هولوکاست: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هولوکاست''' از دو واژه یونانی "holos" به معنی "همه" و "kaustos" (در بعضی از متون به جای واژه kaustos از واژه kaiein استفاده شده است) به معنی سوزاندن و نابود کردن ترکیب یافته است. این واژه روی هم رفته به معنی همه‌سوزی است و در اصطلاح از آن به قربانی و یا قربانی بزرگ یاد می‌شود و به واقعه‌ای اطلاق می‌شود که در فاصله سالهای 1944 تا 1939 (در [[جنگ جهانی دوم]]) قریب به 6 میلیون [[یهودی]] از سراسر [[اروپا]] جمع آوری و به اردوگاههای مرگ در [[آلمان]] و [[لهستان]] مانند اردوگاه " آشویتس: که مهم‌ترین آن‌ها بود، فرستاده و در کوره‌ها سوزانده شدند. همچنین قتلهای دسته جمعی رده دومی هم وجود داشت که [[یهودی‌ها]] را وارد اتاقهای بزرگی می‌کردند که دوشهایی در سقف داشتند و پس از بستن درها؛ از دوشها گازی به نام" زیلکون ب " خارج می‌شد و موجب خفگی همه می‌گردید.

هولوکاست (holocaust)، به معنای «سوزاندن با آتش است که به طور کامل از میان برود» و واژه‌ای است یونانی که از دو واژه holos به معنی همه و <ref>در بعضی از متون به جای واژه kaustos، از واژه kaiein استفاده شده است.</ref>kaustus به معنی سوزاندن و نابود کردن ترکیب شده است و در لغت، به معنای «همه‌سوزی» است.<ref>محمد احمدی، پژوهه صهیونیست (مجموعه مقالات)، مرکز مطالعات فلسطین. (مقاله واقعیت یهودستیزی، ص 214).</ref> برخی از زبان شناسان، این واژه را برگرفته از جنایت [[یهودیان]] در یمن باستان می‌دانند<ref> این واقعه قبل از بعثت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله در یمن اتفاق افتاده و در سوره مبارکه بروج به آن اشاره شده است.

بر اساس قانونی که پیش نویس آن در اوایل دهه 80 قرن نوزدهم، از سوی تعدادی از اعضای آژانس بین المللی [[صهیونیسم]]، تحت سرپرستی «رنه ساموئل سپرات»، خاخام معروف [[فرانسه]] تهیه و در ژوئیه سال 1990 م. در [[فرانسه]] به تصویب رسید، هرگونه تردید درباره «هولوکاست»، اعم از تردید درباره کشتار - مورد ادعای - [[یهودیان]] در [[جنگ جهانی دوم]]، وجود اتاق‌های گاز و حتی کمترین تردید در رقم 6 میلیونی [[یهودیان]] کشته شده، جرم تلقی می‌شود و هرکس در [[فرانسه]] از این قانون تخلف کرده، در سه موضوع یاد شده تردید کند، به یک ماه تا یک سال زندان و پرداخت 2 هزار تا 300 هزار فرانک جریمه محکوم می‌شود. بعدها با فشار [[آمریکا]]، [[انگلیس]]، [[فرانسه]] و آژانس صهیونیستی، این قانون در اکثر کشورهای اروپایی نیز به تصویب رسید؛ به طوری که امروزه هرگونه تردید درباره هولوکاستِ مورد ادعا و ابعاد و اجزای آن، در [[اروپا]] جرم تلقی می‌شود!<ref>حسین شریعتمداری، هولوکاست افسانه نیست، روزنامه کیهان، 22 آذر 1384.</ref> جرج بوش، قانون مبارزه با «آنتی سیمیتیزم» را برای به اصطلاح کنترل این پدیده در جهان امضا کرد. هدف از قانون یهودستیزی دولت بوش، این است که تمام انتقادها علیه رژیم غاصب اسرائیل را به سکوت کشانده و ددمنشی‌ها و دروغ‌های این رژیم را از بین ببرد.<ref>عبدالله محمد سیندی، استاد دانشگاه نیویورک، هولوکاست افسانه‌ای خاص صهیونیسم است، خبرگزاری مهر، 1384.11.6.</ref>

در اواخر [[جنگ جهانی دوم]] صحنه‌های دلخراش بعضی از اردوگاه‌های اسرا، و اجساد روی هم انباشته شده که از بیماری تیفوس جان داده بودند، زمزمه‌های کوره‌های آدم‌سوزی را بر سر زبان‌ها انداخت و صهیونیستها با ابزار تبلیغاتی خود به طور گسترده روی این مسأله سرمایه‌گذاری کردند. اما حقیقت امر چیز دیگری بود.

در بررسی انگیزه‌های طرح افسانه هولوکاست، با دو عامل عمده مواجه ایم که از این قضیه به صورت‌های مختلف بهره‌مند شده‌اند؛ یکی [[صهیونیسم]] که ذی نفع عمده است و دیگری خود دولت‌های غربی.

از دیدگاه محققانی که درباره چگونگی و انگیزه‌های طرح افسانه هولوکاست به تحقیق پرداخته‌اند، چند دلیل عمده در این زمینه وجود دارد که عبارتند از:

'''2. انگیزه‌های اقتصادی'''

گلدمن (مجری اصلی طرح) می‌گوید: «هدف از این افسانه سازی‌ها و دروغ پردازی‌ها، صرفاً گرفتن غرامت برای قربانیان جنگ نبود؛ بلکه هدف از آن، تهیه بودجه لازم جهت پایه ریزی حکومتی بود که کوچک‌ترین حقی در این رابطه نداشت؛ زیرا زمانی که این جنایات انجام شد، چنین دولتی وجود خارجی نداشت؛ اما از این مسئله، برای فراهم آوردن تسلیحات لازم برای جنایات جدید بهره گرفت».<ref>روژه گارودی، محاکمه آزادی، ترجمه جعفریان و دیگران، مؤسسه اندیشه معاصر، 1377، ص 8.</ref>

شما وقتی سرزمین را از دست می‌دهید، می‌دانید چه چیزی را از دست داده‌اید؛ اما وقتی می‌خواهید خواسته اسرائیل را در مورد امنیت روانی برآورده کنید، نمی‌دانید تا کجا باید تسلیم شوید و تا کجا باید امتیاز بدهید. این امتیازدهی، پایانی ندارد؛ مرتب باید امتیاز داد. تجربه [[اروپا]] در این مورد، عبرت آموز است. دولت [[آلمان]]، صد و پنجاه میلیارد مارک به عنوان خسارت به [[یهودی‌ها]] داد؛ اما خسارت [[یهودیان]] از [[آلمان]]، هنوز تمام نشده است؛ باز هم خسارت طلبکارند و باید به آنها داده شود! آن چه [[یهودی‌ها]] با [[آلمان]] کردند، کم و بیش با برخی کشورهای اروپایی دیگر - مثل [[اتریش]]، سوئیس، [[فرانسه]]، حتی تا چند سال قبل با واتیکان - نیز انجام دادند؛ همه باید خسارت بدهند؛ این خسارت تمام شدنی نیست! همه سیاست مداران، خبرنگاران، روشنفکران، کارگزاران و نخبگان غرب باید در مقابل بنای یادبود کوره آدم‌سوزی سر تعظیم فرود بیاورند؛ یعنی همه، داستانی را که اصل صحت آن معلوم نیست، مورد تأکید قرار دهند و خود را بدهکار آن داستان قلمداد کنند. این‌ها روش‌هایی است که در تبلیغ دارند و همه معطوف به مظلوم‌نمایی است».<ref>سخنان مقام معظم رهبری، در همایش بین المللی رسانه‌های جهان اسلام در حمایت از انتفاضه فلسطین، 1380.11.11.</ref>

در یک جمع بندی، اهداف [[اروپا]] و [[آمریکا]] از این اقدام، عبارتند از:

مارشالکو می‌افزاید: «در بالاترین سطح ممکن، تعداد [[یهودیان]] جان باخته را نمی‌توان بیش از 500 تا 600 هزار نفر دانست؛ اما در مقایسه با این، ملل [[مسیحی]] تلفات به مراتب بیشتری را متحمل شدند. اجازه دهید ملت کوچک [[مجارستان]] را در نظر آوریم که کل جمعیت آن شاید از تعداد [[یهودیان]] امروز بیشتر نباشد. تعداد قربانیان جنگ [[مجارستان]]، چه آنهایی که در بمباران‌های هوایی مرده بودند و یا این که در اردوگاه‌های مرگ سیبری از گرسنگی جان باخته‌اند و یا یخ زده باشند، حداقل به رقم یک میلیون نفر می‌رسید».<ref>فتح جهان با دروغی به نام «کوره یهودی سوزی.»</ref>

1. نحوه برخورد غرب با هولوکاست و جلوگیری از تحقیقات علمی و مستند دانشمندان، نه تنها با ادعای آزادی عقیده و بیان منافات دارد، بلکه خود حاکی از ساختگی و غیرواقعی بودن این قضیه است.

{{پانویس}}