ق)؛

47-لغت‌نامه دهخدااثر علی اکبر دهخدا (م:1334ش)؛

48-مرآت البلدان اثر محمد حسن اعتمادالسلطنه(م:1259ق)؛

49- مرآت الجنان اثر عبدالله بن اسعد یافعی(م:698ق)؛

50-مقاتل الطالبیین اثر ابوالفرج اصفهانی(356ق)؛

51-المناقب‌آل‌ابیطالب اثر ابوجعفر محمد بن علی بن شهرآشوب (م:588ق)؛

52-منتهی الآمال محدث قمی‌، ۱۳۷۹ ش؛

53-نزهة القلوب اثر حمدالله مستوفی(م:750ق)؛

54-النقض اثر عبدالجلیل قزوینی(م:حدود سده 6ق)؛

55-وسائل الشیعة اثر شیخ حرالعاملی(م:1104ق)؛

56-الهدایة الکبری خصیبی؛

57-ینابیع المودة قندوزی.  

=پانویس=

=منابع=