۴٬۹۳۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|2}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
=مائده= | =مائده= | ||
طبقی که در آن طعام است<ref>مفردات | طبقی که در آن طعام است<ref>مفردات راغب، ص 783.</ref>. | ||
=مفهوم کلی سوره= | =مفهوم کلی سوره= | ||
#جلوههاى ولايت (آيات اكمال، ابلاغ، ولايت و ...)؛ | # جلوههاى ولايت (آيات اكمال، ابلاغ، ولايت و ...)؛ | ||
#بهداشت غذايى و | # بهداشت غذايى و جسمى؛ | ||
#مسائل يهود و مسيحيت و انحرافات آنها؛ | # مسائل يهود و مسيحيت و انحرافات آنها؛ | ||
#قوانين قضايى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 5، ص 19.</ref>. | # قوانين قضايى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 5، ص 19.</ref>. | ||
# | # | ||
=اسامی سوره= | =اسامی سوره= | ||
*مائدة، | * مائدة، | ||
*عقود، | * عقود، | ||
*منقذة، | * منقذة، | ||
*احبار<ref>التحرير و التنوير، ج5، ص 5.</ref>، | * احبار<ref>التحرير و التنوير، ج5، ص 5.</ref>، | ||
*اخيار<ref>بصائر ذویالتمييز فی لطائف کتاب العزيز، ج1، ص 179.</ref>. | * اخيار<ref>بصائر ذویالتمييز فی لطائف کتاب العزيز، ج1، ص 179.</ref>. | ||
=علت نامگذاری= | =علت نامگذاری= | ||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
* | * | ||
*«سوره اخيار»؛ اين نام به صورت کنايی در بعضی از کتب آمده است به اين صورت که به کسی که وفای به عهد نمیکرده میگفتند: فلانی اصلا سوره اخيار نمیخواند<ref>همان.</ref>. | *«سوره اخيار»؛ اين نام به صورت کنايی در بعضی از کتب آمده است به اين صورت که به کسی که وفای به عهد نمیکرده میگفتند: فلانی اصلا سوره اخيار نمیخواند<ref>همان.</ref>. | ||
=تعداد آيات و کلمات و حروف= | =تعداد آيات و کلمات و حروف= | ||
*سوره مائده صدوبيست آيه دارد<ref>الكشف و البيان، ج 4، ص 5.</ref> | * سوره مائده صدوبيست آيه دارد<ref>الكشف و البيان، ج 4، ص 5.</ref>. | ||
* | * | ||
*سوره مائده | * سوره مائده دوهزاروهشتصدوچهار کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سورههای قرآن مختلف است). | ||
* | * | ||
* سوره مائده يازدههزارونهصدوسی وسه حرف دارد<ref>همان</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سورههای قرآن مختلف است). | |||
=اهداف و آموزهها= | =اهداف و آموزهها= | ||
اهداف و مقاصد عمدۀ سوره مائده عبارت اند از: | اهداف و مقاصد عمدۀ سوره مائده عبارت اند از: | ||
#قانون گذارى در جهت تنظيم روابط داخلى [[مسلمانان]] با هم ديگر؛ | # قانون گذارى در جهت تنظيم روابط داخلى [[مسلمانان]] با هم ديگر؛ | ||
# | # | ||
#قانون گذارى در جهت رفتار و روابط خارجى مسلمانان با [[يهوديان]] و [[مسيحيان]] [[اهل كتاب]]؛ | # قانون گذارى در جهت رفتار و روابط خارجى مسلمانان با [[يهوديان]] و [[مسيحيان]] [[اهل كتاب]]؛ | ||
# | # | ||
#روشن كردن خط ولايت و رهبرى بعد از پيامبر(ص)<ref>تفسير قرآن مهر، ج5، ص 23.</ref>. | # روشن كردن خط ولايت و رهبرى بعد از پيامبر(ص)<ref>تفسير قرآن مهر، ج5، ص 23.</ref>. | ||
# | # | ||
خط ۱۲۸: | خط ۱۲۴: | ||
=ويژگى= | =ويژگى= | ||
سوره مائده يکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) میباشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سورههای [[سوره بقره]]، [[آل عمران]]، [[سوره نساء]]، [[سوره مائدة]]، [[سوره انعام]]، [[سوره اعراف]] و [[سوره أنفال]] به همراه [[توبه]] را [[سبع طوال]] میگويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس میدانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول سعيد بن جبير میباشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص | سوره مائده يکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) میباشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سورههای [[سوره بقره]]، [[آل عمران]]، [[سوره نساء]]، [[سوره مائدة]]، [[سوره انعام]]، [[سوره اعراف]] و [[سوره أنفال]] به همراه [[توبه]] را [[سبع طوال]] میگويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس میدانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول سعيد بن جبير میباشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | ||
روايت از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و سورههاى [[مئين]] را به جاى [[انجيل]] و [[سوره هاى مثانى|سورههاى مثانى]] را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سورههاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34. | روايت از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جاى [[تورات]] و سورههاى [[مئين]] را به جاى [[انجيل]] و [[سوره هاى مثانى|سورههاى مثانى]] را به جاى زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سورههاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34. |