مقام ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''مقام ابراهیم(ع)''' سنگی است در [[مسجدالحرام]] کنار [[کعبه]] که می‌گویند [[حضرت ابراهیم(ع)]] بر روی آن ایستاد و خانۀ کعبه را ساخت. همچنین گفته‌اند او روی این سنگ مردم را به [[حج]] فراخواند. به‌گفته تاریخ‌نگاران [[مسلمان]] سنگ به قدرت [[خدا]] نرم شد و جای دو پای حضرت ابراهیم(ع) در آن باقی ماند.

در [[فقه اسلامی]] [[واجب]] است [[طواف]] واجب در محدوده بین کعبه و مقام ابراهیم انجام شود و [[نماز طواف]] پشت مقام ابراهیم خوانده شود. برپایه روایات [[دعا]]خواندن نزد مقام ابراهیم [[مستحب]] است.  

بر اساس روایات، پس از اینکه خداوند به ابراهیم(ع) امر فرمود مردم را برای انجام حج فراخوانَد، ایشان بر روی این سنگ قرار گرفته و امر الهی را انجام داد و جای پای وی در سنگ ماند. <ref>صدوق، علل الشرایع، مکتبة الداوری، ص۴۲۳</ref> در نقلی دیگر، اثر پاها به هنگام ساخت قسمت‌های بالای دیوار کعبه که ابراهیم (ع) بر روی این سنگ می‌ایستاد ایجاد شده است. <ref> ازرقی، اخبار مکه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹؛ نیشابوری، تفسیر غرائب القرآن، ج۱، ص۳۹۵</ref>

جهت جغرافیایی [[ایران]] به سمت قبله نیز به گونه‌ای است که نمازگزاران رو به مقامْ نماز می‌خوانند. <ref>جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۰۰</ref>

«مقام ابراهیم» نام سنگی است که در مسجدالحرام کنار کعبه قرار گرفته است. <ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸</ref> این سنگ هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ جای گرفته است. <ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵</ref>

کسانی هم علت نام‌گذاری را آن دانسته‌اند که زمانی که ابراهیم برای دیدار فرزندش [[اسماعیل]] آمد و او را نیافت، همسر اسماعیل به‌عنوان ادای احترام، از ابراهیم خواست اجازه دهد تا سر او را بشوید. او نیز اجازه داد و در حالی که سوار بر مرکب بود، همسر اسماعیل این سنگ را زیر پای او قرار داد و سر او را شست. <ref> سیره حلبی، ج١، ص۱۵۷؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۱۶۹</ref>

در دو [[آیه]] از [[قرآن کریم]] به مقام ابراهیم اشاره شده است و آن را از نشانه‌های آشکار [[خداوند]] بر روی زمین دانسته و مسلمانان را دعوت به نماز در این جایگاه می‌کند:

فِیهِ آیاتٌ بَینَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً <ref>آیه ۹۷ سوره آل عمران</ref> (در آن (مکه)، نشانه‌هایی روشن است [از جمله‌] مقام ابراهیم است؛ و هر که وارد آن شود در امان است.)

قبله قرار دادن مقام، از زمان ابراهیم و اسماعیل تا زمان [[پیامبر(ص)]] سابقه دارد <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۳</ref> و [[قرآن]] نیز مسلمانان را دعوت به نماز در این جایگاه می‌کند. <ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵</ref>

بر اساس [[فقه]] [[شیعه]]، نماز طواف واجب ([[طواف زیارت]] و [[طواف نساء]]) پشت مقام ابراهیم و در نزدیکی آن خوانده می‌شود. <ref>مناسک حج، م۷۹۶</ref> در مورد کسانی که به دلیل عذری در طبقه دوم مسجد الحرام طواف می‌کنند ولی می‌توانند نماز را در صحن [[مسجد]] و پشت مقام ابراهیم بخوانند اختلاف فتوا وجود دارد. <ref>مناسک حج، م۲/۸۰۰</ref> نماز طواف مستحبی را هرکجای مسجدالحرام می‌توان به جای آورد.  

[[خداوند]] در آیه 97 سوره آل عمران درباره کعبه و مسجدالحرام مى‌فرماید: در آن نشانه‌هاى روشن از جمله مقام ابراهیم است. و هر کس داخل آن ([[خانه خدا]]) شود در امان خواهد بود. [[امام علی|حضرت امیرالمؤمنین على(ع)]] در خطبه 192 [[نهج البلاغه]] به بعضى از این نشانه اشاراتى دارند از جمله اینکه: (آیا مشاهده نمى کنید که همانا خداوند انسان‌هاى پیشین از آدم تا آیندگان این جهان را با سنگ هایى در مکه آزمایش کرد که نه زیان مى رسانند و نه نفعى دارند... این سنگ ها را خانه محترم خود قرار داده و آنرا عامل پایدارى مردم گردانید.

درباره مقام ابراهیم، جای اصلی آن و تغییری که در آن داده شده چند قول هست. این اقوال را می‌توان به این صورت خلاصه کرد:

جای اصلی مقام ابراهیم(ع) کنار دیوار کعبه بود. اهل [[جاهلیت]] آن را به جای کنونی منتقل کردند. [[پیامبر اسلام]] دوباره آن را به کنار دیوار منتقل کرد و [[عمر بن خطاب]]، آن را دوباره به جای کنونی منتقل کرد. این قول، از روایات شیعه به دست می‌آید. در کتاب «الکعبه والحج فی العصور المختلفه»، ابوالقاسم زین‌العابدین، ص 171، به این قول اشاره کرده و آورده است: یکی از اقوال این است که حضرت ابراهیم(ع) مقام ابراهیم را به کعبه چسبانده بود و عمر بن خطاب از آنجا به جای کنونی منتقل کرده است.

جای اصلی مقام ابراهیم، جای کنونی بود، در جاهلیت از ترس سیل آن را به دیوار چسباندند و در عهد پیامبر و [[ابوبکر]] به این صورت مانده بود ولی عمر بن خطاب آن را به جای کنونی که جای اصلی آن بود، منتقل کرد. ابوالقاسم زین‌العابدین به این هم اشاره کرده است.

جای اصلی مقام ابراهیم همین جای فعلی بود، در جاهلیت، در عهد پیامبر، در عهد [[ابوبکر|ابی‌بکر]] و در عهد عمر هم در همین جا بود. سیل آمد و مقام را برد و مردم مقام را روبروی در کعبه گذاشتند و عمر بن خطاب به جای اصلی برگردانید. ابوالقاسم زین‌العابدین این قول را هم آورده است.

سیل ام نهشل مقام ابراهیم را برد. مردم مقام را به دیوار کعبه چسباندند و عمر آن را به جای اصلی که همین جای کنونی است برگردانید.

مقام ابراهیم، بین در کعبه و مصلای آدم بود. پیامبر آن را به جای کنونی منتقل کرد. در ایام حکومت عمر بن خطاب سیل آن را برد. مردم آن را به دیوار کعبه چسباندند و عمر آن را به جایی که پیامبر در نظر گرفته بود آورد.

ابوالقاسم قول دیگری به این صورت آورده است که مقام ابراهیم را حضرت ابراهیم به دیوار چسبانده بود و پیامبر اسلام به جای کنونی تغییر داد<ref>الکعبه والحج فی العصور المختلفه، ص 171</ref>

صاحب جواهر هم روایتی از پسران غبسه و عرویه آورده که طبق آن کسی که مقام ابراهیم را در جای کنونی قرار داده، خود پیامبر اسلام است <ref>جواهر، ج 19، ص 296</ref>

[[رده:حج]]

[[رده:مکان‌های تاریخی مسجدالحرام]]