رجب: تفاوت میان نسخه‌ها

|[[بعثت]] [[پیامبر(ص)]] • ولادت [[امام علی(ع)]] • امام محمد باقر(ع) • امام جواد(ع)• [[شهادت]] [[امام کاظم(ع)]] •امام‌هادی(ع)

'''رجب''' هفتمین ماه از ماه‌های قمری و یکی از ماه‌های حرام است. ماهی است که رحمت بی‌اندازه الهی بیش از پیش بر بندگان نازل شده است. اهمیت ماه رجب به اندازه‌ای است که [[خداوند]] شب آرزو‌ها را در این ماه قرار داده است. مؤمنان و کسانیکه اعمال این ماه را انجام می‌دهند <big>رجبیون</big> خوانده می‌شوند. در [[قیامت]] فرشته‌ای ندا می‌دهد: «أین الرجبیون» کجایند افرادی که ماه رجب را محترم شمرده و اعمالی از آن را انجام داده‌اند. بر اساس برخی [[روایات]] روز یکم ماه رجب روز ولادت [[امام محمد باقر (ع)]] در سال ۵۷ هجری، روز سوم روز [[شهادت]] امام علی النقی (ع) در سال ۲۵۴ هجری، روز دهم ولادت [[امام جواد ‌علیه‌السلام|امام محمد تقی (ع)]]، روز سیزدهم روز ولادت امیرمؤمنان [[امام علی|علی بن ابی‌طالب (ع)]] در داخل [[کعبه]]؛ ۱۲ سال قبل از [[بعثت]] [[رسول خدا(ص)]]، روز پانزدهم روز وفات [[زینب|حضرت زینب کبری (س)]] در سال ۶۳ هجری، روز هجدهم روز وفات جناب ابراهیم فرزند رسول خدا (ص)، روز بیست و پنجم روز شهادت [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر (ع)]] در سال ۱۸۳ هجری، روز بیست و ششم مطابق روایتی روز وفات [[ابوطالب|حضرت ابوطالب (ع)]] و روز بیست و هفتم روز بعثت [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|پیامبر گرامی اسلام(ص)]] است.

== نسبت ماه رجب با خدا ==

با مطالعه منابع دینی می‌بینیم که خداوند متعال دو چیز را به خود نسبت می‌دهد و برای خود می‌داند:  

 

 

درباره ارزش [[روزه]] نیز می‌فرماید: خداوند می‌فرماید: روزه از آنِ من است و من، خود پاداش آن را می‌دهم. <ref>مصباح الشریعه، ص ۱۳۶: «قال تعالی الصوم لی و انا اجزی به»</ref>

وقتی خدای مهربان ماه زیبای رجب را ماه خود می‌نامد و نیز روزه را برای خود می‌داند، طبیعی است که بین این دو پدیده الهی، ارتباطی عمیق باشد. آری چنین است که روزه در ماه مبارک رجب فضیلتی باورنکردنی دارد!

== وجه نام‌گذاری ماه رجب ==

ماه رجب با اوصاف و نام‌های دیگری نیز خوانده شده است. به این ماه <big>رجب الفرد</big> گویند؛ به این جهت که از سه ماه حرام دیگر که در پی هم واقع شده‌اند، یعنی [[ذی القعده]]، [[ذی الحجه]] و [[ماه محرم|محرم]] جدا افتاده است. به این ماه <big>رجب المُضَر</big> نیز گویند، به این جهت که قبیله مُضَر (از اجداد پیامبر) برای این ماه احترام ویژه‌ای قائل بودند. رجب الاصم، رجب المُرَجَّب، رجب الحرام، مُنصَل الأَسِّنه و مُنصِل الألّ از دیگر نام‌های این ماه است. <ref> دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ج۲۴، ص۲۹۰</ref>

== ارزش بی‌نظیر روزه در ماه رجب ==

حضرت پیامبر (ص) درباره روزه ماه رجب می‌فرماید: هر کس یک روز از این ماه را روزه بگیرد، خشنودی عظیم خدا را به دست آورده، خشم الهی از او دور می‌شود، و درهای جهنّم به روی او بسته خواهد شد! <ref>مفاتیح نوین، به نقل از اقبال، ص ۶۳۴</ref>

نیز می‌فرماید: اگر به روزه دار ماه رجب به اندازه گستره زمین طلا داده شود، برتر از روزه اش نخواهد بود. پاداش این روزه با هیچ اجر دنیوی کامل نمی‌شود. <ref> امالی صدوق، ص ۵۳۴</ref>

== ایامی که در ماه رجب گرفتن روزه فضیلت بیشتری دارد ==

هر که ک روز از آخر این ماه را روزه بدارد، [[خدا]] او را از سختی سکرات [[مرگ]] و از هراس پس از مرگ و از عذاب قبر ایمن می‌کند؛ و هر که دو روز آخر این ماه را روزه بدارد، به آسانی از صراط می‌گذرد؛ و هر که سه روز آخر این ماه را روزه بدارد، از وحشت بزرگ روز قیامت و از سختی‌های آن روز ایمن می‌شود و برات آزادی از آتش دوزخ را به او عطا می‌کنند.

روزه در هر روزی از ماه رجب ارزش و ثواب بسیار دارد. بسیاری از پیشگامان زهد و تقوا، همه این ماه را روزه می‌گیرند. رسول خدا (ص) در یکی از سخنرانی‌های معنوی خود، <ref> امالی شیخ صدوق، ص ۵۳۴</ref> روزه گرفتن در ماه رجب را می‌ستاید و ثواب کسی را که در این ماه ک روز روزه بگیرد بیان می‌فرماید؛ سپس ثواب کسی را که دو روز روزه بگیرد توضیح می‌فرماید؛ سپس ثواب کسی را که سه روز و چهار روز و پنج روز و... تا اجر و ثواب کسی که همه ماه رجب را روزه بگیرد بیان می‌فرماید و امت خود را به روزه داشتنِ همه ماه رجب تشویق می‌فرماید. با این حال، برای کسانی که توانایی ندارند همه ماه رجب را روزه بدارند، روزهای خاصی تعیین شده تا دست کم از ثواب این روزها محروم نباشند:

=== روز اول ===

در روایات آمده که هر که روز اول رجب را روزه بدارد، آتش دوزخ به فاصله یک سال راه، از او دور می‌شود. و آمده که [[حضرت نوح (ع)]] در این روز سوار کشتی شد و به همراهانش امر فرمود آن روز را روزه بدارند. <ref>مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی</ref>

=== روزهای ۱۳ و ۱۴ و ۱۵؛ به ویژه روز ۱۴ ===

روزه گرفتن در روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه رجب که [[ایام البیض]] <ref>الایام البیض یعنی روزهای درخشان</ref> نام دارد ثواب فراوانی دارد. <ref>مفاتیح نوین، به نقل از اقبال، ص ۶۵۶</ref> به ویژه روز چهاردهم که درباره آن پیامبر اعظم (ص) می‌فرماید: هر کس که روز چهاردهم ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند پاداشی به او عنایت می‌کند که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه بر قلبی خطور کرده است! <ref>مفاتیح نوین، به نقل از اقبال، ص ۶۵۶</ref>

=== روز۲۷ ===

این روز که [[مبعث|عید مبعث]] است، یکی از چهار روزی است که در طول سال برای روزه گرفتن امتیاز ویژه دارد، و ثوابی برابر با روزه هفتاد سال دارد. <ref>مفاتیح الجنان. شیخ عباس قمی</ref>

=== سه روز آخر؛ به ویژه روز آخر ===

حضرت پیامبر (ص) درباره روزه ماه رجب می‌فرماید: هر کس یک روز از این ماه را روزه بگیرد، خشنودی عظیم خدا را به دست آورده، خشم الهی از او دور می‌شود، و درهای [[جهنم]] به روی او بسته خواهد شد!

سالم می‌گوید: چند روزی از ماه رجب مانده بود که به خدمت [[امام صادق (ع)]] رسیدم. چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد، فرمود: آیا در این ماه روزه گرفته ای؟ گفتم: نه به خدا، ای پسر [[رسول خدا]]! فرمود: آن قدر ثواب از دست داده ای که اندازه آن را کسی جز خدا نمی داند! به قین، این ماهی است که خدا آن را بر ماه‌های دیگر فضیلت داده و احترام آن را عظیم نموده و گرامی‌داشتن روزه داران این ماه را بر خود واجب کرده. گفتم: یابن [[رسول اللّه]]، اگر در باقی مانده این ماه روزه بدارم آیا به بخشی از ثواب روزه داران آن نایل می‌شوم؟ فرمود: ای سالم، هر که ک روز از آخر این ماه را روزه بدارد، خدا او را از سختی سکرات مرگ و از هراس پس از مرگ و از عذاب قبر ایمن می‌کند؛ و هر که دو روز آخر این ماه را روزه بدارد، به آسانی از صراط می‌گذرد؛ و هر که سه روز آخر این ماه را روزه بدارد، از وحشت بزرگ روز قیامت و از سختی‌های آن روز ایمن می‌شود و برات آزادی از آتش دوزخ را به او عطا می‌کنند. <ref>مفاتیح نوین، به نقل از اقبال، ص ۶۸۲</ref>

[[امام رضا (ع)]] می‌فرماید: هر کس روز آخر ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند گناهانش را می‌آمرزد. <ref>مقنعه، ص ۳۷۵</ref>

=== سه روز متوالی که پنج‌شنبه و جمعه و شنبه ===

در [[روایات]] آمده است که هر کس سه روز از این ماه را که پنج‌شنبه و جمعه و شنبه باشد، روزه بگیرد، فضیلت بسیار به دست می‌آورد. <ref>وسائل الشیعة، ج ۱۰، ص ۴۸۳</ref>