confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
مقام ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''مقام ابراهیم( | '''مقام ابراهیم(علیه السلام)''' سنگی است در [[مسجدالحرام]] کنار [[کعبه]] که می‌گویند [[حضرت ابراهیم(علیه السلام)]] بر روی آن ایستاد و خانۀ کعبه را ساخت. همچنین گفته‌اند او روی این سنگ مردم را به [[حج]] فراخواند. به‌گفته تاریخ‌نگاران [[مسلمان]] سنگ به قدرت [[خدا]] نرم شد و جای دو پای حضرت ابراهیم(علیه السلام) در آن باقی ماند. | ||
مقام ابراهیم هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ در کنار کعبه قرار گرفته است و با شاذَروان کعبه یازده متر فاصله دارد. | مقام ابراهیم هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ در کنار کعبه قرار گرفته است و با شاذَروان کعبه یازده متر فاصله دارد. | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== تاریخچه مقام ابراهیم == | == تاریخچه مقام ابراهیم == | ||
بر اساس روایات، پس از اینکه خداوند به ابراهیم( | بر اساس روایات، پس از اینکه خداوند به ابراهیم(علیه السلام) امر فرمود مردم را برای انجام حج فراخوانَد، ایشان بر روی این سنگ قرار گرفته و امر الهی را انجام داد و جای پای وی در سنگ ماند. <ref>صدوق، علل الشرایع، مکتبة الداوری، ص۴۲۳</ref> در نقلی دیگر، اثر پاها به هنگام ساخت قسمت‌های بالای دیوار کعبه که ابراهیم (علیه السلام) بر روی این سنگ می‌ایستاد ایجاد شده است. <ref> ازرقی، اخبار مکه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹؛ نیشابوری، تفسیر غرائب القرآن، ج۱، ص۳۹۵</ref> | ||
این سنگ در کنار [[حَجَرُ الْاَسوَد]] از سنگ‌های مقدس و بهشتی دانسته شده. <ref> طبرسی، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۲۰۳؛ ازرقی، اخبار مکه، دارالثقافه، ۱۴۰۳ ق. ، ج۲، ص۲۹</ref> حضرت ابراهیم( | این سنگ در کنار [[حَجَرُ الْاَسوَد]] از سنگ‌های مقدس و بهشتی دانسته شده. <ref> طبرسی، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۲۰۳؛ ازرقی، اخبار مکه، دارالثقافه، ۱۴۰۳ ق. ، ج۲، ص۲۹</ref> حضرت ابراهیم(علیه السلام) و [[اسماعیل(علیه السلام)]] در حالی به نماز می‌ایستادند که این سنگ مابین آنها و کعبه قرار می‌گرفت. [[رسول خدا(ص)]] نیز در مکه به همین کیفیت نماز می‌خواندند. <ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۲۰۳؛ ازرقی، اخبار مکه، دارالثقافه، ۱۴۰۳ق. ، ج۲، ص۲۹</ref> | ||
بر اساس منابع تاریخی، تا زمان [[خلیفه دوم]] این سنگ بر روی زمین قرار داشت. در زمان وی جاری شدن سیلی که «اُمِّ اَشهَل» نام گرفت این سنگ را تا مسافت زیادی جابجا کرد و [[خلیفه]] برای سنگ، پایه‌ای در جای قبلی خود ساخت. <ref>اخبار مکه، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران، چاپ و نشر بنیاد مستضعفان، ۱۳۶۸ه. ش. ج۲، ص۳۲۷</ref> در قرن دوم هجری سنگ مقام که از چندجا شکسته شده بود را با نقره به هم متصل نموده و روکشی از طلا برای آن قرار دادند. بعدها برای حفاظت بیشتر، گنبدی با چهار پنجره از آهن بر روی آن ساختند. | بر اساس منابع تاریخی، تا زمان [[خلیفه دوم]] این سنگ بر روی زمین قرار داشت. در زمان وی جاری شدن سیلی که «اُمِّ اَشهَل» نام گرفت این سنگ را تا مسافت زیادی جابجا کرد و [[خلیفه]] برای سنگ، پایه‌ای در جای قبلی خود ساخت. <ref>اخبار مکه، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران، چاپ و نشر بنیاد مستضعفان، ۱۳۶۸ه. ش. ج۲، ص۳۲۷</ref> در قرن دوم هجری سنگ مقام که از چندجا شکسته شده بود را با نقره به هم متصل نموده و روکشی از طلا برای آن قرار دادند. بعدها برای حفاظت بیشتر، گنبدی با چهار پنجره از آهن بر روی آن ساختند. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
«مقام ابراهیم» نام سنگی است که در مسجدالحرام کنار کعبه قرار گرفته است. <ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸</ref> این سنگ هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ جای گرفته است. <ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵</ref> | «مقام ابراهیم» نام سنگی است که در مسجدالحرام کنار کعبه قرار گرفته است. <ref>مجمع البیان، ج١، ص٢٠٣؛ تفسیر طبری، ج٢، ص۵۳٧؛ تفسیر فخر رازی، ج۴، ص۵۲؛ الاساس فی التفسیر، ج١، ص۲۶۸</ref> این سنگ هم‌اکنون در مقصوره‌ای طلایی‌رنگ جای گرفته است. <ref>فضل الحجرالاسود و مقام ابراهیم، ص۱۰۴و۱۰۵</ref> | ||
درخصوص علت نام‌گذاری این سنگ به مقام ابراهیم دیدگاه‌های متفاوتی هست: برخی علتش را آن دانسته‌اند که [[حضرت ابراهیم( | درخصوص علت نام‌گذاری این سنگ به مقام ابراهیم دیدگاه‌های متفاوتی هست: برخی علتش را آن دانسته‌اند که [[حضرت ابراهیم(علیه السلام)]] هنگام ساخت کعبه بر آن می‌ایستاد و دیوارهای کعبه را بالا می‌برد. <ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص٣٢؛ صحیح بخاری، کتاب الانبیاء، ج۶، ص٣٩٨</ref> گروهی گفته‌اند هنگامی که ساختن خانه کعبه توسط [[ابراهیم(علیه السلام)]] پایان یافت، [[جبرئیل]] فرود آمد و [[مناسک حج]] را به او آموخت، آنگاه ابراهیم روی این سنگ رفت و گفت: ای مردم، پروردگارتان را پاسخ گویید. <ref> صحیح بخاری، ج۶، ص٣٩٨</ref> | ||
کسانی هم علت نام‌گذاری را آن دانسته‌اند که زمانی که ابراهیم برای دیدار فرزندش [[اسماعیل]] آمد و او را نیافت، همسر اسماعیل به‌عنوان ادای احترام، از ابراهیم خواست اجازه دهد تا سر او را بشوید. او نیز اجازه داد و در حالی که سوار بر مرکب بود، همسر اسماعیل این سنگ را زیر پای او قرار داد و سر او را شست. <ref> سیره حلبی، ج١، ص۱۵۷؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۱۶۹</ref> | کسانی هم علت نام‌گذاری را آن دانسته‌اند که زمانی که ابراهیم برای دیدار فرزندش [[اسماعیل]] آمد و او را نیافت، همسر اسماعیل به‌عنوان ادای احترام، از ابراهیم خواست اجازه دهد تا سر او را بشوید. او نیز اجازه داد و در حالی که سوار بر مرکب بود، همسر اسماعیل این سنگ را زیر پای او قرار داد و سر او را شست. <ref> سیره حلبی، ج١، ص۱۵۷؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۱۶۹</ref> | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
== آیا جای پای حضرت ابراهیم حقیقی و معتبراست == | == آیا جای پای حضرت ابراهیم حقیقی و معتبراست == | ||
[[خداوند]] در آیه 97 سوره آل عمران درباره کعبه و مسجدالحرام مى‌فرماید: در آن نشانه‌هاى روشن از جمله مقام ابراهیم است. و هر کس داخل آن ([[خانه خدا]]) شود در امان خواهد بود. [[امام علی|حضرت امیرالمؤمنین على( | [[خداوند]] در آیه 97 سوره آل عمران درباره کعبه و مسجدالحرام مى‌فرماید: در آن نشانه‌هاى روشن از جمله مقام ابراهیم است. و هر کس داخل آن ([[خانه خدا]]) شود در امان خواهد بود. [[امام علی|حضرت امیرالمؤمنین على(علیه السلام)]] در خطبه 192 [[نهج البلاغه]] به بعضى از این نشانه اشاراتى دارند از جمله اینکه: (آیا مشاهده نمى کنید که همانا خداوند انسان‌هاى پیشین از آدم تا آیندگان این جهان را با سنگ هایى در مکه آزمایش کرد که نه زیان مى رسانند و نه نفعى دارند... این سنگ ها را خانه محترم خود قرار داده و آنرا عامل پایدارى مردم گردانید. | ||
سپس [[آدم( | سپس [[آدم(علیه السلام)]] و فرزندانش را فرمان داد که به سوى کعبه برگردند و آن را اجتماع و سرمنزل مقصود و بار اندازشان گردانند تا مردم با عشق قلب ها به سرعت از میان فلات و دشت هاى دور و از درون شهرها، روستاها، دره هاى عمیق و جزایر از هم پراکنده دریاها به مکه روى آورند شانه هاى خود را بجنبانند و گرداگرد کعبه لااله الاالله بر زبان جارى سازند و در اطراف خانه طواف کنند و با موهاى آشفته و با بدن هاى پر گرد و غبار در حرکت باشند. لباس هاى خود را که نشانه شخصیت هر فرد است در آورند و با اصلاح نکردن موهاى سر قیافه خود را تغییر دهند که آزمونى بزرگ و امتحانى سخت و آزمایشى آشکار است براى پاکسازى و خالص شدن که خداوند آن را سبب رحمت و رسیدن به [[بهشت]] قرار داد.) | ||
مقام ابراهیم جاى پاى حضرت ابراهیم است محلى که براى بناى خانه کعبه آن حضرت ایستاده و سنگ بنیان [[توحید]] را بنا نهاده است. | مقام ابراهیم جاى پاى حضرت ابراهیم است محلى که براى بناى خانه کعبه آن حضرت ایستاده و سنگ بنیان [[توحید]] را بنا نهاده است. | ||
«فیه آیات بینات»، ضمیر «ها» در «فیه» به بیت برمى گردد، یعنى در [[بیت الحرام]] دلالت هاى واضح و روشنى وجود دارد. و مفسرین درباره آیات بینات مى گویند: منظور از آیات، مقام ابراهیم، [[حجرالاسود]]، ارکان بیت، امن بودن آن، حج کردن و ازدحام مردم در آنجاست و...» <ref>مجمع البیان، طبرسى، ج 2 از مجلد 1، ص 798 و المیزان، علامه طباطبائى، ج 3، ص 389</ref> | «فیه آیات بینات»، ضمیر «ها» در «فیه» به بیت برمى گردد، یعنى در [[بیت الحرام]] دلالت هاى واضح و روشنى وجود دارد. و مفسرین درباره آیات بینات مى گویند: منظور از آیات، مقام ابراهیم، [[حجرالاسود]]، ارکان بیت، امن بودن آن، حج کردن و ازدحام مردم در آنجاست و...» <ref>مجمع البیان، طبرسى، ج 2 از مجلد 1، ص 798 و المیزان، علامه طباطبائى، ج 3، ص 389</ref> | ||
و در [[اصول کافى]] و [[تفسیر عیاشی]] آمده است، از [[حضرت صادق( | و در [[اصول کافى]] و [[تفسیر عیاشی]] آمده است، از [[حضرت صادق(علیه السلام)]] درباره آیات بینات سؤال شد، فرمود مقام ابراهیم، حجرالاسود، و [[حجر اسماعیل]] مى باشد. <ref>مجمع البیان، طبرسى، ج 2 از مجلد 1، ص 798 و المیزان، علامه طباطبائى، ج 3، ص 389</ref> | ||
مقام ابراهیم، اثر قدم هاى حضرت ابراهیم( | مقام ابراهیم، اثر قدم هاى حضرت ابراهیم(علیه السلام) در سنگى است که هنگام بالا بردن و ساختن دیوار کعبه روى آن ایستاده است که [[معجزه]] و آیه و نشانه است. هر چند گودى حدود ده سانتى مترى امروزى نتیجه دست مالیدن به جهت [[تبرک]] به آن سنگ پیدا شده است. | ||
خلاصه اینکه از میان این نشانه‌هاى روشن بیت، مقام ابراهیم است و آن محلى است که؛ | خلاصه اینکه از میان این نشانه‌هاى روشن بیت، مقام ابراهیم است و آن محلى است که؛ | ||
# در آن ابراهیم( | # در آن ابراهیم(علیه السلام) ایستاد به خاطر بناى کعبه | ||
# | # | ||
# به خاطر انجام مراسم حج، | # به خاطر انجام مراسم حج، | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
=== قول اول === | === قول اول === | ||
جای اصلی مقام ابراهیم( | جای اصلی مقام ابراهیم(علیه السلام) کنار دیوار کعبه بود. اهل [[جاهلیت]] آن را به جای کنونی منتقل کردند. [[پیامبر اسلام]] دوباره آن را به کنار دیوار منتقل کرد و [[عمر بن خطاب]]، آن را دوباره به جای کنونی منتقل کرد. این قول، از روایات شیعه به دست می‌آید. در کتاب «الکعبه والحج فی العصور المختلفه»، ابوالقاسم زین‌العابدین، ص 171، به این قول اشاره کرده و آورده است: یکی از اقوال این است که حضرت ابراهیم(علیه السلام) مقام ابراهیم را به کعبه چسبانده بود و عمر بن خطاب از آنجا به جای کنونی منتقل کرده است. | ||
=== قول دوم === | === قول دوم === | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
صاحب جواهر هم روایتی از پسران غبسه و عرویه آورده که طبق آن کسی که مقام ابراهیم را در جای کنونی قرار داده، خود پیامبر اسلام است <ref>جواهر، ج 19، ص 296</ref> | صاحب جواهر هم روایتی از پسران غبسه و عرویه آورده که طبق آن کسی که مقام ابراهیم را در جای کنونی قرار داده، خود پیامبر اسلام است <ref>جواهر، ج 19، ص 296</ref> | ||
این قول ها جز قول اول، همه از روایات اهل سنت به دست می‌آید. | این قول ها جز قول اول، همه از روایات اهل سنت به دست می‌آید. | ||
[[امام باقر( | [[امام باقر(علیه السلام)]] یا امام صادق(علیه السلام) فرمود: در عصر رسول خدا مردم به دور کعبه و مقام ابراهیم طواف می‌کردند ولی شما الان بین مقام ابراهیم و کعبه طواف می‌کنید. امام اضافه کرد: «حد طواف در آن زمان و در این زمان یکی است و این حد عبارت است از جایی که مقام ابراهیم الان در آن است تا کعبه». | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||