۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نخست وزیر' به 'نخستوزیر') |
جز (جایگزینی متن - 'کناره گیری' به 'کنارهگیری') |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
او و حزبش در انتخاباتهای پارلمانی 1986م که تحت ریاست جمهوری '''ارشاد''' برگزار شد، شرکت کردند. تصمیم وی برای شرکت در انتخابات توسط مخالفان او مورد انتقاد قرار گرفت زیرا دیگر گروه مخالف به رهبری خالده ضیا این رای گیری را تحریم کرده بود. با این حال حامیان او تاکید داشتند که او از این موقعیت برای به چالش کشیدن حکومت وقت بهره میبرد. '''ارشاد''' در دسامبر 1987م، پارلمان را ملغی اعلام کرد. او این کار را زمانی انجام داد که حسینه واجد و حزبش در تلاش برای برگزاری یک انتخابات آزاد تحت دولت بی طرف، از پارلمان استعفا داده بودند. | او و حزبش در انتخاباتهای پارلمانی 1986م که تحت ریاست جمهوری '''ارشاد''' برگزار شد، شرکت کردند. تصمیم وی برای شرکت در انتخابات توسط مخالفان او مورد انتقاد قرار گرفت زیرا دیگر گروه مخالف به رهبری خالده ضیا این رای گیری را تحریم کرده بود. با این حال حامیان او تاکید داشتند که او از این موقعیت برای به چالش کشیدن حکومت وقت بهره میبرد. '''ارشاد''' در دسامبر 1987م، پارلمان را ملغی اعلام کرد. او این کار را زمانی انجام داد که حسینه واجد و حزبش در تلاش برای برگزاری یک انتخابات آزاد تحت دولت بی طرف، از پارلمان استعفا داده بودند. | ||
=== انتخابات 1991م === | === انتخابات 1991م === | ||
پس از چند سال حکومت '''ارشاد''' اعتراضات و اعتصابات گسترده تا حدی بی ثباتی ایجاد کرد که اقتصاد کشورفلج شد. اعتراضات گسترده در دسامبر 1990م، ارشاد را که به نفع شهاب الدین معاونش استعفا داده بود، مجبور به | پس از چند سال حکومت '''ارشاد''' اعتراضات و اعتصابات گسترده تا حدی بی ثباتی ایجاد کرد که اقتصاد کشورفلج شد. اعتراضات گسترده در دسامبر 1990م، ارشاد را که به نفع شهاب الدین معاونش استعفا داده بود، مجبور به کنارهگیری از قدرت کرد. دولت موقت، به ریاست '''شهاب الدین احمد''' انتخابات سراسری پارلمانی را برگزار کرد. حزب ملیگرای بنگلادش به رهبری خالده ضیا، اکثریت را به دست آورد و لیگ عوامی به رهبری او به بزرگترین حزب مخالف تبدیل شد. <br> | ||
او در سه حوزه انتخاباتی مبارزه کرد که در دو حوزه شکست خورد و در یکی به پیروزی رسید. او شکستش را پذیرفت و از ریاست حزب استعفا داد اما به درخواست رهبران باقی ماند. | او در سه حوزه انتخاباتی مبارزه کرد که در دو حوزه شکست خورد و در یکی به پیروزی رسید. او شکستش را پذیرفت و از ریاست حزب استعفا داد اما به درخواست رهبران باقی ماند. | ||
[[پرونده:واجد 3.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|حسینه واجد همراه با خالده ضیاء رهبر حزب ملیگرای بنگلادش]] | [[پرونده:واجد 3.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|حسینه واجد همراه با خالده ضیاء رهبر حزب ملیگرای بنگلادش]] |