۸۷٬۹۰۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' شعله ور' به ' شعلهور') |
جز (جایگزینی متن - ' جمع آوری' به ' جمعآوری') |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
== سازندگی == | == سازندگی == | ||
امیرعبدالقادر از این فرصت برای سازمان دادن به امور خویش استفاده کرد و لشکر حرفهای و تربیت شده، تشکیل داد و به جای اتکا و اعتماد بر نیروهای قبایل که تنها در زمان جنگ بسیج میشدند، بر این لشکر تکیه کرد. از این گذشته با کسب منابع درآمد منظم از طریق | امیرعبدالقادر از این فرصت برای سازمان دادن به امور خویش استفاده کرد و لشکر حرفهای و تربیت شده، تشکیل داد و به جای اتکا و اعتماد بر نیروهای قبایل که تنها در زمان جنگ بسیج میشدند، بر این لشکر تکیه کرد. از این گذشته با کسب منابع درآمد منظم از طریق جمعآوری مالیاتهای اسلامی (عشریه و زکات و نیز مالیات خاص زمان جنگ، «معون») هزینههای خودر ا تأمین کرد و به ساختن شهر تقدمه پرداخت و به استخراج معادن و توسعه صنایع، تجارت و کشاورزی اقدام نمود و مدارس بسیاری حتی در محلات کوچک تأسیس کرد. | ||
وی برای | وی برای جمعآوری این مالیاتها و استقرار عدالت بر مبنای شریعت، در مناطق مختلف کشور، ماموران حقوق بگیر خاصی را به نام «خلیفه» یا «آقا» تعیین کرد و کوشید تا با بهرهگیری از اسلام به عنوان نیروی وحدت آفرین، بر اختلافات موروثی موجود در میان قبایل غلبه کند. | ||
عبدالقادر در دوران حکومت خویش، سعی داشت مطابق احکام اسلامیرفتار کند و اسلام اصیل را تعلیم میداد، بر توحید تاکید داشت و به شدت با شرک مخالف بود. او بدعتها و خصوصاً پرستش شخصیتهای مذهبی را محکوم میکرد و جنگ بر ضد فرانسه را جهاد مشروع میدانست. وی به تدوین قواعد شرعی علاقه بسیار داشت و به همین سبب، درباره آنچه با فعالیتهای نظامی و اداری او ارتباط پیدا میکرد، مطالبی مینوشت. هرگاه نسبت به جواز شرعی عملی تردید پیدا میکرد با فقهای مشهور کشورهای اسلامی مشورت مینمود و فتوای آنها را در آن امر جویا میشد. مشکلات اقتصادی و سیاسی که امیرعبدالقادر با آنها مواجه بود و در اسناد و دست نوشتههای باقی مانده از وی، منعکس است. | عبدالقادر در دوران حکومت خویش، سعی داشت مطابق احکام اسلامیرفتار کند و اسلام اصیل را تعلیم میداد، بر توحید تاکید داشت و به شدت با شرک مخالف بود. او بدعتها و خصوصاً پرستش شخصیتهای مذهبی را محکوم میکرد و جنگ بر ضد فرانسه را جهاد مشروع میدانست. وی به تدوین قواعد شرعی علاقه بسیار داشت و به همین سبب، درباره آنچه با فعالیتهای نظامی و اداری او ارتباط پیدا میکرد، مطالبی مینوشت. هرگاه نسبت به جواز شرعی عملی تردید پیدا میکرد با فقهای مشهور کشورهای اسلامی مشورت مینمود و فتوای آنها را در آن امر جویا میشد. مشکلات اقتصادی و سیاسی که امیرعبدالقادر با آنها مواجه بود و در اسناد و دست نوشتههای باقی مانده از وی، منعکس است. |