سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''سوره انفال''' هشتمین سوره [[قرآن مجید]] می‌‌باشد که از آیه اوّل این سوره گرفته شده است. بعضى موضوعات مطرح شده در این سوره عبارتند از: انفال و غنائم، صفات مؤمنان واقعى، داستان [[جنگ بدر]]، واقعه تاریخى شب هجرت [[رسول خدا(ص)]] از [[مکّه]] به [[مدینه]]، حکم اسیران جنگى، احکام [[جهاد]]، حکم [[خمس]]، خرافات [[مشرکان]] و راه شناخت منافقان و مبارزه با آنان. این سوره ۷۵ آیه دارد و در مدینه نازل شده است.

انفال جمع نفل است به معنى غنیمت و هبه و زیادت<ref>قاموس قرآن، ج7، ص 101.</ref>.

«سوره انفال»؛ این سوره به دلیل کلمه «انفال» که در آغاز آن آمده، همچنین به دلیل بیان کردن احکام انفال و ثروت‌هاى عمومى، به «انفال» نام‌گذارى شده است<ref>تفسير نور، ج3، ص263</ref>.

«سوره جهاد»؛ زیرا پس از نزول این سوره پیامبر تلاوت آن را در جنگها براى تقویت روحیه رزمندگان سنّت قرار داد. این رویّه در زمان [[خلفا]] نیز ادامه داشته است<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 5، ص 25.</ref>.

سوره انفال که در مدینه و در زمان اولین جنگ [[مسلمانان]]، یعنى بدر، نازل شده است، داراى چند هدف است:

سامان دادن و نظام بخشیدن به جامعه نوین مسلمانان در مدینه<ref>تفسير قرآن مهر، ج8، ص 26.</ref>.

در هفتادوپنج آیه‌اى که در سوره انفال وجود دارد مباحث بسیار مهمى مطرح شده است:

و همچنین قسمت قابل ملاحظه‌اى از احکام جهاد و وظائف مسلمانان در برابر حملات پى‌گیر دشمن، جریان پیامبر(ص) و داستان آن شب تاریخى [[هجرت]]([[ليلةالمبيت|لیلةالمبیت‌]])، وضع مشرکان و خرافات آنها قبل از اسلام، چگونگى ضعف و ناتوانى مسلمانان در آغاز کار و سپس تقویت آنها در پرتو اسلام، حکم [[خمس]] و چگونگى تقسیم آن، لزوم آمادگى رزمى و سیاسى و اجتماعى براى جهاد در هر زمان و مکان، برترى نیروهاى معنوى مسلمانان بر دشمن على رغم کمبود ظاهرى نفرات آنها، حکم اسیران جنگى و طرز رفتار با آنها، هجرت کنندگان و آنها که هجرت نکرده‌اند، مبارزه و درگیرى با منافقان و راه شناخت آنها و بالآخره یک سلسله مسائل اخلاقى و اجتماعى سازنده دیگر<ref>تفسير نمونه، ج 7، ص 77.</ref>.

بهره‌مندی از [[شفاعت]] پیامبر(ص) و دوری از نفاق؛

[[محمدبن‌مسلم]] از [[امام باقر(ع)]] نقل کرده است که: در سوره انفال قطع بینى‌هاست (زیرا مشتمل بر آیه خمس است)<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج 10، ص 154.</ref>.  

سوره انفال، بقول ابن عباس و قتاده، بجز هفت آیه آن که در مکه نازل شده است، مدنى است. آیات مدنى آن از آیه «وَ إِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا ...» شروع مى‌شود. و حسن و عکرمه گویند: تمام سوره در جنگ بدر نازل شده است<ref>همان</ref>.

زمان نزول سوره انفال نوزده ماه پس از هجرت و بعد از جنگ بدر بوده است<ref>دايرة المعارف قرآن كريم، ج 5، ص 25</ref>.

سوره انفال یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول سعید بن جبیر می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>

در سوره انفال از قوانین و احکام عملى اسلام بیش تر از عقاید و مبانى نظرى اسلامى سخن به میان آمده است<ref>تفسير قرآن مهر، ج 8، ص 26</ref>.

[https://quran.inoor.ir/fa/surah/8/ برگرفته از سایت معرفی سوره انفال - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir]  

[[رده:قرآن]]

[[رده:سوره‌های قرآن]]