سید محمد سعید حکیم: تفاوت میان نسخه‌ها

در شرایط سخت وپیچیده وپیشرفته جهان امروز وتهاجم گسترده وبرنامه ریزی شده وهمه جانبه از هر سو بویژه تهاجم فرهنگی به کمک وسایل ارتباط جمعی ـ که جهان را بصورت یک دهکده درآورده است ـ بر علیه اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه وآله وسلم) وتشیّع راستین و انحراف نسل جوان وجامعه های اسلامی وبه دور کردن آنها از معارف اسلامی وبفراموشی سپردن ارزشهای انسانی وبیگانه کردن آنها از اندیشه زلال وپاک واصیل وتهی نمودن حوزهای علمیه از دانش ومعرفت وحاکمیت سیاه گستر وتباهگر بر ذهنها واندیشه‌هائی به دین وائین وفرهنگ وتاریخ ومیراث فرهنگی وهنر وافتخارات بنیادی واصیل غرورآفرین وافتخار آفرین ما یورش می برند. در زمانی که هویت سرشار از عزت ومعنویت انسانها ومسلمانها ـ بویژه تمدن و علوم و دانش مشرق زمین ـ را به قربانگاه فراموشی می برند وادبیات انسانی عرفان الهی وشور وشوق شهادت و… را به مسلخ تحریف ها وبدعت‌ها می سپارند. وجلوگر شدن گرایشهای فریبکارانه واهریمن گونه برخی از مدعیان فکر و قلم بدستان نا اهل ونیرنگ باز که دست در دست هم داده‌اند تا جامعه های اسلامی را از خود بی خود کنند و برای همیشه در تاریخ، گذشته خویش را فراموش کنند پیوند و رابطه او را باگذشته افتخار آمیزش قطع کنند و از آنها انسانهای مسخ شده ای را بسازند. و عزت وآزادگی را به جهل و درماندگی وفروماندگی وعزّت وکرامت را به ذلّت وشهوت واز بندگی حضرت حق به بردگی و دریوزگی و از وحدت به وحشت و از یکدلی وهمرنگی با فریب نیرنگ بسوی تفرقه وجنگ رهنمون سازند. ایشان چون مصلحی دردمند وهادیی راه‌شناس همچون انسان‌های وراسته ای که درد دین دارند، بی اعتنا به سلطنت سلاطین وبی مهابا از شوکت جباران و وحشت از سوط جلادان ودژخیمان وبی اعتنا به نیش زبان نیرنگ بازان وزهرخند بدعت گذاران دین فروشان دنیا پرست وجوفروشان گندم نما که چون گرگانی در لباس میش در آمده‌اند وبه غارت دین وآئین وایمان مردم پرداخته اند، به آرایش دین وپیرایش آئین از بدعت‌های ننگین برخاسته است. ایشان نیک می دانند که اگر مردم را به علوم و معارف الهی و به سرچشمه زلال این ائین دعوت کند. وگفتار امامان معصوم: حلاوت وطراوت بیان آنها را به حقیقت عیان کند (۱۰). مردم از صمیم جان واعماق وروح وروان بدان دل می بندند وباگذشتن از سروتن، پایدار واستوار بر آن عهد وپیمان وفادار می مانند. ایشان صلای بازگشت را سر می‌دهد ومسلمانان را به بازگشت به خویشتن دعوت در رساله عملیه منهاج الصالحین در همان آغاز مقدمه اش می‌فرماید: برای تشیّع بسی همین افتخار وعزت سزاست که مغرور وسربلند سربر آسمان بساید که پاسدار این آئین واحکام راستین آن بوده است که از سر چشمه ناب وزلال، معارف اسلامی ومفاهیم انسانی را فراگرفته است. وبا پایداری در برابر همه پیشامد های زمان وجور وستم حاکمان وسیاهی ها وظلمت های فتنه های فتنه گران درگذر زمان وشدّت محنت عالمان با اخلاص ورهین تلاش مؤمنان با ایمان است که نه عالمان در راه حضرت حق از ایثار جسم جان خویش دریغ کرده‌اند ونه مؤمنان، فریب بدعت گذاران را خورده اند و دین را از دین داران راستین وپرهیز گاران وپارسایان فراگرفته اند ودست رد برسینه نامحرمان ونا اهلان ولاف زنان زده اند (۱۱).

۱ ـ در خصوص حوزه علمیه وحدّ و اندازه آن: حوزه علمیه مؤسسه ای دینی است که در برابر فتنه ها ونقشه های شوم وطرحهای گوناگون دشمنان إسلام، باری گران به دوش کشیده لذا معظم له به تربیت گروهی از طلاب علوم دینی که باصفت تقوا آراسته وبه علوم گوناگون اسلامی آشنایی کامل داشته باشند کمر همت بست. اکنون هم صدها نفر در نجف اشرف تحت ظل حمایتش به علم اندوزی و دانش جویی مشغول اند. ایشان برای سطوح مختلف استادهایی معین ومهیّا می کند. وامکانات مادی در اختیارشان می گذارد. که احتیاج آنها را بر طرف کند وبا اضافه کردن شهریّه آنان، به ارتقای علمی ایشان کمک می کند و این ها گوشه أی از عنایت های معظم له به طلاب علوم دینی است. هم چنین برای ارشاد طلاب علوم دینی ((رساله ابویه)) (ترجمه شده به نام پندهای پدرانه) نوشته است که در آن نکات مهمی را که لازم است طلاب علوم دینی به آن توجه کنند خاطرنشان فرموده است وما هم به برخی از آنها اشاره می کنیم.