ویژگی‌های فلسطین از منظر قرآن و روایات (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

ویژگی‌های فلسطین از منظر قرآن و روایات (مقاله) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'می برند' به 'می‌برند'

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۷٬۸۱۰

ویرایش

@@ خط ۱۰۷: / خط ۱۰۷: @@
 ابو امامه باهلی از پیامبر اکرم (ص) روایت نمود که حضرت فرمود:
 «لا تزال طائفه من أمتی علی الحق ظاهرین، لعدوهم قاهرین، لا یضرهم من جابههم، الا ما أصابهم من لأولاء (ای أذی) حتی یأتی أمر الله و هم علی ذلک قالوا: و این هم یا رسول الله؟ قال:«ببیت‌المقدس و أکناف بیت‌المقدس».
-«همواره گروهی از امت من برحق استوار خواهند ماند، بر دشمنانشان غالب و چیره خواهند گشت، کسانی که آنها را مأیوس و ناامید می‌کنند کاری از پیش نمی برند جز آن آزار و اذیتی که به آنان می‌رسد تا اینکه فرمان خدا فرا رسد و آنان همواره بر راهشان استوار هستند، یاران آن حضرت گفتند: ای رسول خدا، آنها در کجایند؟ حضرت فرمود: «در بیت‌المقدس و اطراف آن».
+«همواره گروهی از امت من برحق استوار خواهند ماند، بر دشمنانشان غالب و چیره خواهند گشت، کسانی که آنها را مأیوس و ناامید می‌کنند کاری از پیش نمی‌برند جز آن آزار و اذیتی که به آنان می‌رسد تا اینکه فرمان خدا فرا رسد و آنان همواره بر راهشان استوار هستند، یاران آن حضرت گفتند: ای رسول خدا، آنها در کجایند؟ حضرت فرمود: «در بیت‌المقدس و اطراف آن».
 اشاره دارد به حدیث متفق علیه که از ابن عمر و ابو هریره روایت شده است.
 عبدالله ابن احمد این حدیث را در مسند<ref>(ج۵، ص۲۶۹)</ref> روایت کرده افزوده است:این حدیث را با خط پدرم یافتم.. هیثمی می‌گوید: عبدالله ابن احمد این حدیث را روایت کرده است (در میان نوشته‌های پدرم یافته است)، طبرانی نیز این حدیث را روایت کرده است و سلسله رجالش ثقه هستند<ref>(ج۷،ص۲۲۸۸).</ref>
@@ خط ۱۲۴: / خط ۱۲۴: @@
 در حقیقت در اختیار گرفتن حکومت منطقه فلسطین و پیرامون آن از آن رو به بنی اسرائیل داده شد که خداوند از سوی موسی به آنان وعده داده بود تا آن حضرت(ع) را در جنگ با فرعون یاری داده و همراه او باشند. این گونه بود که خداوند به وعده خویش عمل کرد و آنان را وارث آن سرزمین مقدس و مبارک گرداند.<ref>(اعراف آیه ۱۳۷)</ref>
 اگر به پیشینه این توصیف در گزارش‌های قرآنی بپردازیم در می یابیم که این سرزمین در زمان حضرت ابراهیم(ع) به عنوان سرزمین مبارکی مسکن آن حضرت انتخاب شده است. خداوند در آیه ۷۱ سوره انبیاء درباره مهاجرت حضرت ابراهیم از سرزمین بابل پس از آتش سوزی مشهور و رهایی از آن می‌فرماید: «و نجیناه و لوطا الی الارض التی بارکنا فیها للعالمین؛» ما ابراهیم را به همراه لوطا از دست دشمنان کافرش نجات داده و به سوی سرزمین بردیم که آن را برای جهانیان مبارک گردانیدیم.
-نکته جالب در این آیه آن است که این سرزمین خاص را که حضرت ابراهیم و یارانش را به آن جا کوچانده و از بدی دشمنانش رهایی بخشیده، سرزمینی مبارک برای جهانیان دانسته است. از این رو می‌توان گفت که خاص قوم و قبیله و یا دینی نیست و همه انسان‌ها بلکه جهانیان از جن و انس از آن سود می برند و از برکات آن استفاده می‌کنند.
+نکته جالب در این آیه آن است که این سرزمین خاص را که حضرت ابراهیم و یارانش را به آن جا کوچانده و از بدی دشمنانش رهایی بخشیده، سرزمینی مبارک برای جهانیان دانسته است. از این رو می‌توان گفت که خاص قوم و قبیله و یا دینی نیست و همه انسان‌ها بلکه جهانیان از جن و انس از آن سود می‌برند و از برکات آن استفاده می‌کنند.
 برخی از مفسران به جهت آن که شرایع آسمانی و قوانین وحیانی الهی در این سرزمین بر جهانیان نازل شده را علت اصلی آن دانسته‌اند که خداوند این سرزمین را برای جهانیان مبارک دانسته است؛ زیرا همه ادیان توحیدی الهی از این سرزمین به جهان گسترش یافته و همگان از آن بهره‌مند شده‌اند. <ref>(الکشاف؛ زمخشری، ج ۳ ص ۱۲۶)</ref>
 در تورات این سرزمین مبارک که حضرت ابراهیم به آن جا کوچ کرده، سرزمین کنعان نامیده شده (کتاب مقدس، تکوین ۱۲:۵) و آن را در زمره سرزمین های میان فرات تا نیل (همان ۱۵:۷ تا ۹) دانسته است.
 آلوسی یکی از مفسران مشهور، می‌نویسد:
-«منظور از شهرهایی که پربرکت شده است شهرهای شام است، چون درختان و میوه های فراوان دارد و ساکنانش در رفاه و آسایش بسر می برند و از ابن عباس روایت شده است که فرمود: منظور شهرهای بیت‌المقدس است و ابن عطیه می‌گوید که مفسران بر این قول اجماع کرده‌اند».
+«منظور از شهرهایی که پربرکت شده است شهرهای شام است، چون درختان و میوه های فراوان دارد و ساکنانش در رفاه و آسایش بسر می‌برند و از ابن عباس روایت شده است که فرمود: منظور شهرهای بیت‌المقدس است و ابن عطیه می‌گوید که مفسران بر این قول اجماع کرده‌اند».
 برخی از مفسران بر این باورند که مقصود از «تین و زیتون» در آیات «و التین و الزیتون و طور سینین و هذا البلد الأمین»سرزمین یا شهری است که این دو میوه ـ یعنی انجیر و زیتون ـ در آن می روید که آن هم بیت‌المقدس است.
 ابن کثیر می‌گوید: برخی از أئمه چنین ابراز کرده‌اند که در این آیات به سه مکان اشاره شده است که خدای دانا و توانا در هر کدام، یکی از پیامبران اولوالعزم را مبعوث کرده است: اول بیت‌المقدس است که جای تین و زیتون است و خداوند عیسی بن مریم علیه السلام را در آنجا به پیامبری برگزید. دوم طور سینا است که خداوند در آنجا با موسی بن عمران سخن گفت. سوم هم مکه است، مکه شهر امت الهی، که هر کس وارد آن می‌شود در امن و أمان خواهد بود. و با این تفسیر و تأویل این اقسام همسو و منسجم می‌شود پس اگر شهر امین به جای رشد اسلام و رسالت محمد صلی الله علیه و آله اشاره دارد و طور سینا به محل رویش یهودیت و رسالت موسی علیه السلام نظر دارد، پس تین و زیتون به رسالت عیسی علیه السلام اشاره دارد، چون عیسی در جوار بیت‌المقدس بزرگ شد و موعظه مشهورش را در کوه زیتون ایراد نمود.