زنان در الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها

به چنین کاری بزنند، فورا مورد سوءظن دشمن واقع می شدند، ولی زنان به دلیل پوشش و [[حجاب]] خویش، بهتر از مردان می‌توانستند عمل کنند. اسلحه و مهمات حمل نمی‌کردند، بلکه سعی می‌کردند کلیه نیازهای تدارکاتی رزمندگان را فراهم کرده و به آنها غذا و آذوقه برسانند.

در بسیاری از موارد، زنها به عنوان عاملین ارتباط به انجام وظایف انقلابی مشغول بودند. آنها پیامها و دستورات را به صورت شفاهی و کتبی به رزمندگان می‌رساندند و همچنین وضعیت و موقعیت آنان را به مراکز فرماندهی و تصمیم‌گیری گزارش می‌دادند. بیان موقعیت دشمن و نیروهای مهاجم از دیگر کارهای ارتباطی زنها محسوب می شد.

زنان چه در شهر و چه در روستا همه با پاسداری از ارزشهای ملی و دفاع از کشور در فعالیتهای اجتماعی و سیاسی شرکت داشتند. زنی که از دید اروپاییان به او «انسان صغیر» گفته می شد و از قیمومیت شوهر درمی‌آمد، دعوت برای شرکت در قیام مسلحانه با [[استعمار]] در سال 1333 را پذیرفت. در جنگهای قبل از پیروزی، فداکاریهای فراوانی از خود نشان داد.

جامعه [[الجزایر]] که از قبل یک جامعه پدرسالاری بود، اکنون بین گرایش به سوی [[فرانسه]] و ضرورت قطع رابطه با این کشور دست و پا می‌زند. در [[الجزایر]] که قبل از مبارزه برای استقلال در وضعیتی به سر می‌برد که زنان حفظ [[حجاب]] فردی برای آنها اصل بود و دختران پس از رسیدن به دوران بلوغ به نوعی با شرم و حیا با پدر و برادران روبه رو می شدند و مسائل خود را از طریق مادر به پدر انتقال می‌دادند، در طول دوران جنگ 132 ساله، دخترانی که هیچ گاه از خانه به جز موارد ضروری همراه برادر یا پدر و یا اقوام نزدیک (محارم مرد) بیرون نیامده بودند، به جبهه آزادی‌بخش پیوستند و برای سربلندی میهن، شروع به فعالیت نمودند.