confirmed
۳۸٬۰۸۰
ویرایش
ابن شهرآشوب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
عالم فرزانه و دانشمند پرآوازه ایرانی، '''ابوعبدالله محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی''' معروف به رشیدالدین، یکی از بزرگان علم و عمل قرن ششم هجری می‌باشد. عالمی که علاوه بر لبریز کردن جان خویش از نور علم و [[تقوا]]، برای طالبان حقیقت و معرفت، همچون مشعل هدایتی گردید که هنوز، نور افشانی می‌نماید. | عالم فرزانه و دانشمند پرآوازه ایرانی، '''ابوعبدالله محمد بن علی بن شهر آشوب سروی مازندرانی''' معروف به رشیدالدین، یکی از بزرگان علم و عمل قرن ششم هجری می‌باشد. عالمی که علاوه بر لبریز کردن جان خویش از نور علم و [[تقوا]]، برای طالبان حقیقت و معرفت، همچون مشعل هدایتی گردید که هنوز، نور افشانی می‌نماید. | ||
وی در 488 و به قولی 489 هجری قمری در [[بغداد]] و بنابر قولی در ساری در خانواده‌ای عالم پرور متولد شد | وی در 488 و به قولی 489 هجری قمری در [[بغداد]] و بنابر قولی در ساری در خانواده‌ای عالم پرور متولد شد<ref> ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیة و اللّقب، استاد محمد علی مدرس، ج8، ص58، کتابفروشی خیام، 1374 ش</ref>. | ||
جدّ و پدر بزرگوارش از عالمان جلیل القدر بودند؛ مثلاً جدش مرحوم شیخ شهرآشوب از شاگردان برجسته و ممتاز [[شیخ طوسی]]; به شمار می‌رفت. و والد ماجدش شیخ علی نیز از مکتب پدر بهره‌مند گشته و از فقها و محدثینی بود که در ضبط و نقل اخبار و آثار [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت]] عصمت و طهارت: تلاش بسیار نمود | جدّ و پدر بزرگوارش از عالمان جلیل القدر بودند؛ مثلاً جدش مرحوم شیخ شهرآشوب از شاگردان برجسته و ممتاز [[شیخ طوسی]]; به شمار می‌رفت. و والد ماجدش شیخ علی نیز از مکتب پدر بهره‌مند گشته و از فقها و محدثینی بود که در ضبط و نقل اخبار و آثار [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت]] عصمت و طهارت: تلاش بسیار نمود<ref> ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیة و اللّقب، استاد محمد علی مدرس، ج8، ص59، کتابفروشی خیام، 1374 ش</ref> ولی شهرت ابن شهرآشوب از پدر و جدش مضاعف شد و شهره آفاق گردید. | ||
وی در این خانواده نورانی و دینی رشد نمود و توانست در سن 8 سالگی [[حافظ کل قرآن]] گردد و به لقب حافظ مفتخر شود | وی در این خانواده نورانی و دینی رشد نمود و توانست در سن 8 سالگی [[حافظ کل قرآن]] گردد و به لقب حافظ مفتخر شود <ref>ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیة و اللّقب، استاد محمد علی مدرس، ج8، ص59، کتابفروشی خیام، 1374 ش</ref> بواسطۀ همین ویژگی رشد و تعالی یافته عطش وی برای تحصیل بیش تر شد. وی به شهرهای زیادی همچون مازندران، [[مشهد]]، [[نیشابور]]، [[سبزوار]] و حتی ممالک [[عراق]]، [[سوریه]] و... سفر نمود تا بتواند از معارف [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت]]: بهره‌مند شود. این تلاش پی گیر ابن شهرآشوب باعث شد تا وی در علوم و فنون گوناگونی از قبیل: [[تفسیر]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[اصول]]، [[قرائت]]، ادبیات عرب، شعر و غیره به حد کمال رسد و مجتهدی مسلّم و عالمی ذوفنون گشته و در شهر بغداد که از شهرهای بزرگ اسلامی آن عصر بود و فرقه‌های مختلف اسلامی در آن شهر زندگی می‌کردند مقیم گردد<ref> دائرة المعارف تشیع، ج1، ص337، زیر نظر احمد صدر حاج سید جوادی و... ، تهران، بنیاد اسلامی طاهر، چ اول، .1366</ref> | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
ابن شهر آشوب از اساتید بزرگواری بهره برد که نامشان در [[جهان اسلام]] همچون ستارگان درخشنده‌ای متجلی است؛ عالمانی چون: شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی صاحب [[مجمع البیان]]، ابومنصور طبرسی صاحب احتجاج، ابوالفتوح رازی صاحب [[تفسیر رازی]]، [[قطب الدین راوندی]] و واعظ نیشابوری را می‌توان نام برد | ابن شهر آشوب از اساتید بزرگواری بهره برد که نامشان در [[جهان اسلام]] همچون ستارگان درخشنده‌ای متجلی است؛ عالمانی چون: شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی صاحب [[مجمع البیان]]، ابومنصور طبرسی صاحب احتجاج، ابوالفتوح رازی صاحب [[تفسیر رازی]]، [[قطب الدین راوندی]] و واعظ نیشابوری را می‌توان نام برد<ref>فوائد الرضویه، شیخ عباس قمی، به کوشش عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، دفتر نشر نوید اسلام، چ دوم، 1387، ص712</ref> | ||
کتاب [[کشاف وفایق]] و ربیع الابرار را نزد خود [[زمخشری]] که مؤلف آنهاست خوانده و در [[روایت]] از آنها اجازه داشته است و گاهی به یک واسطه و گاهی به دو واسطه از شیخ طوسی روایت نموده است. <ref>ریحانة الادب، ج8، ص59</ref> همچنین از ابوالفتح ناصح الدین عبدالواحد آمدی. (م510ق) صاحب [[غرر الحکم و درر الکلم]] نیز روایت نموده است. <ref>دائرة المعارف تشیع، ج1، ص337</ref> | کتاب [[کشاف وفایق]] و ربیع الابرار را نزد خود [[زمخشری]] که مؤلف آنهاست خوانده و در [[روایت]] از آنها اجازه داشته است و گاهی به یک واسطه و گاهی به دو واسطه از شیخ طوسی روایت نموده است. <ref>ریحانة الادب، ج8، ص59</ref> همچنین از ابوالفتح ناصح الدین عبدالواحد آمدی. (م510ق) صاحب [[غرر الحکم و درر الکلم]] نیز روایت نموده است. <ref>دائرة المعارف تشیع، ج1، ص337</ref> | ||