۴٬۹۳۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هی' به 'ه') |
جز (تمیزکاری) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
<div class="wikiInfo"> | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده: سفارت آمریکا.jpg|بندانگشتی|]] | [[پرونده: سفارت آمریکا.jpg|بندانگشتی|]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|محتوی | |محتوی | ||
|سه بیانیه: بیانیه | |سه بیانیه: بیانیه عمومی؛ حل و فصل دعاوی؛ تعهدات دولت آمریکا و دولت ایران | ||
|- | |- | ||
|امضا کنندگان | |امضا کنندگان | ||
خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
مانند اقدام قبلی برای تصرف سفارت، کارکنان تلاش کردند تا اسناد را از بین ببرند، ولی مهاجمان به سرعت وارد شده و بیشتر اسناد را که نوعا جاسوسی بود، به دست آوردند. دانشجویان که تعدادشان کمتر از ۵۰۰ نفر بود، کارکنان سفارت را به گروگان گرفتند. صدها نمونه از اسناد توقیف شد و بحران بزرگی در عرصه بینالمللی به وقوع پیوست. | مانند اقدام قبلی برای تصرف سفارت، کارکنان تلاش کردند تا اسناد را از بین ببرند، ولی مهاجمان به سرعت وارد شده و بیشتر اسناد را که نوعا جاسوسی بود، به دست آوردند. دانشجویان که تعدادشان کمتر از ۵۰۰ نفر بود، کارکنان سفارت را به گروگان گرفتند. صدها نمونه از اسناد توقیف شد و بحران بزرگی در عرصه بینالمللی به وقوع پیوست. | ||
[[امام خمینی]] با استقبال از این رویداد، آن را «انقلاب دوم ایران» که اهمیتش از انقلاب اول بیشتر بود یاد کرد. نخستین قربانی گروگانگیری، بازرگان بود. او از این اقدام با عنوان نقض قوانین بینالمللی یاد کرد و خواستار آزادی فوری و بیقید و شرط گروگانها شد. عدم پیروی گروه کوچکی از دانشجویان از بازرگان، ضعف دولت وی را نمایان ساخت و او دو روز بعد استعفا داد. استعفای وی شکستی برای نیروهای ملیگرا و میانهرو و پیروزی بزرگی برای حامیان نهضت امام بود.<ref>[https://www.wikizero.com/fa/%DA%AF%D8%B1%D9%88%DA%AF%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%B3%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%AA_%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF%D9%87_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7 گروگانگیری در سفارت ایالات متحده آمریکا] | [[امام خمینی]] با استقبال از این رویداد، آن را «انقلاب دوم ایران» که اهمیتش از انقلاب اول بیشتر بود یاد کرد. نخستین قربانی گروگانگیری، بازرگان بود. او از این اقدام با عنوان نقض قوانین بینالمللی یاد کرد و خواستار آزادی فوری و بیقید و شرط گروگانها شد. عدم پیروی گروه کوچکی از دانشجویان از بازرگان، ضعف دولت وی را نمایان ساخت و او دو روز بعد استعفا داد. استعفای وی شکستی برای نیروهای ملیگرا و میانهرو و پیروزی بزرگی برای حامیان نهضت امام بود.<ref>[https://www.wikizero.com/fa/%DA%AF%D8%B1%D9%88%DA%AF%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%B3%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%AA_%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%AF%D9%87_%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7 گروگانگیری در سفارت ایالات متحده آمریکا]، به نقل از: www.wikizero.com </ref> | ||
=تصرف لانه جاسوسی(سفارت آمریکا)و راه حل= | =تصرف لانه جاسوسی(سفارت آمریکا)و راه حل= | ||
[[پرونده: تسخیر لانه جاسوسی آمریکا.jpg|بندانگشتی|]] | [[پرونده: تسخیر لانه جاسوسی آمریکا.jpg|بندانگشتی|]] | ||
پس از تصرف سفارت آمریکا در ایران، دولت [[آمریکا]] که موقعیت و منافع خود در ایران را از دست داده بود و نفوذ منطقهای خود را در خطر میدید، به منظور حل مسأله گروگانها، تمام گزینهها را آزمود و به انواع فریبها دست زد. چرا که به قول "جیمز بیل": «کشوری ضعیف، در برابر یک ابرقدرت قد برافراشته و دست به چنان اقدامی زده بود. ابرقدرتی که هر روز با فریاد و فغان، خفت و ناتوانی سیاسی خود را بروز میداد.» <ref>جیمز بیل، "شیر و | پس از تصرف سفارت آمریکا در ایران، دولت [[آمریکا]] که موقعیت و منافع خود در ایران را از دست داده بود و نفوذ منطقهای خود را در خطر میدید، به منظور حل مسأله گروگانها، تمام گزینهها را آزمود و به انواع فریبها دست زد. چرا که به قول "جیمز بیل": «کشوری ضعیف، در برابر یک ابرقدرت قد برافراشته و دست به چنان اقدامی زده بود. ابرقدرتی که هر روز با فریاد و فغان، خفت و ناتوانی سیاسی خود را بروز میداد.» <ref>جیمز بیل، "شیر و عقاب، روابط بد فرجام ایران و آمریکا"، ترجمه فروزنده برلیان (جهانشاهی)، تهران، نشر فاخته، 1371، ص 408</ref> | ||
در سوی مقابل، مجلس شورای ملی نیز در 11 آبان 1359، شروط چهارگانهای تعیین کرد که به دولت امکان و اجازه حل اختلافات مربوط به گروگانها با [[آمریکا]] را میداد و "بهزاد نبوی" وزیر مشاور در امور اجرایی، مأموریت یافت که از طریق انجام مذاکرات با دولت [[الجزایر]]، این مسئله را در چارچوب مصوبه مجلس شورای اسلامی حل و فصل نماید. از این رو، مذاکرات غیرمستقیم با [[آمریکا]]، با واسطه مقامات الجزایری جریان پیدا کرد و نتیجه آن رسیدن به چند متن مشترک بود که به عنوان "بیانیههای الجزایر" شناخته میشود. | در سوی مقابل، مجلس شورای ملی نیز در 11 آبان 1359، شروط چهارگانهای تعیین کرد که به دولت امکان و اجازه حل اختلافات مربوط به گروگانها با [[آمریکا]] را میداد و "بهزاد نبوی" وزیر مشاور در امور اجرایی، مأموریت یافت که از طریق انجام مذاکرات با دولت [[الجزایر]]، این مسئله را در چارچوب مصوبه مجلس شورای اسلامی حل و فصل نماید. از این رو، مذاکرات غیرمستقیم با [[آمریکا]]، با واسطه مقامات الجزایری جریان پیدا کرد و نتیجه آن رسیدن به چند متن مشترک بود که به عنوان "بیانیههای الجزایر" شناخته میشود. | ||
هیأت وزیران در جلسه 25 دی 1359، متن بیانیههای دولت جمهوری دموکراتیک مردم [[الجزایر]] را تصویب کرد. همچنین به آقای بهزاد نبوی اجازه و اختیار داده شد که بیانههای فوقالذکر و اسناد و مدارک مربوطه را از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران امضاء و مبادله نماید و نیز مکاتبات لازم را انجام دهد و مفاد توافقهای حاصله را بهمورد اجراء بگذارد. <ref>http://rc.majlis.ir/fa/law/show/105462</ref> | هیأت وزیران در جلسه 25 دی 1359، متن بیانیههای دولت جمهوری دموکراتیک مردم [[الجزایر]] را تصویب کرد. همچنین به آقای بهزاد نبوی اجازه و اختیار داده شد که بیانههای فوقالذکر و اسناد و مدارک مربوطه را از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران امضاء و مبادله نماید و نیز مکاتبات لازم را انجام دهد و مفاد توافقهای حاصله را بهمورد اجراء بگذارد. <ref>http://rc.majlis.ir/fa/law/show/105462</ref> | ||
سرانجام در 19 ژانویه 1981/ 29 دی ماه 1359، "بیانیههای الجزایر" درباره آزادی 52 گروگان آمریکایی، صادر شد. <ref>گودرز افتخار جهرمی، «دیوان داوری دعاوی ایران ـ ایالات متحده و عملکرد آن در قلمرو حقوق بین الملل»، مجلة | سرانجام در 19 ژانویه 1981/ 29 دی ماه 1359، "بیانیههای الجزایر" درباره آزادی 52 گروگان آمریکایی، صادر شد. <ref>گودرز افتخار جهرمی، «دیوان داوری دعاوی ایران ـ ایالات متحده و عملکرد آن در قلمرو حقوق بین الملل»، مجلة حقوقی، ش 16ـ17 (1371ـ1372)، ص 19.</ref> و چند ساعت بعد از آنکه بهزاد نبوی، سرپرست هیئت ایرانی طرف مذاکره، متن موافقتنامه را در تهران امضاء نمود، "وارن کریستوفر"، معاون وزارت امورخارجه امریکا نیز در الجزایر آن را امضاء کرد. <ref>اکبر خوش زاد، "مجلس شورای اسلامی دوره اول"، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1386، چاپ اول، ص 131</ref> | ||
=بیانیههای الجزایر= | =بیانیههای الجزایر= | ||
خط ۶۵: | خط ۶۴: | ||
بدین ترتیب، [[آمریکا]] در موارد متعدد، اصول اساسی بیانیهها از جمله تعهد به عدم مداخله در امور [[ایران]] را نقض کرد. بعلاوه، آمریکا تحریمهای تجاری را که به موجب بیانیهها ملغی اعلام کرده بود، در طول سالهای [[جنگ تحمیلی]] و پس از پایان آن به انواع و روشهای دیگر برقرار و حتی تشدید کرد. | بدین ترتیب، [[آمریکا]] در موارد متعدد، اصول اساسی بیانیهها از جمله تعهد به عدم مداخله در امور [[ایران]] را نقض کرد. بعلاوه، آمریکا تحریمهای تجاری را که به موجب بیانیهها ملغی اعلام کرده بود، در طول سالهای [[جنگ تحمیلی]] و پس از پایان آن به انواع و روشهای دیگر برقرار و حتی تشدید کرد. | ||
==علت انتخاب نام بیانیه== | == علت انتخاب نام بیانیه == | ||
علت انتخاب کلمه "بیانیه" به جای قرارداد یا موافقتنامه نیز این بود، که ایران حاضر به نشستن بر سر میز مذاکره نبود و دولت [[الجزایر]] به عنوان واسطه، آنچه را که طی مذاکرات طولانی میان [[ایران]] و [[آمریکا]] از طریق الجزایر به توافق طرفین رسیده بود، به صورت بیانیههایی منتشر نمود و ایران و آمریکا به طور جداگانه بیانیههای مزبور را امضاء و به دولت [[الجزایر]] تسلیم کردند. <ref>یحیی فوزی تویسرکانی، "تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران (1357- 1380)" ، ج 1، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) ، 1385، ص92.</ref> | علت انتخاب کلمه "بیانیه" به جای قرارداد یا موافقتنامه نیز این بود، که ایران حاضر به نشستن بر سر میز مذاکره نبود و دولت [[الجزایر]] به عنوان واسطه، آنچه را که طی مذاکرات طولانی میان [[ایران]] و [[آمریکا]] از طریق الجزایر به توافق طرفین رسیده بود، به صورت بیانیههایی منتشر نمود و ایران و آمریکا به طور جداگانه بیانیههای مزبور را امضاء و به دولت [[الجزایر]] تسلیم کردند. <ref>یحیی فوزی تویسرکانی، "تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب اسلامی در ایران (1357- 1380)"، ج 1، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، 1385، ص92.</ref> | ||
دولت [[الجزایر]] در مقدمه بیانیه اول در مقام میانجی اعلام میدارد که تعهدات متقابل از سوی دو دولت به عمل آمده است. در مقدمه بیانیه دوم نیز دولت الجزایر رسماً موافقت دولتهای [[ایران]] و [[آمریکا]] به قرار مذکور در بیانیه را اعلام کرده است. لذا بیانیههای [[الجزایر]] به انعقاد توافق بینالمللی بین [[ایران]] و [[آمریکا]] منتهی میشد. این توافق تعهدات حقوقی لازمالرعایه برای طرفین ایجاد میکرد که مربوط به زمان خاصی نبود و با برخورداری از تداوم و اعتبار، طرفین همواره ملتزم به آن تلقی میشوند.<ref>«بیانیههای [[الجزایر]]»، مجلة حقوقی، ش | دولت [[الجزایر]] در مقدمه بیانیه اول در مقام میانجی اعلام میدارد که تعهدات متقابل از سوی دو دولت به عمل آمده است. در مقدمه بیانیه دوم نیز دولت الجزایر رسماً موافقت دولتهای [[ایران]] و [[آمریکا]] به قرار مذکور در بیانیه را اعلام کرده است. لذا بیانیههای [[الجزایر]] به انعقاد توافق بینالمللی بین [[ایران]] و [[آمریکا]] منتهی میشد. این توافق تعهدات حقوقی لازمالرعایه برای طرفین ایجاد میکرد که مربوط به زمان خاصی نبود و با برخورداری از تداوم و اعتبار، طرفین همواره ملتزم به آن تلقی میشوند.<ref>«بیانیههای [[الجزایر]]»، مجلة حقوقی، ش 1، زمستان 1363، ص 240، 257</ref> | ||
در این توافق، دولت ایران متعهد به آزادی گروگانها شد و [[آمریکا]] نیز متعهد به عدم مداخله در امور ایران، استرداد داراییهای [[ایران]]، لغو تحریهای تجاری [[ایران]]، حل و فصل دعاوی خود علیه ایران و برگشت داراییهای خانواده [[محمدرضا پهلوی]] گردید. | در این توافق، دولت ایران متعهد به آزادی گروگانها شد و [[آمریکا]] نیز متعهد به عدم مداخله در امور ایران، استرداد داراییهای [[ایران]]، لغو تحریهای تجاری [[ایران]]، حل و فصل دعاوی خود علیه ایران و برگشت داراییهای خانواده [[محمدرضا پهلوی]] گردید. | ||
==اعتماد و خوشبینی مذاکرهکنندگان به آمریکا== | == اعتماد و خوشبینی مذاکرهکنندگان به آمریکا == | ||
مذاکرات مقامات ایرانی با هیأت امریکایی در زمانی صورت گرفت که وضع اداری ایران کم و بیش آشفته بود و دو وزارتخانه مهم و کلیدی امورخارجه و دارایی، به علت کارشکنیهای بنیصدر بر سر راه فعالیت دولت مکتبی [[شهید رجایی]] فاقد وزیر بودند. بانک مرکزی نیز در اختیار طرفداران بنیصدر قرار داشت و از کنترل رجایی خارج بود. | مذاکرات مقامات ایرانی با هیأت امریکایی در زمانی صورت گرفت که وضع اداری ایران کم و بیش آشفته بود و دو وزارتخانه مهم و کلیدی امورخارجه و دارایی، به علت کارشکنیهای بنیصدر بر سر راه فعالیت دولت مکتبی [[شهید رجایی]] فاقد وزیر بودند. بانک مرکزی نیز در اختیار طرفداران بنیصدر قرار داشت و از کنترل رجایی خارج بود. | ||
به علاوه دولت ایران در آن زمان کارشناسان حقوق بینالملل در اختیار نداشت و فعالیت خاصی در زمینه مباحث حقوقی در کشور صورت نمیگرفت. اما در [[آمریکا]] 900 مؤسسه حقوقی در این عرصه تلاش و هر هفته در این زمینه یک مجله منتشر میکردند. بنابراین [[آمریکا]] نهایت تلاش خود را به خرج داد تا با گنجاندن راههای فرار در بندهای بیانیههای [[الجزایر]] از تعهدات خود شانه خالی کند. <ref>احمدرضا شاهعلی، انقلاب دوم، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، چاپ اول، صص242-241.</ref> | به علاوه دولت ایران در آن زمان کارشناسان حقوق بینالملل در اختیار نداشت و فعالیت خاصی در زمینه مباحث حقوقی در کشور صورت نمیگرفت. اما در [[آمریکا]] 900 مؤسسه حقوقی در این عرصه تلاش و هر هفته در این زمینه یک مجله منتشر میکردند. بنابراین [[آمریکا]] نهایت تلاش خود را به خرج داد تا با گنجاندن راههای فرار در بندهای بیانیههای [[الجزایر]] از تعهدات خود شانه خالی کند. <ref>احمدرضا شاهعلی، انقلاب دوم، تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، چاپ اول، صص242-241.</ref> | ||
پیشبینی نکردن راهی برای جلوگیری از طرح دعاوی ایرانیان دارای تابعیت مضاعف، اجرای فوری احکام محکومیت ایران، نحوه تعیین داوران ثالث و کافی نبودن بیانیهها برای شناسایی و بازپسگیری اموال خانواده محمدرضا پهلوی از جمله ایرادهای حقوقی بیانیههای الجزایر است.<ref>غلامرضا نظربلند، «دیوان داوری دعاوی [[ایران]] ـ ایالات | پیشبینی نکردن راهی برای جلوگیری از طرح دعاوی ایرانیان دارای تابعیت مضاعف، اجرای فوری احکام محکومیت ایران، نحوه تعیین داوران ثالث و کافی نبودن بیانیهها برای شناسایی و بازپسگیری اموال خانواده محمدرضا پهلوی از جمله ایرادهای حقوقی بیانیههای الجزایر است.<ref>غلامرضا نظربلند، «دیوان داوری دعاوی [[ایران]] ـ ایالات متحده»، مجله سیاست خارجی، سال 4، ش 4، زمستان 1369، صص 594ـ599</ref> به علاوه دولت [[آمریکا]] با استفاده از این بیانیهها مضاف بر آزادی گروگانها توانست مرجعی جهت صدور احکام قضایی مورد نیاز خواهانهای آمریکایی بوجود آورد. | ||
گروهی از کارشناسان علت این نتایج را ضعف کادر مذاکرهکننده ایرانی و خوشخیالی آنان به مذاکره با آمریکا میدانند و معتقدند که بهزاد نبوی ضمن این که از تجربه و توانایی لازم برای انجام این مذاکرات برخوردار نبود؛ از مشارکت حقوقدانان نیز بهرهای نبرد. | گروهی از کارشناسان علت این نتایج را ضعف کادر مذاکرهکننده ایرانی و خوشخیالی آنان به مذاکره با آمریکا میدانند و معتقدند که بهزاد نبوی ضمن این که از تجربه و توانایی لازم برای انجام این مذاکرات برخوردار نبود؛ از مشارکت حقوقدانان نیز بهرهای نبرد. | ||
خط ۸۳: | خط ۸۲: | ||
عزتالله سحابی نیز به عنوان یکی از چهرههای مطرح نزدیک به دولت موقت و نیروهای ملی- مذهبی معتقد است: «زمانی که بیانیه [[الجزایر]] مورد موافقت دولتهای [[ایران]] و [[آمریکا]] قرار گرفت باورکردنی نبود که [[ایران]] تا بدین حد از موضع خود عقب نشسته باشد و به نفع آمریکاییها قراردادی را امضا کرده باشد. آن زمان نماینده دولت همین آقای بهزاد نبوی بود که رفته بود و نمایندگی [[ایران]] را برعهده گرفته بود. آن زمان من در یکی از روزنامههای آمریکایی مطلبی خواندم. زمانی که بیانیه صادر و امضا شد آنقدر برای طرف آمریکایی شوکآور و امیدوارکننده بود که از واژه jump استفاده کرده بودند. یعنی طرف از فرط خوشحالی از جای خود پریده بود! و باور نمیکردند ایران به سادگی چنین امتیازاتی به طرف آمریکایی بدهد.» <ref>www.jahannews.com/news/564763</ref> | عزتالله سحابی نیز به عنوان یکی از چهرههای مطرح نزدیک به دولت موقت و نیروهای ملی- مذهبی معتقد است: «زمانی که بیانیه [[الجزایر]] مورد موافقت دولتهای [[ایران]] و [[آمریکا]] قرار گرفت باورکردنی نبود که [[ایران]] تا بدین حد از موضع خود عقب نشسته باشد و به نفع آمریکاییها قراردادی را امضا کرده باشد. آن زمان نماینده دولت همین آقای بهزاد نبوی بود که رفته بود و نمایندگی [[ایران]] را برعهده گرفته بود. آن زمان من در یکی از روزنامههای آمریکایی مطلبی خواندم. زمانی که بیانیه صادر و امضا شد آنقدر برای طرف آمریکایی شوکآور و امیدوارکننده بود که از واژه jump استفاده کرده بودند. یعنی طرف از فرط خوشحالی از جای خود پریده بود! و باور نمیکردند ایران به سادگی چنین امتیازاتی به طرف آمریکایی بدهد.» <ref>www.jahannews.com/news/564763</ref> | ||
==عهدشکنی آمریکا== | == عهدشکنی آمریکا == | ||
به دنبال صدور بیانیه الجزایر و امضای دستورالعمل اجرایی آن از سوی [[جیمی کارتر]] در پایان آخرین روز ریاست جمهوریاش، در 19 ژانویه1981/29 دی 1359، دولت [[آمریکا]] بلافاصله حدود 955 /7 میلیارد دلار از داراییهای ایران را به حساب امانی مقرر در توافقات انتقال داد. <ref>عبدالغنی احمدی | به دنبال صدور بیانیه الجزایر و امضای دستورالعمل اجرایی آن از سوی [[جیمی کارتر]] در پایان آخرین روز ریاست جمهوریاش، در 19 ژانویه1981/29 دی 1359، دولت [[آمریکا]] بلافاصله حدود 955 /7 میلیارد دلار از داراییهای ایران را به حساب امانی مقرر در توافقات انتقال داد. <ref>عبدالغنی احمدی واستانی، «شرح مختصر بیانیههای الجزایر»، مجلة حقوقی، ش 1، زمستان 1363، ص 13. ، ص 28</ref> یک روز بعد از صدور بیانیهها، در 30 دی 1359، تعداد 52 آمریکایی آزاد و از راه [[الجزایر]] به آمریکا منتقل شدند. <ref>غلامرضا نظربلند، پیشین، ص 592</ref> بدین ترتیب هر چند بحران گروگانگیری دیپلماتهای آمریکایی پس از 444 روز پایان پذیرفت، اما آثار و پیامدهای آن همچنان در دو کشور ایران و آمریکا باقی مانده است. | ||
تعهدات دولت [[ایران]] بر اساس بیانیه [[الجزایر]] ایفاء گردید. اما دولت [[آمریکا]] از پرداخت کامل مطالبات [[ایران]] خودداری ورزید و عدم پایبندی خود به مفاد بیانیههای [[الجزایر]] و نیز قوانین بینالمللی را نشان داد و به صورت کاملاً آشکار، دراجرای بیانیههای الجزایر کارشکنی کرد. | تعهدات دولت [[ایران]] بر اساس بیانیه [[الجزایر]] ایفاء گردید. اما دولت [[آمریکا]] از پرداخت کامل مطالبات [[ایران]] خودداری ورزید و عدم پایبندی خود به مفاد بیانیههای [[الجزایر]] و نیز قوانین بینالمللی را نشان داد و به صورت کاملاً آشکار، دراجرای بیانیههای الجزایر کارشکنی کرد. |