سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سورهٔ مائده''' سورهٔ پنجم [[قرآن]] است، ۱۲۰ آیه دارد و سوره‌ای مدنی است. این سوره به سبب آنکه از مائده آسمانی و [[نزول]] آن به درخواست [[حواریون]] [[حضرت عیسی|حضرت عیسی(علیه السلام)]] سخن گفته مائده نام گرفته است. بنابر روایتی اسلامی این سوره در [[حجة الوداع|حجةالوداع]] در بین راه [[مکه]] و [[مدینه]] [[نزول قرآن|نازل]] شده‌است. در سوره مائده احکام بسیاری بیان شده از جمله درباره مسئلهٔ [[ولایت]] در [[اسلام]]، [[تثلیث]] در [[مسیحیت]]، [[قیامت]] و [[معاد]]، وفای به عهد، عدالت اجتماعی، عدالت شاهد، حرمت کشتن انسان‌ها، احکام غذاهای [[حلال]]، [[احکام وضو]] و [[تیمم]].

# جلوه‌های ولایت (آیات اکمال، ابلاغ، ولایت و ...)؛

# بهداشت غذایی و جسمی؛

# قوانین قضایی<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 5، ص 19.</ref>.

*«سوره عقود»؛ به خاطر اینکه در آیۀ اول این سوره لفظ عقود آمده است<ref>همان.</ref>.

*«سوره منقذه»؛ به خاطر روایتی از [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] که سوره مائده در ملکوت آسمان‌ها منقذه نامیده شده است چرا که صاحب خودش را از دست [[ملائکه]] عذاب نجات می‌دهد<ref>همان.</ref>.

*«سوره اخیار»؛ این نام به صورت کنایی در بعضی از کتب آمده است به این صورت که به کسی که وفای به عهد نمی‌کرده می‌گفتند: فلانی اصلا سوره اخیار نمی‌خواند<ref>همان.</ref>.

# قانون‌گذاری در جهت تنظیم روابط داخلی [[مسلمانان]] با هم دیگر؛

# قانون‌گذاری در جهت رفتار و روابط خارجی مسلمانان با [[یهود|یهودیان]] و [[مسیحی|مسیحیان]] [[اهل کتاب]]؛

# روشن کردن خط ولایت و رهبری بعد از پیامبر(صلی الله علیه)<ref>تفسیر قرآن مهر، ج5، ص 23.</ref>.

محتوای سوره مائده یک سلسله از معارف و عقائد اسلامی و یک سلسله از احکام و وظائف دینی است.

در قسمت اول به مسالۀ [[ولایت]] و رهبری بعد از پیامبر(صلی الله علیه) و مساله [[تثلیث|تثلیث مسیحیان]] و قسمت‌هایی از مسائل مربوط به [[قیامت]] و [[رستاخیز]] و بازخواست از [[انبیاء]] در مورد امت‌هایشان اشاره شده است.

و در قسمت دوم مسالۀ وفای به پیمان‌ها، عدالت اجتماعی، [[شهادت]] به [[عدل]] و تحریم قتل نفس (و به تناسب آن داستان فرزندان آدم و قتل‌ [[هابیل]] به وسیله [[قابیل]]) و همچنین توضیح قسمت‌هایی از غذاهای حلال و حرام و قسمتی از احکام وضو و تیمم آمده است<ref>تفسیز نمونه، ج4، ص 241.</ref>.

==فضائل، خواص و ثواب قرائت==

[[ابى‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از پیامبر(صلی الله علیه) روایت کرده است که: «هر کس سوره مائده را بخواند، [[خداوند]] به عدد هر چه [[یهودى|یهودی]] و [[مسیحی]] در روی زمین است به او مزد می‌دهد و ده حسنه برای او ثبت و ده [[گناه]] از او محو می‌کند و ده درجه برای او بالا می‌برد».

[[عیاشى|عیاشی]] به اسناد خود از [[على(علیه السلام)|علی(علیه السلام)]] نقل کرده است که: [[قرآن]]، بعضی بعضی را نسخ می‌کرد و اخذ آن به امر پیامبر(صلی الله علیه) بود تا اینکه سوره مائده نازل شده که احکامی مربوط به سابق را نسخ کرد ولی چیزی را از آن نسخ نشد. این سوره هنگامی نازل شد که پیامبر سوار بر استری بود. سنگینی [[وحى|وحی]] چنان بود که استر را از حرکت باز‌داشت و طولی نداشت که او را بر زمین بغلتاند. پیامبر(صلی الله علیه) چنان به حال اغماء درآمد که دست خود را بر سر شیبه بن وهب جمحی نهاد. آن گاه به حال عادی بازگشت و سوره مائده را بر ما قرائت کرد و همگی بدان عمل کردیم.

عیاشی به اسناد خود از [[امام باقر(علیه السلام)]] روایت کرده است که: «هر کس سوره مائده را در روزهای پنجشنبه بخواند، ایمان او به ظلم نیامیزد و هرگز به خدا [[شرک]] نیاورد.»

عیاشی از [[ابوحمزه ثمالى|ابوحمزه ثمالی]] نقل کرده است که: «سوره مائده یک جا و به طور کامل نازل گردید و هفتاد هزار [[ملک]] همراه آن به زمین آمدند<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 6، ص 178.</ref>.

==محل و زمان نزول==

بنا بر قول [[ابن عباس|ابن‌عباس]] و مجاهد، سوره مائده در [[مدینه]] نازل شده است. جعفر بن مبشر و شعبی گویند: همه آیات این سوره در مدینه نازل شده است، باستثنای «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ ...» (آیه 3) که در سفر [[حجة الوداع]] هنگامی که بر شتر خود ایستاده بود نازل گردید<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 5، ص 21 به نقل از تفسیر عیاشى، ج 1، ص 288؛ تهذیب الاحكام، ج 1، ص 361 و بحارالانوار، ج 31، ص 37.</ref>.

از آنجا که نزول سوره مائده بعد از [[سوره فتح]] می‌باشد و سوره فتح بعد از [[صلح حدیبیّه]] (در سال ششم هجری) نازل شده به این نتیجه می‌رسیم که نزول سوره مائده بین سال هفتم تا دهم [[هجرى|هجری]] بوده است.

اما در برخی روایات از [[امام على(علیه السلام)|امام علی(علیه السلام)]] حکایت شده که سوره مائده دو یا سه ماه پیش از رحلت پیامبر(صلی الله علیه) نازل گردیده است<ref>الموسوعة القرآنیه، خصائص‌السور، ج 2، ص 221.</ref>.

==فضای نزول==

سوره مائده بعد از صلح حدیبیه نازل شده است. این در حالی بود که پیامبر(صلی الله علیه) و اصحابش قصد انجام [[عمره]] کرده بودند ولی [[قریش]] مانع آنها شد و اتفاقاتی افتاد که منجر به این صلح شد که پیامبر هم به آن راضی بود اما بسیاری از اصحاب این صلح را به ضرر [[مسلمین]] می‌دانستند زیرا که مفادی در صلح‌نامه بود که خواسته‌های [[مشرکین]] را در بر داشت. همانند ترک جنگ چهار‌ساله و اینکه اگر کسی از قریش پیش مسلمانان برود او را بازمی‌گردانند ولی مشرکین همچین الزامی نداشتند و اینکه در آن سال مسلمان‌ها نمی‌توانستند عمره به جا بیاورند و انجام عمره به سال بعد موکول شد و دست آخر اینکه هر طایفه‌ای آزادانه می‌توانست با مسلمانان یا مشرکین هم پیمان بشود.

این سوره در چنین فضایی نازل شد و در ابتدای آن نیز امر به وفای به عهد آمده است تا مسلمانان به مفاد توافق‌نامه عمل بنمایند اگر چه خسارت‌هایی هم در آن وجود دارد. البته عقود در این آیات مطلق آورده شده تا شامل همه عهد پیمان‌ها بشود خواه بین مسلمان‌ها و مشرکین یا بین خود مسلمانان و یا بین خداوند متعال و بندگانش. حتی خداوند داستان‌هایی از نقض عهد اهل کتاب برای عبرت‌گیری آورده است و کلام را به نقض عهد منافقین و یهود با پیامبر(صلی الله علیه) کشانده است.

بعد از همه این مطالب آیات‌الاحکام شروع شده‌اند و به تناسب اینکه مسلمانان در سال آینده می‌خواهند [[عمره]] انجام بدهند احکام و مناسک مربوط به [[حج]] و عمره و [[حرم]] بیان شده است تا مسلمانان فرق احکام اسلام و دوران جاهلیت را متوجه بشوند. البته احکام عمومی دیگری هم که مورد ابتلا بوده در لابه‌لای آیات آمده است. دست آخر هم این سوره با ذکر احوال روز قیامت به پایان رسیده تا باز مسلمان‌ها بدانند که خداوند برای این وفای به عهد برای آنها چه پاداشی آماده نموده است<ref>الموسوعة القرآنیه، خصائص‌السور، ج 2، ص 221.</ref>.

==ویژگی==

روایت از رسول خدا(صلی الله علیه) نقل شده که فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جای [[تورات]] و سوره‌های [[مئین]] را به جای [[انجیل]] و [[سوره هاى مثانى|سوره‌های مثانی]] را به جای زبور به من دادو پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.

سوره مائده از سوره‌هایی است که همه آیات آن در روز نازل شده‌اند و از این جهت بدان «نهاری» می‌گویند<ref>اهداف و مقاصد قرآن، ص 109</ref> و بیش ترین خطاب «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا» (شانزده بار) در این سوره نازل شده است.

از مهم‌ترین آیات این سوره، آیات سوم و شصت‌وهفتم آن یعنی آیات مربوط به [[ولایت]] و [[امامت]] [[على(علیه السلام)|علی(علیه السلام)]] است که در [[غدیر خم]] در [[حجةالوداع]] فرود آمد و نیز آیۀ پنجاه‌وپنجم این سوره که در مورد بخشش انگشتری علی علیه‌السلام در حال رکوع است.

و در روایتی از پیامبر(صلی الله علیه) حکایت شده که فرمودند: «ای مردم، سوره مائده آخرین سوره‌ای است که نازل شد؛ از این رو [[حلال]] آن را حلال و [[حرام]] آن را حرام بشمارید»<ref>همان، ص 114 و روض الجنان، ج 6، ص 214</ref>.

==منابع==

==پانویس ==

[[رده:قرآن]]

[[رده:سوره‌های قرآن]]