confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
وی در سال 80 هجری قمری در کونه و در عصر عبد المالک بن مروان خلیفه اموی به دنیا آمد و در زمان خلافت عمر بن عبد العزیز توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش حماد بن ابی سلیمن کوفی متوفای 120 هجری قمری بود. | وی در سال 80 هجری قمری در کونه و در عصر عبد المالک بن مروان خلیفه اموی به دنیا آمد و در زمان خلافت عمر بن عبد العزیز توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش حماد بن ابی سلیمن کوفی متوفای 120 هجری قمری بود. | ||
این شخصیت نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک حدیث نقل کرده است او را از تابعین شمرده اند. | این شخصیت نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از صحابه از جمله انس بن مالک حدیث نقل کرده است او را از تابعین شمرده اند.<ref>خطیب بغدادی، ج۱۵، ص۴۴۵.</ref> | ||
ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ اهل سنت به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوان شافعیه مردم را در فقه وامدار ابو حنیفه خوانده است. <ref>خطیب بغدادی، ج۱۵، ص۴۶۳ـ۴۸۱. | |||
</ref> | |||
خط ۲۶: | خط ۱۸: | ||
اصول مذهب ابو حنیفه | اصول مذهب ابو حنیفه | ||
ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : قرآن، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به استحسان می رسد. <ref> | ابو حنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می نمود عبارتند از : قرآن، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به استحسان می رسد. <ref>ر ک، دانش نامه اسلامی، http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C </ref> | ||
خط ۳۷: | خط ۲۶: | ||
نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مکتب نسبت به سایر مکاتب اسلامی دارای رتبه نخست است. | نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مکتب نسبت به سایر مکاتب اسلامی دارای رتبه نخست است. | ||
و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق قفقاز | و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق قفقاز هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران حجاز یمن و مصر نیز حضور دارند. <ref>بر گرفته از سایت رواق الحجاج http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/660-1390-12-14-09-24-15 </ref> بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مکتب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مکتب باشند.<ref>محمد وفاریشی، «المذهب الحنفی»، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة: تاریخ و توثیق، بیروت: الغدیر، ۱۴۱۹/۱۹۹۸ | ||
</ref> | </ref> | ||
تراکم حنفیان در مناطق | |||
امروزه، عده حنفیان در مغرب ، الجزایر ، تونس ، لیبی و نیز در حجاز و یمن و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس اندک است. | امروزه، عده حنفیان در مغرب ، الجزایر ، تونس ، لیبی و نیز در حجاز و یمن و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس اندک است. | ||
در مصر ، جمعیت زیادی حنفیاند و هر چند اکثریت با آنان نیست ولی مذهب رسمی مصر مذهب حنفی است. | در مصر ، جمعیت زیادی حنفیاند و هر چند اکثریت با آنان نیست ولی مذهب رسمی مصر مذهب حنفی است. | ||
در منطقه شام ، جز در فلسطین ، بیش از نیمی از جمعیت حنفیاند. | در منطقه شام ، جز در فلسطین ، بیش از نیمی از جمعیت حنفیاند. | ||
در عراق ، ترکیه ، قفقاز ، کشورهای حوزه بالکان ، افغانستان ، هند ، چین ، برزیل و بسیاری از کشورهای آسیای مرکزی حنفیان بسیاری هستند. | در عراق ، ترکیه ، قفقاز ، کشورهای حوزه بالکان ، افغانستان ، هند ، چین ، برزیل و بسیاری از کشورهای آسیای مرکزی حنفیان بسیاری هستند. | ||
ازاین رو، تخمین زده می شود که بیش از یکسوم مسلمانان جهان حنفی باشند. محمد وفاریشی، «المذهب الحنفی»، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة: تاریخ و توثیق، بیروت: الغدیر، ۱۴۱۹/۱۹۹۸ | ازاین رو، تخمین زده می شود که بیش از یکسوم مسلمانان جهان حنفی باشند. <ref>محمد وفاریشی، «المذهب الحنفی»، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة: تاریخ و توثیق، بیروت: الغدیر، ۱۴۱۹/۱۹۹۸</ref> | ||
از ویکی فقه | از ویکی فقه | ||