۸۷٬۸۸۶
ویرایش
شعب ابی طالب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'بنی هاشم' به 'بنی‌هاشم') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شِعْب ابی‌طالب''' درّه‌ای میان دو کوه ابوقبیس و خندمه در [[مکه]] است. [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] در سال هفتم [[بعثت]] به همراه [[بنی‌هاشم]] و [[مسلمانان]] به سبب آزارهای [[شرک|مشرکان]] [[مکه]] به شعب پناه جستند و سه سال در محاصره اقتصادی و اجتماعی در این مکان به سر بردند. [[علی بن ابی طالب|امام علی( | '''شِعْب ابی‌طالب''' درّه‌ای میان دو کوه ابوقبیس و خندمه در [[مکه]] است. [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] در سال هفتم [[بعثت]] به همراه [[بنی‌هاشم]] و [[مسلمانان]] به سبب آزارهای [[شرک|مشرکان]] [[مکه]] به شعب پناه جستند و سه سال در محاصره اقتصادی و اجتماعی در این مکان به سر بردند. [[علی بن ابی طالب|امام علی(علیه‌السلام)]] در نامه‌ای به [[معاویه]] به دشمنی [[قریش]] و محاصرۀ ۳ ساله شعب ابی‌طالب اشاره کرده است. | ||
[[قریش|قریشیان]] برای اینکه بنی‌هاشم دست از حمایت [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] بردارند و او را به قریش واگذارند، آنان را در شعب ابی‌طالب محاصره اقتصادی و اجتماعی کرده و عهدنامه‌ای نوشته و بسیاری از بزرگان قریش امضا کردند. | [[قریش|قریشیان]] برای اینکه بنی‌هاشم دست از حمایت [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(صلی الله علیه)]] بردارند و او را به قریش واگذارند، آنان را در شعب ابی‌طالب محاصره اقتصادی و اجتماعی کرده و عهدنامه‌ای نوشته و بسیاری از بزرگان قریش امضا کردند. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
این شعب در شرق [[کعبه معظمه]] و میان [[کوه ابوقبیس]] و [[شعب ابن‌عامر]] قرار دارد <ref>ارزقی، ابی‌الولید محمد بن عبدالله؛ اخبار مکه، قم، انتشارات الشریف الرضی، 1411ق، چاپ اول، ج2، ص165</ref> و فاصله آن تا کعبه حدود دویست تا سیصد متر است. | این شعب در شرق [[کعبه معظمه]] و میان [[کوه ابوقبیس]] و [[شعب ابن‌عامر]] قرار دارد <ref>ارزقی، ابی‌الولید محمد بن عبدالله؛ اخبار مکه، قم، انتشارات الشریف الرضی، 1411ق، چاپ اول، ج2، ص165</ref> و فاصله آن تا کعبه حدود دویست تا سیصد متر است. | ||
عرب دامنه‌ها و وادیه‌های کوچک میان کوه را اصطلاحاً <big>شعب</big> می‌نامد. شهر مکه به دلیل داشتن تپه‌های فراوان، شعب‌های متعددی نیز در دامنه‌های تپه‌ها دارا بوده و هر شعب به نام طایفه ساکن آن نام‌گذاری شده است. شعب ابی‌طالب یکی از آنان است که در آغاز <big>شعب ابی‌یوسف</big> <ref>ارزقی، ابی‌الولید محمد بن عبدالله؛ اخبار مکه، قم، انتشارات الشریف الرضی، 1411ق، چاپ اول، ج2،ص233 و 265 </ref> و پس از [[بعثت]] شعب ابی‌طالب نام گرفت و بعدها به شعب بنی‌هاشم و اکنون به شعب امام علی( | عرب دامنه‌ها و وادیه‌های کوچک میان کوه را اصطلاحاً <big>شعب</big> می‌نامد. شهر مکه به دلیل داشتن تپه‌های فراوان، شعب‌های متعددی نیز در دامنه‌های تپه‌ها دارا بوده و هر شعب به نام طایفه ساکن آن نام‌گذاری شده است. شعب ابی‌طالب یکی از آنان است که در آغاز <big>شعب ابی‌یوسف</big> <ref>ارزقی، ابی‌الولید محمد بن عبدالله؛ اخبار مکه، قم، انتشارات الشریف الرضی، 1411ق، چاپ اول، ج2،ص233 و 265 </ref> و پس از [[بعثت]] شعب ابی‌طالب نام گرفت و بعدها به شعب بنی‌هاشم و اکنون به شعب امام علی(علیه‌السلام) شهرت یافته است<ref>ارزقی، ابی‌الولید محمد بن عبدالله؛ اخبار مکه، قم، انتشارات الشریف الرضی، 1411ق، چاپ اول، ج2،ص232</ref>. | ||
== چرایی محاصره شعب ابی‌طالب == | == چرایی محاصره شعب ابی‌طالب == | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== نامه امام علی به معاویه == | == نامه امام علی به معاویه == | ||
به روایت نصر بن مزاحم، حضرت علی( | به روایت نصر بن مزاحم، حضرت علی(علیه‌السلام) در مورد ظلم و ستم قریش در شعب ابی‌طالب به پیامبر(صلی الله علیه) و مسلمانان، چنین به معاویه نوشت: | ||
«خویشان ما (قبیلۀ قریش) بر این شدند که پیامبر ما را بکشند و نسل ما را براندازند. دربارۀ ما تصمیم گرفتند و ستم‌ها رواداشتند. خواروبار از ما قطع کردند و آب گوارا از ما بازگرفتند و ما را در جایگاه بیم و هراس نشاندند و جاسوس‌ها بر ما گماشتند و ما را ناچار ساختند تا در میان کوهی ناهموار پناه جوییم و بدین اکتفا نکرده جنگ علیه ما افروختند و پیمان‌نامه در میان خود علیه ما نوشتند بدین مضمون که با ما هم خوراک نشوند و با ما آب ننوشند و با ما وصلت و ازدواج نکنند و خرید و فروش ننمایند و از آنان در امان نباشیم تا اینکه محمد(صلی الله علیه) را در اختیار آنان نهیم تا اینکه وی را بکشند و جسدش را مثله[قطعه قطعه] کنند. | «خویشان ما (قبیلۀ قریش) بر این شدند که پیامبر ما را بکشند و نسل ما را براندازند. دربارۀ ما تصمیم گرفتند و ستم‌ها رواداشتند. خواروبار از ما قطع کردند و آب گوارا از ما بازگرفتند و ما را در جایگاه بیم و هراس نشاندند و جاسوس‌ها بر ما گماشتند و ما را ناچار ساختند تا در میان کوهی ناهموار پناه جوییم و بدین اکتفا نکرده جنگ علیه ما افروختند و پیمان‌نامه در میان خود علیه ما نوشتند بدین مضمون که با ما هم خوراک نشوند و با ما آب ننوشند و با ما وصلت و ازدواج نکنند و خرید و فروش ننمایند و از آنان در امان نباشیم تا اینکه محمد(صلی الله علیه) را در اختیار آنان نهیم تا اینکه وی را بکشند و جسدش را مثله[قطعه قطعه] کنند. | ||