جنبش سنوسیه لیبی: تفاوت میان نسخه‌ها

مؤسس این سلسله فردی به نام [[محمد بن علی سنوسی]]، چهل و دومین فرزند از سلاله پیامبر بود که در تاریخ ۲۲ دسامبر ۱۷۸۷م. مطابق با ۱۱۶۶ ه. ش. در تورش» نزدیک به «مستغانم» در الجزایر به دنیا آمد. سنوسی از سال ۱۲۰۹ ه. ش. مدتی را در [[مکه]] شاگرد [[احمد بن ادریس فاسی]]، مؤسس طریقه‌های [[قادریه]] – [[ادریسیه|فرقه ادریسیه]] بود و در پی فوت وی در سال ۱۲۱۶ ه. ش. در منطقه کوه ابوقبیس واقع در نزدیکی مکه، اولین [[زاویه‌ سنوسی|زاویه]]  خود را تاسیس کرد. سنوسی، پس از چندی به برقه بازگشت و در سال ۱۲۳۴ ه. ش. زاویه‌ای درالبیضاء و زاویه‌ای در [[جغبوب]] تاسیس کرد و در سال ۱۲۳۸ه. ش. در همان محل فوت نمود. (وی که به سنوسی الخطابی الحسنی الادریسی شهرت داشت و مؤسس و پیشوای [[سنوسیه]] اول بود، آثاری نیز داشت.) (از جمله: الکواکب الدریه فی الوائل الکتب الاثریه. (۱۲۰۲ ۱۲۷۶ ه. ق)).

'''محمد الأشهب''' در کتاب «'''السنوسی الکبیر'''» می‌گوید این جنبش منسوب به «[[محمد بن علی سنوسی]]» است که در سال 1798 میلادی در تلمسان متولد شد و نسبش به خلفای سلسله ادریسیان که در سال‌های 688-974 میلادی در [[مراکش]] حکومت می‌کردند، می‌رسد. او در دانشگاه‌های [[الجزائر]] و [[فاس]] کسب علم کرد و دارای یک ایده تبلیغی با رویکرد سیاسی در جهان اسلام بود.

احمد الدجانی در کتاب «الحرکه السنوسیه نشأتها و تطورها فی القرن التاسع عشر»این‌طور بیان می‌کند که سنوسی متأثر از روح تصوف حاکم بر مغرب عربی بود و به دست چند شیخ صوفی تعلیم یافته بود و [[فقه مالکی]] را نیز آموخته بود. در کنار آن به امور سیاسی نیز اهتمام داشت. ظلم، بی تدبیری و ضعف حاکمان '''عثمانی''' در [[الجزایر]] و طمع اروپاییان به کشور، ذهن او را مشغول کرده بود. از این رو درخلال حضورش در شهر [[فاس]] فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد.

سنوسی در «جامع کبیر [[فاس]]» شروع به تدریس کرد و به شهرت زیادی رسید. پادشاه [[مراکش]] [[مولا سلیمان]] از او خواست تا به دربار برود اما او نپذیرفت و به تبلیغ دینی و سیاسی اتحاد اسلامی ادامه داد تا جایی که پادشاه مراکش نسبت به او احساس خطر کرد که مبادا علیه حکومت او اقدام کند. سنوسی ناچار شد [[مراکش]] را به مقصد [[مکه]] ترک کند و در مسیر از [[الجزائر]] و [[تونس]] و [[لیبی]] و [[مصر]] عبور کند. ('''دجانی''')

جنبش [[سنوسیه]] یک جنبش تجدیدنظر طلب نسبت به تراث [[صوفیه]] پیش از خود به شمار می‌رود. و به این طریقه و طریقه‌هایی چون «[[مهدیه]]» در [[سودان]] که حامل یک پروژه سیاسی بوده‌اند و برخلاف [[صوفیه]] گذشته، [[تبشیری]] بوده‌اند و برای تحقق اهداف خود به سلاح متوسل شده اند، «[[صوفیه جدید]]» اطلاق می‌شود. چرا که فکر جدیدی را از [[عالم]]، [[شریعت]]، [[اعتقاد]] و [[تصوف]] ارائه داده‌اند.

[[سنوسی]] در [[مکه]] با شیخ [[احمد بن ادریس]]، شیخ طریقه [[قادریه]] و [[خضریه]] و مؤسس طریقه [[ادریسیه]] که متاثر از افکار [[وهابیت]] نیز بود، ملاقات کرد و به مدت 15 سال ملازم او شد و از او کسب علم کرد.

سپس [[سنوسی]] دعوت به خود را در [[مکه]] آغاز کرد و شاگردانی یافت. برخی از حجاج [[طرابلس]] و [[حجاز]] نیز دعوت او را پذیرفتند. او اولین «[[زاویه]]» برای نشر تفکر اصلاحی خویش را در سال [[1827]] در [[ابی قبیس]] [[مکه]] بنا کرد. پس از آن زاویه‌های متعددی یکی پس از دیگری ایجاد شدند. برپایی اولین زاویه او در [[لیبی]] به سال1842 در [[بیضاء]] برمی‌گردد و سپس به تمام [[لیبی]]، [[صحرای آفریقا]]، [[مصر]]، [[مراکش]]، [[شام]] و [[حجاز]] گسترش یافت.([[الأشهب]])